Teofil Biernacki

ur 1844 Koropiec pow. Buczacz [obecnie na Ukrainie], powstaniec styczniowy. W Koropcu, we dworze Antoniego Mysławskiego pełnił funkcję chłopaka kredensowego. Za namową kooperatora polskiego w Koropcu, ks. Franciszka Sawy, postanowił wstąpić w szeregi powstańcze i w tym też celu dla owej myśli zjednał Wincentego Tokarskiego z Nowosiółki koło Koropca, Ignacego Kosińskiego z Puźnika, Jakóba Sokołowskiego z Jezierzan, dozorcę stadniny należącej do A. Mysławskiego. Ks. Sawa wyprawił wszystkich przed zielonymi Świętami do dworu p. Dąbrowskiego w Leczaczańcach, gdzie było już zebranych 45 ochotników. Po pięciodniowym pobycie w tym dworze kołowo jechali lasami nocą w stronę Podwłoczysk, znajdując we dworach gościnę. Po drodze nad granicą rozprószył garstkę sałdatów rosyjskich i ruszyli pod Radziwiłłów. Biernacki wraz z towarzyszami brał udział w tej nieszczęśliwej potyczce a cofnąwszy się za kordon ukrywał się jakimś wąwozie przez trzy dni, a następnie nocą podążył do Podwłoczysk, gdzie został przez żandarma aresztowany i pod eskortą 8 żołnierzy odstawiony do Tarnopola, Tu lezał chory w szpitalu, gdzie ściągano z nim protokoły, wierny jednak złożonemy przyrzeczeniu nie wydał swych towarzyszy. [1]
Starosta tarnopolski wyjednał po kilku tygodniach uwolnienie dla Biernackiego, który stawić się musiał bezzwłocznie przed komisją asanterunkową a wzięty do wojska po kilkumiesięcznym pobycie w lazarecie lwowskim służył w garnizonach Sybinie, Peszcie i Berlinie, następnie brał udział w wojnie austriacko-pruskiej w r. 1866 w walczył pod Sadową. [1]