Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Z domu i po mężu Dunin-Borkowska. Właścicielka dóbr: Wolica k. Teofilpola. Przekazała na dar narodowy turkusową broszę z perłami i naszyjnik różnokolorowych kamieni oprawnych w złoto. W jej domu szyto materiały dla Powstania.

udział w potyczkach: podlaskie: Stanin 14.03.1863

sługa dworski z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Nową Wsią r. 1863.

zm. 1863.11.23, Siedlce, przestępca polityczny wyrokiem sądu skazany na powieszenie

sługa dworski z Poznańskiego, poległ w bitwie pod Nową-wsią w 1863 r.

adjutant Krysińskiego, poległ w walce nad Wieprzem w Lubelskiem dnia 1. kwietnia 1864.

zginął na rusztowaniu w Siedlcach d. 11. listopada 1863.

informacja taka sama jak rekord nr 24002

(Borowski), udział w potyczkach: podlaskie: Stanin 14.03.1863, Dubów 19.06.1863, lubelskie: Zawieprzyce 21.04.1864 poległ

adjutant pułkownika Krysińskiego, poległ w bitwie nad rzeką Wieprzem blisko Lublina 21 Kwietnia 1863 r.

wieśniak z Augustowskiego, zesłany na Sybir.

wyrabiał w Krakowie ładunki dla powst.

informacja taka sama jak rekord nr 19720

Ur. w Królestwie Polskim w r. 1812. Po wybuchu powstania listopadowego wszedł do pułku strzelców pieszych pod dowództwem pułkownika Wolskiego i miał udział w bitwach pod Cyganką, Okuniewem, Grochowem, Wawrem, Dębem, Ostrołęką, Rajgrodem, Wilnem, Szawlami i w in. W r. 1863 w Biłgoraju napadnięty przez Kozaków, uległ prześladowaniu. Będą skazany na całe życie do kopalni syberyjskich, zdołał szczęśliwie ujść do Galicji.

powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Adolf Dunin-Borkowski, właściciel Wolicy k. Teofilpola. Aresztowany i więziony w Żytomierzu za wspieranie Powstania. W jego domu leczeni byli ranni powstańcy po bitwie pod Salichą. Zesłany na 5 lat do Pawłowska w guberni woroneskiej.

właściciel Szlachciniec, brał żywy udział w organizacyi tarnopolskiej. Dwór jego był miejscem postoju dla ochotników, dążących na pole walki i magazynem broni, skrzętnie przed licznemi rewizyami z Tarnopola ukrywanej.

polityczny przestępca, 19 listopada 1863 r w Siedlcu powieszony

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Nowosielec pow. bialski, lat 20. Katolik, kawaler. Aresztowany w Łosicach 1 września 1864 r. Oskarżony o "przynależność do bandy i zabicie chłopa Grzegorza Stefaniuka". W więzieniu od 25 września, 14 grudnia skazany na 15 lat katorgi, 4 stycznia 1865 r. odesłany do Warszawy. (B-88).

szlachcic kowieńskiej prowincji

gmina/wieś Miastkowo Kuleszka, kara: aresztowany, przestępstwo: był żandarmem, został pojmany z kindżałem, data zarządzenia: 10.01.1864

Grób powstańca 1863r. – cmentarz, ul. Rejtana w Nowym Sączu

Ur. maj 1840r., Kraków. Przemysłowiec. Przed powstaniem służył jako szeregowiec w armii austriackiej, natomiast w czasie powstania walczył u Kurowskiego, Jeziorańskiego, Langiewicza, Mossakowskiego, Zaręby, Oksińskiego, Dunajewskiego, Bosaka, w oddziale Rozenbacha. Brał udział w bitwie pod Miechowem, Małogoszczem, Pieskową Skałą, Skałą, Goszczą, Chrobrzem, Grochowiskami, Szklarami, Olkuszem, Żarkami, Kamieniem, Koniecpolem, Przedborzem, Ratajami, Opatowem, Sandomierzem i w innych drobnych potyczkach. Był ranny pod Grochowiskami i Przedborzem. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał w 1901r.

Syn Walentego (uczestnika Powstania Krakowskiego, poległego pod Gdowem) i Anny Janiszewskiej. Brat Stefana.Służył w 26 batalionie strzelców wojska austriackiego w Krakowie. W 1863 agitował na rzecz powstania i wraz z 18 Polakami i Włochami udał się do obozu , zabierając też broń i ładunki z Fortu Kościuszko - gdzie stacjonował. Włączony do oddziału żuawów Rochebruna. Brał udział w bitwie miechowskiej gdzie został lekko ranny w łopatkę i w pierś. Po klęsce razem z Janem Makowskim dołączyli do oddziału Jeziorańskigo w Ratkowie. Walczył pod Małogoszczą. Następnie od Zagoszczy znowu w żuawach Rochebruna. Walczył pod Sosnówką. Uczestniczył w przysiędze Langiewicza objęcia dyktatury. Walczył pod Chrobrzą i Grochowiskiem. Lekko ranny. Brał udział w przemówieniu Mierosławskiego w Opatowcu. Następnie po przemarszu do Koszyc i Igołomii zaaresztowany wraz ze wszystkimi przez Austriaków. Siedział na Wawelu, skąd był wyprowadzony w przebraniu kobiecym przez panie krakowskie. Wyleczony na ul. Stolarskiej w mieszkaniu hr. Morsztyna. Został zdradzony lecz uciekł dachami. Brał udział w bitwie pod Szklarami (nazywa go Gregorowiczem i twierdzi że został zabity 3 strzałami). Następnie służył w oddziale Mossakowskiego, które określa jako zdrajcę, gdyż najpierw zmęczył oddział głodem i forsownymi marszami a następnie uciekł w przebraniu młynarza.P Po tym w potyczce ciężej raniony w żebro kulą. Z kawalerią Zaremby dotarł do Piotrkowa. Następnie w piechocie u Oksińskiego od bitwy pod Kamieniem. Z polecenia dowódcy uformował kompanię żuawów. Kierował też uzbrojeniem i produkcją naboi w dworze niedaleko Przyrowa. Tam spacyfikował bandę udającą powstańców i czyniącą burdy i złodziejstwo po wsiach. Walczył pod Koniecpolem. Lekko rany lancą. Następnie wrócił do Krakowa. Zatrzymał się u Sobolewskiej na ul. św. Anny. Z kolei skierowany w okolice Biecza wyruszył z oddziałem Jordana biorąc udział w kolejnej bitwie. Po rozbiciu tego oddziału przedostał się do zgrupowania Bosaka, służąc pod majorem Rozenbachem. Zimę spędzili w lasach cisowskich. W marcu brał udział w bitwie pod Opatowem, a potem pod Sandomierzem. Następnie tułał się w głębi kraju i został schwytany przez Moskali (kapitan Żarnow) i skatowany na śledztwie. Przeznaczony do więzienia w Piotrkowie uciekł. Schwytany powtórnie, przed szpiega Otwinowskiego, przesiedział w Piotrkowie 5 miesięcy. Udając Zygmunta Polityńskiego z Częstochowy, (o którym wiedział, że zginął pod Miechowem) został zasądzony na zesłanie na Syberię, lecz przepiłowawszy kraty uciekł z więzienia. Przez Częstochowę i Skałę (gdzie znany mu mieszczanin o uczuciach patriotycznych pomógł mu), wrócił do Krakowa do mieszkania Sobolewskiej. Zdradzony i uwięziony na Wawelu w Kurzej Stopce. Został skazany na śmierć za namówienie 18 żołnierzy do dezercji i strzelanie do feldfebla. Ułaskawiony - karę zamieniono na 75 kijów. Wcielony z powrotem do armii austriackiej. Uczestniczył w wojnie pruskiej walcząc pod Salicem, Nachodem i Konigsgracem, tracąc palce u prawej ręki.

Ur. 1840 Osiek, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-206

ppor. (1840) Nowy Sšcz

ur. 1840, podoficer austr , dezerterował z 18 strzelcami do oddz. Kurowskiego, walczył pod Sosnowcem, następnie pod Miechowem, a pod komendą Jeziorańskiego pod Małogoszczą. Po połączeniu się oddziału z Langiewiczem, walczył pod Pieskową skałą, Skałą, Sosnówką, Chrobrzem i Grochowiskami, gdzie został ranny. Jako rekonwalescent wyszedł z oddz. Gregorowicza z Krakowa i uczestniczył w bitwie pod , później udał się zMosakowskim na pole walki, (pod Olkuszem i Żarkami) i w oddziale Zaręby (pod Piotrkowem), a w oddz. Oksińskiego pod Kamieniem, Koniecpolem i Przedborzem, gdzie został znów ranny. Po wyzdrowieniu pracował w organizacji Tarnowskiej, a pod Jordanem brał udział w bitwie pod Ratajami, poczem dostał się pod komendę Rębajły. Walczył pod Opatowem i Sandomierzem. W potyczce pod Przedborzem ranny i wzięty do niewoli, po przyjściu do zdrowia w 6-tym mies. uciekł do Kiakowa. Tu uwięziony i pod sąd wojenny oddany, jako dezerter przecierpiał ciężką karę cielesną, poczem wcielony w szeregi wojsk austr. odbył w r. 1866 kampanię pruską w bitwach pod Nachodem, Skalicami i Koniggretzem.

Ur. 1840, miejscowość w 1923: Nowy Sącz, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-134

Feliks Aleksander Dunin-Borkowski. ur. 1842 Warszawa, par. św. Andrzeja, syn Łukasza i Marianny Wyrzykowskiej, agronom, uczestnik Powstania, zm. 176.1921 Puławy. Żona: Waleria Warzecka (zm. po 1921)

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Cielemięc pow. siedleckiego, 1. 28. Katolik, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Siedlcach 21 września 1864 r. "za uczestnictwo w powieszeniu żołnierza rezerwy Królikowskiego". Aresztowany 23 września. 18 stycznia 1865 r. skazany na osiedlenie na Syberii, 1 lutego odesłany do Warszawy. (B-85).

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Celiny, 1. 30. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Łukowie 3 marca 1864 r. za przynależność do "bandy" Kosińskiego. Powyższa adnotacja została przekreślona i napisano, że jest "oskarżony o uczestnictwo w napadzie na Łuków, w pierwszą noc powstania". W więzieniu siedleckim trzymany od 17 marca, skazany na ciężkie roboty w Rosji. 10 kwietnia przekazany do Warszawy. (B-21).

dzierżawca folwarku. Urodzony w 1844 roku, Walczył pod dowództwem generała Langiewicza, biorąc udział w bitwie pod Małogoszczem.

Ur. 1842 Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-649

Więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin z Wohynia pow. radzyński, lat 17. Kawaler. Aresztowany we wsi Maleniec (lub Malinie) pow. janowski w styczniu 1864 r. "za należenie do bandy powstańczej". 17 sierpnia 1864 r. skazany na 2 lata aresztanckich rot. (B-29).

Handlowiec