Adam Jabłkowski

Syn Jana i Agnieszki z Zakrzewskich małżonków Jabłkowskich, dziedziców dóbr Sielątkowa z przyległościami w Kaliskiem, mimo że majętny, a przytem pełen zdolności i nauki, odznaczający się zawsze między młodzieżą zacnością i prawością charakteru, na chwilę nie zawahał się, gdy Ojczyzna zapotrzebowała czynnych usług, natychmiast porzucił wszystko, by iść tam, gdzie obowiązek wołał, życie swe kładąc w ofierze. Śmierć jego opisuje korespondencya z Kaliskiego z dnia 18 lutego 1863 roku, zamieszczona w ówczesnym „Dzienniku Poznańskim 44 : „Dnia 9 lutego 300 powstańców wkroczyło do Uniejowa w województwie kaliskiem; pozrzucano orły moskiewskie i ogłoszono rząd narodowy, zabrano kilkanaście sztuk broni donataryuszowi Toll. Po dwudniowym pobycie, wzmocniwszy się kilkudziesięciu ludźmi, udał się oddział do Szadka i Lodzi, gdzie przez Niemców, którzy wy szli naprzeciw powstańcom, najserdeczniej był przyjęty i w broń przez nich zaopatrzony. Z tego oddziału kilku oddzieliło się, idąc do Uniejowa. Otoczeni przez kozaków, zdołali wydobyć się prócz Jabłkowskiego Adama, młodzieńca rycerskiej odwagi, który obskoczony przez 5 kozaków, jednego zabił, jednego ranił, a widząc, że więcej nadchodzi, sam się zastrzelił. Ciało jego obdarłszy ze wszystkiego i zabrawszy trupowi 4000 złp., kozacy porzucili po nad drogą do Rudnik"