Marcin Wrocławski

(Wrocłaski) Ur. 10.11.1844 Szymanów. Syn Pawła i Barbary Przybylskiej[2]
W marcu 1863 wstąpił do oddziału Seyfrieda. Był w potyczce pod Ruszkami, następnie pod dowództwem Oborskiego brał udział w potyczkach pod Solnem i Słomkowem. Po zachorowaniu przeszedł do oddziału Taczanowskiego. Pod Kołem brał udział we wzięciu do niewoli 14 dragonów. Po bitwie pod Ignacewem, gdzie oddział został rozbity. Wziął jeszcze udział w bitwie pod Suchedniowem, ale tu dostał się do niewoli i przesiedział 8 miesięcy w areszcie.
Po Powstaniu mieszkał w Żyrardowie.[1]
W 1865 w Sochaczewie ożenił się z Magdaleną Frasiak[3]
3.9.1908 przyjęty do Przytuliska Weteranów w Krakowie. Podanie poparł ks. proboszcz Michał Lewicki w Szymanowie opierając się na słowach Wawrzyńca Orłowskiego z Gaju, Tomasza Guta z Topołowa (list bez pieczęci, za podpisy świadków wcześniej zmarłych podpisał się Franciszek Zgliński)) Nie dostarczył wszystkich dokumentów. 20.9.1909 wyjechał do Ameryki.[1]

Dzieci: [4]
* Antonina Petronela (1866 Teresin)
* Władysława (1868 Hermanów)
* Klemens Jan (1870 Szymanów)
* Feliksa Franciszka (1872 Teresin)
* Amelia (1874 Teresin)