Ludomir Chojnowski

Ludomir Eugeniusz Józef Chojnowski (Choynowski)
Ur. 4.7.1843 Borysławice, koło Błaszek, zm. 20.1.1940 Kalisz. Syn Stanisława, dzierżawcy wsi Grzybki, oraz Pelagii Dłużniakiewicz.

W 1861 ukończył Szkołę Wyższą Realną w Kaliszu. Następnie był uczniem szkoły przygotowawczej do Szkoły Głównej w Warszawie. Dalszą naukę kontynuował w Instytucie Politechnicznym w Puławach (od 1862). W tym czasie aktywnie działał w konspiracji przedpowstańczej.
W styczniu 1863 naczelnik okręgowy Frankowski zorganizował ze studentów politechniki i włościan z dawnych dóbr książąt Czartoryskich oddział kadrowy, który został podzielony na mniejsze partie z zadaniem zdobycia broni i wzniecenia powstania w swoich rodzinnych stronach. Chojnowski na wiadomość o wybuchu powstania wrócił w strony rodzinne, gdzie w okolicy Warty-Dobry zebrał się oddział powstańców, uzbrojony w dubeltówki. Razem ze swoim bratem Stanisławem, zaopatrzeni w broń i konie przez ojca, wstąpili do kompanii byłego oficera rosyjskiego Kurowskiego i wraz z nią brali udział w potyczkach pod Kuźnicą Grabowską i Ochędzynem. W bitwie pod Rudnikami 20.4.1863 Chojnowski odniósł ciężkie rany, które odnawiały się przez długie lata. Leczył się w klasztorze jasnogórskim.

Od 1866 r. pracował jako kasjer w Banku Polskim (późniejszym Banku Państwa), najpierw w Warszawie, a od 1878 w Kaliszu. W 1908 przeszedł na emeryturę z uposażeniem 2000 rubli rocznie. Udzielał się także społecznie w kaliskich organizacjach gospodarczych, był członkiem Komisji Rewizyjnej Komitetu Kredytowego Kaliskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu oraz Rady Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego. Jako jeden z ostatnich żyjących w Kaliszu powstańców brał udział w obchodach 75. rocznicy powstania w styczniu 1938.

Posiadał rosyjskie odznaczenia: Order św. Anny kl. III i Order św. Stanisława kl. II oraz srebrny Medal na Pamiątkę Koronacji Aleksandra III. Za udział w powstaniu został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami (1930) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1938).

Został pochowany na w Kaliszu na cmentarzu miejskim.

Żona: r. poślubił w Warszawie Celestyna Wyrzykowska (1855-1924) (ślub 1876 Warszawa).
Dzieci: Janina, Irena, Ludomira i Stanisław.