Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kraków - kościół na Salwatorze
Tytuł:
Kraków - kościół na Salwatorze
Opis:
Kościół Najświętszego Salwatora w Krakowie Zwierzyńcu
oczątki tego kościoła sięgają średniowiecza. W źródłach pisanych pierwsza wzmianka o kościele znajduje się w Roczniku Kapitulnym Krakowskim, gdzie pod rokiem 1148 zanotowano dediactio ecclesiae sancti Salvatoris. W przywileju księcia Bolesława Wstydliwego z 1256 fundacja przypisana jest jego poprzednikom, książętom krakowskim. Jan Długosz z kolei jako fundatora wymienia Piotra ze Skrzynna (Piotra Włostowica).
Na przykościelnym cmentarzu grzebano zmarłych podczas licznych epidemii. Bezlitosne "morowe powietrze" atakowało na przestrzeni stuleci społeczności większych miast. W Krakowie najgroźniejszą postać przybrała epidemia cholery, która nawiedziła miasto w roku 1707, dziesiątkując okolicznych mieszkańców. Zapowietrzonych wywożono wówczas z Krakowa poza miasto - najczęściej na Błonia - gdzie w skleconych naprędce szałasach oczekiwać mieli wyzdrowienia; jednak znacznie częściej zabierała ich śmierć. Zmarłych przewożono potem tu na wzgórze i grzebano w głębokich dołach, przysypując wapnem - jedynym dostępnym środkiem dezynfekującym. Po kilkudziesięciu latach ich szczątki przeniesiono na pobliski cmentarz obok kościoła Najświętszego Salwatora
oczątki tego kościoła sięgają średniowiecza. W źródłach pisanych pierwsza wzmianka o kościele znajduje się w Roczniku Kapitulnym Krakowskim, gdzie pod rokiem 1148 zanotowano dediactio ecclesiae sancti Salvatoris. W przywileju księcia Bolesława Wstydliwego z 1256 fundacja przypisana jest jego poprzednikom, książętom krakowskim. Jan Długosz z kolei jako fundatora wymienia Piotra ze Skrzynna (Piotra Włostowica).
Na przykościelnym cmentarzu grzebano zmarłych podczas licznych epidemii. Bezlitosne "morowe powietrze" atakowało na przestrzeni stuleci społeczności większych miast. W Krakowie najgroźniejszą postać przybrała epidemia cholery, która nawiedziła miasto w roku 1707, dziesiątkując okolicznych mieszkańców. Zapowietrzonych wywożono wówczas z Krakowa poza miasto - najczęściej na Błonia - gdzie w skleconych naprędce szałasach oczekiwać mieli wyzdrowienia; jednak znacznie częściej zabierała ich śmierć. Zmarłych przewożono potem tu na wzgórze i grzebano w głębokich dołach, przysypując wapnem - jedynym dostępnym środkiem dezynfekującym. Po kilkudziesięciu latach ich szczątki przeniesiono na pobliski cmentarz obok kościoła Najświętszego Salwatora
Lokalizacja:
Kraków - kościół św. Salwatora Kraków - kościół św. Salwatora
Wymiary oryginału:
800 x 600
Źródło:
nad. Wanda Kardasz profil
Numer zdjęcia:
3868