S. Zięciakiewicz

S. Zięciakjewicz. Urodzony w roku 1840 z ojca Franciszka, ziemianina i matki Agaty, w dniu 15-ym stycznia 1863 roku z polecenia Rządu Narodowego wymyka się z Warszawy na czele 450 młodzieży zdolnych do służby wojskowej i na zasadzie otrzymanej marszruty staje z nimi w Radzyminie.
Stąd dostaje rozkaz udania się do dóbr Cilinki, należących do księcia Woronieckiego i łączy się z partją Skowrońskiego. Dowódca Skowroński z całym oddziałem wyrusza do Myszyńca, gdzie z 1-go na 2-gi latego zciera się z Moskalami i zdobywa 600 karabinów i mnóstwo białej broni. W potyczce tej Zięciakiewiez bierze żywy współudział. Następnie, po połączenia się z partją „Topora“ Krzyżanowskiego oddział, w którym znajdje się Zięciakiewiez, przedostaje do gub. Warszawskiej, gdzie następuje gorąca utarczka z hazarami Grodzieńskimi. Ranny dwukrotnie bagnetem i kulą, która do dziś w nodze jego siedzi, Zięciakiewicz dostaje się do niewoli i osadzony w cytedeli warszawskiej, gdzie przebył rok i miesięcy 7.