Jakub Skarupski

Z Poznania, służył nasamprzód pod Mieleckim i był w potyczkach pod Olszakiem i Ślesinem; następnie walczył pod wodzą Younga pod Nowąwsią i Brdowem; dalej pod Ganier’em od dnia 26 lipca 1863 r. Wyprawa ostatnia nie udała się, gdyż wojska pruskie rozproszyły oddział przy przejściu granicy i zabrały furgony z bronią i ubiorem. Pozostałych 50 ochotników, między nimi Skarupski, zdołali przebyć granicę pod wodza oficera wojsk francuzkich Soudaix, lecz zaatakowani przez Moskali w pobliżu Pyzdr, utracili w utarczce 10 ludzi, między którymi i dowódzcę, który padł ugodzony trzema kulami. Skarupski ranny kulą w prawą nogę i pokłuty bagnetami, do stał się z kilku innymi towarzyszami broni do niewoli. Zawieziono ich najprzód do Pyzdr, następnie do Konina do lazaretu wojskowego. Po kilku tygodniach odstawiono ich do granicy pruskiej. Skarupskiego przewieziono do cytadeli Winiary w Poznaniu, gdzie przesiedział 4 miesiące. Uwolniony wraz z kilku towarzyszami w wigilią wszystkich Świętych, znów podążył na pole walki, ale gdy rana w nodze mu się otwarła, zniewolony był powrócić do Poznania, gdzie dotąd mieszka przy ulicy Młyńskiej nr. 22, nie domagając wciąż na zdrowiu i nie zdolny do cięższej pracy.