Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 6
Władysław Cichorski
Zameczek, Roman 1822-1876, urodził się w Kaliszu. Syn Wincenta, radcy stanu, senatora i Emilii z Zapolskich. Władysław ukończył gimnazjum w Warszawie, kształcił się w szkole rolniczej w Marymoncie. Po utracie majątku został urzędnikiem w Komisji Przychodów i Skarbu, gdzie pracował do 1861r. Następnie zaangażowany w ruch niepodległościowy, udał się w Płockie i Augustowskie, aby przygotowywać włościan do powstania, po wybuchu którego ogłaszał manifest powstańczy. Na początku powstania dokonał koncentracji partyzantów w okolicy Łap. W nocy z 22 na 23.01.1863r. opanował stację kolejową Łapy, zaatakował Suraż, gdzie rozproszył załogę rosyjską, a następnie poszedł pod Wysokie Mazowieckie i Tykocin. Sukcesy te sprawiły, że zgromadził spory oddział, z którym brał udział w bitwie pod Siemiatyczami ( i ). Po przegranej pod Siemiatyczami walczył z Rosjanami m.in. pod (28.02.1863r.). Wkrótce podporządkował się Z. Padlewskiemu i pod jego komendą brał udział w wielu bitwach i potyczkach: pod (8.03.1863r.), (9.03.1863r.), (12.03.1863r.), (14.03.1863r.), (15.03.1863r.). Po bitwie pod Osówką uciekł wraz z 300 ludźmi oddanymi mu pod komendę. Został mianowany organizatorem Prus Zachodnich, wkrótce aresztowany i osadzony w więzieniu w Chełmnie, skąd udało mu się uciec. Wyjechał do Drezna, następnie do Szwajcarii, a w 1866r. osiadł w Paryżu. Walczył w wojnie francusko-pruskiej 1870-1871. Po upadku Komuny Paryskiej musiał opuścić Paryż i udał się do Galicji, a następnie do Rumunii, gdzie pracował przy budowie kolei. Ostatecznie osiadł w Stanisławowie w charakterze kierownika spółdzielni spożywczej. Odebrał sobie życie 8.06.1876r.