Powstanie Styczniowe - uczestnicy

za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie d. 9. sierpnia 1863.

Odstawny porucznik, był dowódcą partii, w październiku 1863 r rozstrzelany.

zm. 1863.09.09, Wilno, felczer, wyrokiem sądu wojennego skazany na powieszenie

Ur. 1839 Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: E-18

(ok. 1831 - 31.01.1905 Tyśmienica) - weteran Powstania Styczniowego zmarł w Tyśmienicy w wieku lat 74 [1]

ur. r. 1834 w Trześnio wie. jako pisarz gmin. Wyruszył w styczniu 1863 do oddz. Neczaja do DuVbianki. ztamtąd pod Hutę, gdzie stoczono bitwę z Moskwą. W Zelini otoczony przez moskali, wraz z 20-tu kolegami wzięty został do niewoli. W tej liczbie jeńców znajdował się Neczaj. W Krasnostawie Neczaja rozstrzelano, a resztę przewieziono po 4-eeh miesiącach pobytu do Zamościa, w rok później do Orła. ztąd po 2-óch latach do Permy, w końcu do guber. Jenisejskiej, skąd wrócił Bieńkowski do Galicji r. 1869.

Drugie imię: Marceli, oficjał przy Zakładzie dla Obłąkanych w Kulparkowie, adres zamieszkania: Kulparków poczta Lwów. Urodzony 4 stycznia 1842 r. w miejscowości Brzóstówek pow. Opoczno, gubernia Radom, wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, bezdzietny. W chwili składania przez niego oświadczenia rodzice nie żyli, dwaj bracia i trzy siostry mieszkały w Królestwie Polskim. Przed powstaniem – „przy familii”. W powstaniu walczył jako żołnierz a następnie podoficer w konnych strzelcach. W oddziale Dworzaczka i Sawickiego a po rozbiciu tego oddziału pod wsią Dobrą w oddziale Skowrońskiego pod dowództwem Parczewskiego i Orłowskiego w powiecie łęczyckim guberni warszawskiej. „Oddział Skowrońskiego, w którym od początku do samego końca byłem, brał udział w bitwach pod Kutnem, Kterami, Łodzią, Popowem Górnym, Kołem, Walewicami, Cymsową Wolą, Krykowem a ostatecznie pod Balkowem został zupełnie rozbity”. Nie był ranny. „Dokumentów nie mam żadnych. Powołuję się na kolegów z oddziału Skowrońskiego, którzy prawdopodobnie w Galicyi się znajdują, a przy obecnej sposobności razem się skoncentrują, gdzie pod moim nazwiskiem mnie znali, jak również na współkolegów z oddziałów Skrzyńskiego, Syrewicza, Kaliego (?) i Szumlańskiego jako należących pod jeneralne dowództwo Taczanowskiego, z którymi oddział Skowrońskiego brał wspólny udział w niektórych bitwach”. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego i składki rocznej w wysokości 4 złotych, płaconej w ratach kwartalnych. Oświadczenie podpisał w Kulparkowie 17 maja 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 23 czerwca 1888r.

ur. w Brzostówku gub. Radom. r. 1842. służył jako żołn., następnie podof. w konn. strzelc., a to w oddz. Dworzaczka i Sawickiego, później w oddz. Skowrońskiego pod dowództ. Parczewskiego i Orłowskiego. Walczył pod Kutnem. Kterami, Łodzią. Cepówem górnym. Kołem. Walewicami. Cyrusową wolą. Stiykowem i pod Balkowem. Po powst. urzędn. zakładu dla obłąkanych w Kulparkowie.

uczestnictwo w potyczkach: augustowskie: Kadysz 21.05.1863

informacja taka sama jak rekord nr 23960

lat 22, nauki kończył w Paryżu, zkąd na hasło powstania pospieszył do szeregów, w potyczce pod Rygoltą w Augustowskiem będąc rannym, 21 Maja 1863 r. wzięty do niewoli, umieszczony w szpitalu w Suwałkach, podług jednych tamże umarł, podług innych podań ztamtąd na Syberyę wywiezionym został.

ur. 1835 w Myślenicach, walczył pod rozkazami Leona Czechowskiego i Borelowskiego, m.in. nad Tanwią pod Panasówką i Batorzem

de Bieńkowski. Ur. 11.08.1835r., Myślenice. Akwizytor krakowskiego Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń, zamieszkały we Lwowie przy ul. Rzeźnickiej 7, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był guwernerem Mioduszewskiego we wsi Sucha gub. radomska, natomiast w czasie powstania był oficerem. Służył u Czechowskiego, Jeziorańskiego i Lelewela. Walczył nad Tanwią, pod Kobylanką, Panasówką i Batorzem, gdzie został ranny. Deklarację podpisał 19.04.1894r.

urodź, w Myślenicach r. 1885. Służył w powst. jako oiic. pod Czechowskim. Jeziorańskim i Lelewelem. Walczył nad Tanwią, pod Kobylanką, Panasówką i Batorzem. Ranny pod Batorzem.

ur. 1838, zm. 11 Xli 1896, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Ur. 1841 Ciechanów, miejscowość w 1923: Łódz, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VII-6

ppor. (1841) Łódz

ur. r. 1888 w Radomiu. Inżynier Zarządu komunik. lądów, i wodn. w Warszawie. Służył jako podpor. jazdy w oddz. inżyn. wojew. krakowsk.. następnie w jeździe oddziału Brzezińskiego, wreszcie w jeździe ruskiej Różyckiego. Walczył pod Pieskową skałą. Glanowem i Imbramowicami. Po powstaniu inżynier Wydziału kraj. we Lwowie.

z Krakowa, 24 l. stanu wolnego bez zatrudnienia, sądzony za przestępstwo przeciw zarządzeniom publicznym §§. 569 i 571, skazany na 8 dni aresztu.

stracony Wilno 9.9.1863

syn Tomasza, włościanin gub. Warszawskiej i powiatu, felczer. Skazany na mocy konfirmacji Głównego Naczelnika Kraju. Powieszony w m. Wilnie 28 sierpnia 1863 roku, za służenie Powstańczemu Komitetowi w charakterze szpiega i policjanta w Wilnie dla dokonania zamachu i zabójstwa na życie wileńskiego marszałka szlachty Domejkę.

felczer rodem z Warszawy, wysłany do Wilna przez Trybunał rewolucyjny, dla wykonania wyroku na Domejce marszałku szlachty, jako winnym zdrady przeciw narodowi, po przybyciu tamże Bieńkowskiego z usiłowaniem spełnienia wyroku, przyczem tylko zranił Domejkę, w kilka dni został przytrzymany w Wilnie na Dworcu kolei żelaznej przez Moskwę, a następnie po srogiem męczeniu i katowaniu wraz z dwoma innymi, na placu targowym w Wilnie 9 września 1863 r. powieszony został. Przed powieszeniem obwożono go po mieście, poczem aż do samej śmierci zachował hart duszy i rezygnacyę. Liczył wieku lat dwadzieścia kilka, należał do żandarmów narodowych miasta Warszawy. (Czas Nr 210 i 218, Dz. Pozn. Nr 210 i 214).

za zamach na Domejkę wraz z Marczewskim Janem i Czaplińskim Edwardem powieszony w Wilnie 9 września 1963 r. na Palcu Targowym. Liczył lat dwadzieścia kilka. Bieńkowski policjant wysłany z Warszawy do Wilna dla zabicia Domejki i Murawiewa. Rodem Warszawiak z rzemiosła cyrulik. Silnie poraniwszy Domejkę, schwytany został 6 sierpnia na kolei żelaznej, gdy już miał wyjeżdżać do Warszawy. Przed powieszeniem obwożono go po mieście, po czym aż do samej śmierci zachował hart duszy i rezygnację.

Lat 21, podporucznik, zarotowy 1 Batalionu, 1 Pułku Piechoty, Wojska Ziem Ruskich. Cywilny, W 1863 mianowany podpor. przez jen. Gołuchowskiego

Ur. 1845 Rudnik, zm. przed 1919, żona: Wiktoria, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VII-7

oficer wojsk moskiewskich, rozstrzelany w Włocławku 15 października 1863 r.

stracony 10.1863 w Włocławku

informacja taka sama jak rekord nr 33685

zm. 1863.10.15, Włocławek, rozstrzelany za udział w powstaniu

zm. 1918, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

powstaniec 1863, poch. Warszawa - Powązki Wojskowe

wymieniony w Raporcie do rządu narodowego naczelnika oddziału Jana Zapałowicza, wraz z uwagami Kapitana Aleksandra Ubysza co do tego raportu i szeregowca Jana Winnickiego zarazem co do ruchów i raportu Majora Bogdanowicza - być może chodzi o Edmunda.