Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Syn Franciszka, mieszczanin . Urodził się w Wilnie prowincji.

Michał Elwiro Andriolli (ur. 2 listopada 1836 w Wilnie, zm. 23 sierpnia 1893 w Nałęczowie) – polski rysownik, ilustrator i malarz, przedstawiciel romantyzmu. Michał Elwiro Andriolli był synem Franciszka, rzeźbiarza, osiadłego w Wilnie kapitana wojsk napoleońskich pochodzenia włoskiego. W latach 1855-1858 studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa i Rzeźby oraz w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu, a od 1861 w Akademii Świętego Łukasza w Rzymie. Andriolli brał udział w powstaniu styczniowym w oddziale Ludwika Narbutta. Po klęsce powstania styczniowego, Andriolli ukrywał się pod nazwiskiem Malinowski, a następnie Brzozowski w październiku został aresztowany w Petersburgu. Po aresztowaniu w 1864 roku uciekł z więzienia i przedostał się do Londynu a następnie do Paryża. Do kraju wrócił jako emisariusz Komitetu Emigracji Polskiej, w 1866 został aresztowany i zesłany do Wiatki w środkowej Rosji. Ułaskawiony w 1871, przyjechał do Warszawy, gdzie pracował jako ilustrator czasopism (m.in. Tygodnika Ilustrowanego) oraz utworów literackich (Mickiewicza, Słowackiego, Kraszewskiego, Orzeszkowej i in.). Do 1880 roku Andriolli mieszkał w Stasinowie (dziś część Mińska Mazowieckiego), gdzie kupił dwór z ogrodem od rodziny Tarczyńskich. W dalszych latach osiedlił się na północ od Karczewa, w folwarku Anielin (o powierzchni 200 hektarów) zakupionym od Zygmunta Kurtza, byłego właściciela majątku Otwock Wielki. Michał Elwiro Andriolli został pochowany na cmentarzu w Nałęczowie.

Urodzony w Wilnie z matki Polki i ojca Włocha (kapitana wojsk napoleońskich, rzeźbiarza). W Moskwie krótko studiował medycynę, ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu. Z zagranicy powrócił w 1862 r. i rozpoczął organizację powstania w pow. trockim, zajmował się werbunkiem. Ranny pod Dubiczanami, ukrywał się w Petersburgu. Aresztowany, został przewieziony do więzienia w Kownie, skąd zorganizował ucieczkę. Dostał się do Paryża. W 1866 r. próbował powrócić do kraju pod fałszywym nazwiskiem jako emisariusz. Aresztowano go na granicy, po amnestii ujawnił się i stanął przed sądem w Wilnie. Został skazany na 15 lat katorgi, wyrok złagodzono na osiedlenie w Wiatce. W 1871 r. zamieszkał w Warszawie. W następnych latach zasłynął jako niezrównany ilustrator „Kłosów", „Tygodnika Ilustrowanego", a przede wszystkim książek, np. „Pana Tadeusza", poematów Słowackiego, dzieł Szekspira. Pod Warszawą wg jego projektów budowano piękne letniskowe domy. Zmarł w Nałęczowie.

syn Francesco ur. 14.11.1836 r. w Wilnie,artysta malarz