Stanisław Ceratkiewicz

Ur. 1847 Zator [5]. Zmarł po 1930.[2][3] W 1863 student w Krakowie.[4] Wyższy oficer straży narodowej. [4] Miał go na liście porucznik Midowicz, który trzymał tę listę w sienniku. Listę znalazła służąca podczas sprzątania i przekazała swojemu kochankowi policjantowi. Tak doszło do denuncjacji i zaaresztowania wielu.[1]
W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Krakowie, za zbrodnię zdrady głównej. Skazany na 5 lat ciężkiego więzienia, w drodze łaski kara zaniżona do 3 lat.[4][5][7] Karę odbywał w Josefstadcie w twierdzy. Po zwolnieniu z więzienia zabroniono mu kształcić się dalej. Pracował w zarządzie Dóbr Zatorskich.[5]1902 był zarządcą stawów w Zatorze[3]. Mieszkał w Zatorze.
Weteran - podporucznik. w 1930 odznaczony Krzyżem Niepodległości za udział w Powstaniu 1863[6]

Miał syna Augusta Ludwika (ur. 1882 Palczowice, student UJ).[3]