Helena Biechońska

Ur. ok. 1845. Córka Wojciecha (Radca Honorowy, Asesor Trybunału, p.o. Podsędka Sądu Pokoju okr. kieleckiego) i Anny Stojanowskiej.
Rodzeństwo: Ludomir, Oktawian Bolesław (zm. 1857), Sabin (zm. 1858), Wojciech, Stanisław, Jan, oraz z drugiego małżeństwa ojca brat przyrodni Adam Karol.

Brała udziała w pracach organizacji narodowej, przekazywała meldunki, przyjmowała powstańców. Tak opisuje ją Kazimierz Zienkiewicz w grudniu 1863, gdy przybył z misją od dowódcy Chmielińskiego: "panna Helena Biechońska w czarnym stroju z krzyżykiem o czarnym łańcuszku na szyi, godłem narodowej żałoby. Panna sędzianka, nadzwyczajnie sympatyczna szatynka, średniego wzrostu, odznaczała się spokojnością wymowy i taktem w obejściu, nakazującym szacunek (...) opowiedziałem wiele o życiu obozowem i o różnych żołnierskich przygodach, co pannę Helenę niezmiernie interesowało."

Mąż (1867 Kielce): Józef Marceli Żychoń
Dzieci: Józef Franciszek Ksawery, Helena