Józef Poniński

Najstarszy syn Henryka, b. dziedzica Komornik pod Poznaniem, i ś. p. Emilii z Zabłockich, powszechnie w szkołach poznańskich kochany przez kolegów dla szlachetności charakteru i łagodności w obejściu, udał się, mając lat 20 do Warszawy, by tam w akademii duchownej kształcić się na kapłana. Na pierwszy odgłos walki porzucił wszakże spokojne zacisze, przybył do Księstwa po błogosławieństwo rodzicielskie i z pierwszym oddziałem wyruszył pod wodzą dr. Okoniewskiego na pole walki. Zginął pod Dobrosołowem dnia 2 marca 1863 r., zasłaniając odwrót cofającego się hufca Kaźmierza Mielęckiego. Pochowany w wspólnej mogile wraz z innymi towarzyszami broni.