Urodzony 10.12.1841 r. w Starej Wsi powiatu Grójeckiego. Przed powstaniem strudjował medycynę w Szkole Głównej w Warszawie, oraz był uczniem tajnej szkoły wojskowej w Warszawie, prowadzonej przez oficerów Polaków, służących w armji rosyjskiej. W powstaniu służył jako kapitan w sztabie województwa lubelskiego i podlaskiego pod dowództwem Sniechowskiego, Langiewicza, Jeziorańskiego i Waligórskiego. Walczył pod Grójcem, Rawą, Lubochnią, Małogoszczą, Rudowicami, Pieskową Skałą, Skałą Kobylanką, Hutą Krzeszowską i Borowem. Był ranny dwa razy pod Rawą i Rudowicami Po powstaniu w lipcu 1864 r. wyemigrował do Bazylei, gdzie zapisał się na wydział lekarski, na którym we wrześniu 1866 r. uzyskał stopień „doktora medycyny, chirurgji i akuszerji“ insigni cum laude.Był asystentem profesorów Ruitimeyera, Sosina i Schiessa Gemusensa. Wydrukował szereg prac naukowych w czasopismach lekarskich polskich i niemieckich. Ostatnio pracował jako lekarz w Rzeszowie. Za czyny bojowe w powstaniu odznaczony orderem Virtuti Militari klasy V.
Źródło
Rozmarynowski Władysław, Lekarze - weterani 1863 r., w: Lekarz Wojskowy 1925. Z. 3