Stanisław Ludomir Konstanty Domański

Zmarł 17 kwietnia 1939 roku w Zaklikowie. Pochodził ze wsi Piotrowszczyzna (obecnie Wola Trzydnicka) koło Kraśnika, gdzie przyszedł na świat 25 marca 1846 roku. Jego ojciec był zarządcą miejscowego folwarku, dziadek służył w armii napoleońskiej i uczestniczył w słynnej szarży pod Somosierrą. W momencie wybuchu powstania styczniowego Stanisław miał ukończony kurs młodszego felczera. Wstąpił do partii powstańczej (oddziału), tworzonej w lasach biłgorajskich. Tu służył jako medyk, mając do dyspozycji furgonik z opatrunkami. Na własną prośbę otrzymał broń.
Jego szlak bojowy jest przedstawiony w wydanej w 1938 roku publikacji „Za naszą wolność i waszą. W 75-lecie powstania styczniowego”.
Domański założył szpital dla 25 rannych, w gorzelni majątku Gardzienice. Tę samą służbę dla powstańców pełnił jeszcze po bitwie pod Suchą i pod Rudnikiem, kryjąc się przed niewolą rosyjską.
W okresie międzywojennym mieszkał w Zaklikowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, weteran został awansowany do stopnia podporucznika. W 1930 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami, zaś w 1938 - Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł w wieku 93 lat.