Syn Ludwika i Prowidencyi z Brudzewskicłi, ur. 2 stycznia 1832 r. w Przytocznie w powiecie między- chodzkim, ranny w nogę pod Ignacewem dnia 8 maja 1863 r., umarł dnia 20 t. m. i roku w skutek pęknięcia bandaży i ubiegnięcia krwi. Pochowany w miejscu śmierci, w Lubstowie pod Sompolnem. W dwa lata później przysłano rodzinie pugilares, zegarek i pierścień herbowy po zmarłym. Nieboszczyk znany był ze swej siły atletycznej: fraszką, było dlań podnieść w każdej ręce chłopa, lub stół nakryty na ośm osób w zębach dźwignąć do góry, jak to naoczni świadkowie do dziś pamiętają. Przeprowadził oddział, gromadzący się w lesie sławoszewskim, przez granicę, dowodząc nim, póki go nie oddał pod komendę generała Taczanowskiego.
Źródło
Żychliński Teodor, Wspomnienia z r. 1863, Poznań 1888