Ludwik Gumplowicz

Ur. 8.3.1838 Kraków, zm. 19.8.1908 Kraków. Syn Abrahama, który organizował ochotników do powstania i przyjmował rannych. Brat Ignacego.
W 1857 (matura 3 lipca) ukończył 8 klasę gimnazjum św. Anny w Krakowie. Kolega m.in. Michała Bałuckiego, Władysława Żeleńskiego, Jana Kantego Piekosińskiego, Władysława Jabłonowskiego, Władysława Fabicha. Następnie 1857-1862 studiował na Uniwersytecie we Wiedniu i na UJ (Wydział Prawa i Wydział Filozoficzny).
Podobnie jak brat służył w powstaniu z bronią w ręku.
Po powstaniu był profesorem w Grazu. Opublikował wiele kluczowych prac z zakresu socjologii (głównie po niemiecku), dlatego zwany jest "ojcem socjologii niemieckiej". Podstawą jego prac było założenie że konflikt grup rasowych (plemiennych) jest źródłem rozwoju. Nie został przyjęty na docenturę UJ z powodu liberalnych i antyklerykalnych poglądów. Pod koniec życia cierpiał na raka języka. Pomimo to codziennie czytał swojej ociemniałej żonie. Gdy z powodu rozwoju choroby stało się to niemożliwe oboje popełnili samobójstwo. Zostali pochowani we Wiedniu.
Ożeniony z Fany Goldmann. Pozostawił syna Władysława, drugi syn zastrzelił się 2 1897 pod drzwiami chwilowego mieszkania Marii Konopnickiej (prawdopodobnie na skutek nieodwzajemnionej miłości).