Franciszek Nowicki

(1842 lub 1845 - po 1880)
Syn Kacpra, szlachcic z gub. wołyńskiej. Studiował na Uniwersytecie Kijowskim. Walczył w oddziale, wzięty do niewoli „z bronią w ręku", sądzony w Kijowie został skazany na 16 (10) lat ciężkich robót w kopalniach. Katorgę odbywał w okr. nerczyńskim w kopalni Akatuja i w Aleksandrowsku. Na osiedleniu mieszkał w gub. irkuckiej. Po 1874 r. wyjechał do europ, części Rosji, przebywał w Jekaterynosławiu pod dozorem policyjnym. W 1878 r. otrzymał pozwolenie na pobyt czasowy w rodzinnym domu ze względu na chorobę i śmierć matki. Po 1880 r. popełnił samobójstwo, nie wiadomo czy z powodu odmowy pozwolenia na pozostanie w domu, czy, jak podaje A. Kręćki, po powtórnym powrocie do rodzinnego majątku Milatyn i kilkuletnim gospodarowaniu.