Zygmunt Gutt

Zygmunt Franciszek Ksawery Aleksander Gutt h. Ślepowron. Ur. 17.08.1831 Kurdymokszty, (chrz. 26.2.1832 Suwałki), zm. 24.1.1882 Zygmuntowo. Syn Aleksandra Józefa, sędziego, radcy dworu i asesora kolegialnego oraz Marii Referowskiej.

Nauki ukończył w Warszawie.[4] Po śmierci ojca w 1862 przejął klucz Trakiany i Okocie k. Kalwarii na Suwalszczyźnie.[1] Poeta, muzyk, pisarz polityczny.

W czasie Powstania stronnik Białych, Brał udział we władzach powstańczych regionu. Po włączeniu się Białych w działalność Powstania w kwietniu 1863 został komisarzem wojewódzkim po Cyrjaku Accordzie, kiedy ten został mianowany komisarzem Dyrekcji.

Po powstaniu obawiając się represji wyemigrował do Wielkiego Księstwa Poznańskiego, nie zważając na pogarszający się stan majątków i kłopoty ze spłatą długów. Żeby zasłonić się przed wierzycielami, fikcyjnie wydzierżawił Trakiany i Okocie najmłodszemu bratu - Jerzemu. Publikował tu dzieła zaangażowane polityczne pod pseudonimem "Bolesław Świerszcz". Przyjaźnił się z Kraszewskim. Do kraju powrócił w 1872 i gospodarował w maj. Zygmuntowo. Zaręczony nie doczekał ślubu. Pochowany w majątku rodzinnym Okocie.

"Ujmująca powierzchowność, bystry rozum i dowcip, ogromna zdolność pisarska. Biegły muzyk, poeta, przebiegły dyplomata a do tego gospodarz. Szlachetne miał serce, kochał ludzi i był kochanym od wszystkich. Marzył o szczęściu cichem, domowem, za którem tęsknił, śliczną sobie urządził rezydencyę w Zygmuntowie, świetne miał projekta, był zaręczonym, już był blizkim celu, nagła śmierć go zabrała."[6]