Jan Jurgowski

Rodem z Grodziska, walczył nasamprzód w od dziale Younga de Blankenheim, a następnie pod wodzą Franciszka Budziszewskiego brał udział w ostatniej z Księstwa wyprawie. W potyczce pod Lądkiem dnia 22 marca 1864 kula karabinowa przestrzeliła mu prawą nogę, tak, iż na wpół żywy pozostał na pobojowisku, zwłaszcza że wielki upływ krwi prawie całkiem go ubezwładnił. Wtedy kozacy, obdzierający swoim zwyczajem poległych, widząc w nim ślady życia, zbili go niemiłosiernie kolbami pogłowie, co ś. p. dr. Tabernacki z Wrześni, zwiedzając w dwa dni później szpital w Ciążeniu, dokąd rannego po ustąpieniu Moskali zaniesiono, w liście pisanym do rodziny stwierdził. Po sześciu dniach pobytu w Ciążeniu przewieziono go do Konina, gdzie, skoro tylko przyszedł do zdrowia, osadzono go na półroczną karę w więzieniu, poczem go odprowadzono do granicy pruskiej. Tu władze pruskie, ponieważ jako ułan rezerwy oddalił się z kraju bez urlopu, ponownie skazały go na 6 miesięcy więzienia w Grodzisku. Był także wezwany na świadka do Berlina w procesie przeciw Polakom o zbrodnię stanu. Później pracował jako mistrz szewski w swem rodzinnem mieście, gdzie w 44 roku dnia 23 grudnia 1879 r. walecznego dokonał życia, pozostawiając żonę i jednę córkę