Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Baryczka
Program jest cząstką działań Fundacji
odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna
jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.
Opis Drzewa genealogiczne (...) Biografie (...) Czytelnia (...) Właściciele ziemscy (...) Katalog oficjalistów (...) Powstańcy styczniowi (...) Bitwy (...) Leksykon genealogiczny (...) Portrety (...) Dokumenty (...) Mogiły (...)
Baryczka
Herb Baryczka: dwa Krzyże na Tarczy, jeden, do góry, drugi na dół obrócony, na dwóch podporach koloru złotego w polu niebieskim. Do Polski przybył ponoć z Węgier w roku 1207 gdzie Jan (lub Iwo) zostawił spore dobra o tej samej nazwie co nazwa herbu a potem nazwisko. Do tych informacji należy jednak podchodzić ostrożnie. [Kuropatnicki, Herbarz...; Nies.]
Rodzina mieszczańska warszawska Baryczków, zaliczoną została 1658 w osobach Stanisława, Wojciecha i Jana indygenatem w poczet szlachty polskiej, a także Michał w 1673 [Bon.].
Indygenaty te są prawdopodobnie związane ze zmianami prawa i koniecznością przyjęcia oficjalnie polskiego stanu szlacheckiego celem zachowania własności ziemskich. Wcześniej jako rodzinie mieszczańskiej taki status nie był potrzebny.
Istnieją dwie wersje genealogii od Piotra do Wojciecha - obie podane przez Bonieckiego. Jedna wynika z dokumentów, druga z rodowodu napisanego na ścianie domu nr. 51 przy ul. Stare Miasto w Warszawie. Jakkolwiek dokumenty wydają się być pierwszym źródłem, o tyle trudno przypuszczać żeby Wojciech mylił się co do swych dziadków, nie miał także podstaw do zmieniania historii. Nadto wszystko analiza dat małżeństwa wskazuje, że gdyby przyjąć rodowód wynikając z dokumentów wówczas Jerzy miałby syna Stanisława w wieku ok. 80 lat. Dlatego należy dodać wymienianego przez Wojciecha Bartłomieja i uznać w tym wypadku błąd dokumentów.
Redaktorzy rodziny: GP, Paweł Auguścik
Rodzina mieszczańska warszawska Baryczków, zaliczoną została 1658 w osobach Stanisława, Wojciecha i Jana indygenatem w poczet szlachty polskiej, a także Michał w 1673 [Bon.].
Indygenaty te są prawdopodobnie związane ze zmianami prawa i koniecznością przyjęcia oficjalnie polskiego stanu szlacheckiego celem zachowania własności ziemskich. Wcześniej jako rodzinie mieszczańskiej taki status nie był potrzebny.
Istnieją dwie wersje genealogii od Piotra do Wojciecha - obie podane przez Bonieckiego. Jedna wynika z dokumentów, druga z rodowodu napisanego na ścianie domu nr. 51 przy ul. Stare Miasto w Warszawie. Jakkolwiek dokumenty wydają się być pierwszym źródłem, o tyle trudno przypuszczać żeby Wojciech mylił się co do swych dziadków, nie miał także podstaw do zmieniania historii. Nadto wszystko analiza dat małżeństwa wskazuje, że gdyby przyjąć rodowód wynikając z dokumentów wówczas Jerzy miałby syna Stanisława w wieku ok. 80 lat. Dlatego należy dodać wymienianego przez Wojciecha Bartłomieja i uznać w tym wypadku błąd dokumentów.
Redaktorzy rodziny: GP, Paweł Auguścik