Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Odrowąż

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.

Odrowąż

Informacje ogólne

OdrowążJeden z najważniejszych rodów średniowiecznej Polski, związany silnie - poprzez Iwona, św. Jacka z Dominikanami. Ród wywodził się z Czech lub Moraw, gdzie herb ten istniał np. w rodzi Hiczyńskich (z Jiczyna). Legenda mówi o znaku "odrzywąsa", które może nawiązywać do kształtu "wąsatej strzały". Nazwa może nawiązywać do nazwy rzeki Odry, a mobilium symbolizować jej rozdwojone źródła. Jest też znane imię rycerskie Odrobąd, utożsamiane przez niektórych z imieniem jakiegoś protoplasty. Pierwszym polskim Odrowążem był Prandota Stary.

Bibliografia

Bon., Bork., IDZkrak., KK., Kos., Koss., Łęt., Min., Nies., Papr., PSB, SHGWKrak, Teki., Urus., ZŁ., żał.
Ponadto:
Długosz J., Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis, Księga uposażeń biskupstwa krakowskiego
Brzezina Winiarski A., Herby Szlachty Rzeczypospolitej. Wydawnictwo De Facto, Warszawa 2006
Kuropatnicki E.A., Wiadomości o klejnocie szlacheckim oraz herbach ..., Michał Groll, Warszawa 1789
Pawliszczew M., Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego najwyżej zatwierdzony t. I-II, Warszawa 1853
Wilczyński J.K., Herbarz starodawnej szlachty podług Heraldyków polskich z dopełnieniem do czasów obecnych, Paryż, ok. 1860
Górski K., Ród Odrowążów w wiekach średnich, w: Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie [1930-1931], na: B.C.Uniw. Warszawskiego
Kurtyka J., Tęczyńscy, Studium z dziejów elity możnowładczej w średniowieczu, Kraków 1997
Nowak B., Ród Porajów w Małopolsce w średniowieczu, Wydawnictwo AVALON, Kraków 2009
Piekosiński F., Rycerstwo polskie wieków średnich, Kraków 1896