Cmentarze - Polska

Opole – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodniej Polsce, na Nizinie Śląskiej, nad rzeką Odrą
woj. opolskie

Stary cmentarz, położony na wschód od wsi, wzdłuż polnej drogi biegnącej obok mogiły żołnierzy z 1914r. Cmentarz w fazie dramatycznego rozpadu, nieużywany od ponad 100 lat, widoczne jedynie ostatnie murszejące kamienie nagrobne, zarośnięty lasem i chaszczami.
Lokalizacja - Osobnica-cmentarz

Rzymsko-katolicki cmentarz parafii św. Anny przy ul.Kościuszki w Piasecznie założony został w 1795 r.Otwiera cmentarz zabytkowa brama z 1883 r wiążąca go wysokim parkanem.Przy głównej alei Cmentarz kryje szereg okazałych starych zabytkowych grobowców i wiele zabytkowych grobów ludzi związanych z okolicą w przeszłości tworz. historię i kulturę regionu. Na Cment. są pielęgnowane miejsca pamięci- bojowników z 1863 r.- pomnik-mauzoleum poświęcony pamięci ofiar II wojny światowej,- pomnik pamięci pomordowanych w Katyniu i innych obozach i gułagach w ZSRR .W Piasecznie Istnieje Społeczny Komitet Renowacji Cmentarza Parafialnego

Piatienka koło wsi Folwarki Wielkie to jedno z ważniejszych miejsc kultu Kościoła prawosławnego na Białostocczyźnie. Cerkiew cmentarna i kaplica nad świętym źródełkiem należą do parafii w Topolanach. Według źródła drukowanego historia tego sanktuarium sięga początków XVIII wieku, kiedy te tereny nawiedziła fala morowego powietrza.
http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/historia/sosna/miejsca/02.htm

Piszczac to osada w woj. lubelskim w pow. bialskim. Jest siedzibą gminy Piszczac. Pierwsza wzmianka o tutejszej parafii katolickiej pochodzi z 1500 roku, w 1530 osada otrzymała prawa miejskie. Przed 1570 była tu prawosławna cerkiew św. Jana Chrzciciela. W 1530 Piszczac otrzymał prawa miejskie tracąc je bezpowrotnie po Powstaniu Styczniowym . W czasie II wojny światowej Piszczac był ośrodkiem ruchu oporu,
Cmentarz położony we wsch. części osady założony został ok. 1800, powiększany 1920, 1960, 1975. Na cmentarzu drewniana kaplica cmentarna p.w. św. Anny., z r.ok. 1800. Remontowana 1919 i 1995. Od frontu drzwi, w ścianach bocznych małe prostokątne okna. Dach wysoki, kryty gontem, z wieżyczką na sygnaturkę.

Cmentarz położony w centrum wsi, niemal na przeciwko nowego kościoła. Kilka najstarszych nagrobków sprzed wojny. Przy murze od ulicy grupa osób zmarłych tragicznie pod koniec II Wojny Światowej. Starsze nagrobki we wsi nie zachowały się.

Podole Górowa, woj. małopolskie, par. pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

http://www.kuria.lomza.pl/index.php?wiad=180

Pratulin – wieś w Polsce położona w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gm. Rokitno w zakolu rzeki Bug. znana była już XV w pod nazwą Hornów,Hornowo, Ornowo.. Kolejny właściciel tych dóbr Józef Franciszek Sapieha, w 1732 r. zmienił nazwę miejscowości na Pratulin .W 2 poł. XIX w. wieś znajdowała się w gm. Bohukały (pierwotnie w pow. bialskim,następnie pow.konstantynowskim) w guberni siedleckiej (od 1867 r.) Podczas Akcji przymusowego przyłączenia unitów do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, 26 stycznia 1874 r., trzynastu unitów z Pratulina zostało zastrzelonych przez wojsko rosyjskie. W okresie międzywojennym Pratulin należał do gminy Bohukały w woj. lubelskim. Spis powszechny z 1921 r. wymienia wieś i folwark Pratulin. Wszyscy mieszkańcy deklarowali wyznanie rzymskokatolickie i narodowość polską.. W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do woj. lubelskiego, natomiast potem w latach 1975–1998 do woj. bialskopodlaskiego.