Franciszek Miziewicz

Franciszek Józef Antoni Miziewicz Ur. 9.6.1919 Warszawa, zm. 23.8.1894 Kołomyja (Daty na nagrobku błędne). Syn Franciszka (urodzonego w Czecnihówce w pow. bracławskim) i Marianny Wituckiej (córki Jana i Anny Nowackiej). Jego ojciec był majorem-audytorem Dywizji Artylerii i Inżynierów w armii napoleońskiej (syn Jana i Marianny Czernickiej).

Wg nekrologów miał w wieku 12 lat przejść kampanię Powstania Listopadowego w Pułku Dzieci Warszawskich – co jednak wydaje się mało prawdopodobne. Być można dla uwiarygodnienia tej historii podawał wcześniejszą datę urodzenia.
Po powstaniu przeniósł się do Radomia. W 1862 został zaangażowany do działalności podziemnej, zostając naczelnikiem organizacyjnym guberni radomskiej. Po kilku miesiącach zwolniony, udał się do obozu powstańczego w Ojcowie, gdzie służył przy Langiewiczu w stopniu porucznika, jako urzędnik do specjalnych poruczeń. Brał udział w bitwie miechowskiej. Załatwiał dla organizacji narodowej sprawy w Wiedniu, Paryżu i Wenecji u Garibaldiego. Wracając wpadł w ręce policji austriackiej. W lipcu przebywał w więzieniu w Krakowie jako więzień polityczny. Po śledztwie postanowiono dostarczyć go do granicy rosyjskiej.
Uwolniony dzięki kaucji jeździł kilka lat po Galicji pod nazwiskiem Konopki. Pracował jako litograf, i fotograf w Tarnowie. Jego syn przeniósł się do Kołomyi zakładając tam handel papieru i zakład litograficzny. Franciszek przeniósł się do syna pomagając mu w pracy. Tu zmarł i został pochowany.

Żona: Zofia Łuszczewicz

Lokalizacja grobu