Cmentarze - Litwa

Druskienniki jako uzdrowisko nabrało sławy i rozbudowy w 1794 kiedy Stanisław August Poniatowski ogłosił je specjalnym dekretem miejscem o leczniczych właściwościach.Natomiast Cmentarza w Druskiennikach długo nie było, ponieważ bano się go urządzać by nie odstraszyć kuracjuszy zjeżdżających tu z całej Europy i Rosji.Pochowki odbywały się na obrzeżach miasta we wsi Rotnica która dzisiaj jest włączona do Druskiennik. Dzisiejszy zabytkowy już cmentarz założony został w XIX w i jest położony w bardzo pięknym miejscu ,właściwie w centrum Druskiennik nad jeziorem .. W niniejszym albumie który Państwu polecam właśnie z tego cmentarza umieszczone są zdjęcia grobów naszych Przodków

Cmentarz położony tuż obok kościoła (niegdyś drewnianego) w odległości 2 kilometrów od uzdrowiska .
Na Cmentarzu stare groby także z nazwiskami pisanymi po polsku .
Jest też na tym cmentarzu troskliwie pielęgnowany grób Jana Czeczotta.

Dubinki Dubingiai w gm. Malaty Wzmianki o miejscowości pochodzą z XIV wieku. W 1334, 1373 i 1375 roku była niszczona przez najazdy krzyżackie. Od XV gród w Dubinkach na szlaku handlowym do Inflant. W 1415 roku wielki książę Witold wznosi tu zamek, w 1430 roku funduje kościół parafialny. Do początku XVI wieku Dubinki są pod zarządem królewskich namiestników. Przechodzą potem w ręce Radziwiłłów, Jerzy Radziwiłł buduje murowany zamek. Dubinki dziedziczy od 1541 roku syn Mikołaj Radziwiłł Rudy, Tutaj mieszkała Barbara Radziwiłłówna (znana z romansu z królem Zygmuntem II Augustem) mieszkała w Dubinkach pod czujną opieką brata przez kilka miesięcy (zimą 1547-1548)- siostra Mikołaja. Radziwiłłowie w czasie Potopu tracą Dubinki następnie pozyskują je w II p. XVII w. Podczas archeologicznych badań odnaleziono szczątki Radziwiłłów które uroczyście pochowano w 2009 r. Na cmentarzu położonym obok dawnego kościoła katolickiego który strawił pożar w 1939 r nie wiele grobów z nazwiskami pisanymi po polsku . Obecnie we wsi dzięki staraniom proboszcza parafii ks. Antoniego odrestaurowywana jest plebania a w malutkim drewnianym kościele odbywają się regularne nabożeństwa



.

Dukszty Pijarskie , Dukszty Dūkštos. Litwa- wioska na prawym brzegu Wilii, 8 km. zachód od Mejszagoły, przy szosie Wilno-Kiernów. Pierwszą kaplicę zbudował w 1647. właściciel folwarku Darat Giedraitytė-Daubarienė. Obecny murowany Kościół Św. Anny powstał w 1850-1856. architektem był Tyszecki Stanisław i Gustaw Szacht a projekt wyszedł z rąk Pijarów.Kościół zbudował ks. Joachim Dębiński - ostatni rektor i prowincjal zakonu pijarów2 na Litwie. Na bardzo starym przykościelnym cmentarzu w Duksztach Pijarskich jest wiele zachowanych grobów z polskimi inskrypcjami wśród nich groby mieszkańców, nauczycieli, księży Pijarów: „ Pamiątka w Bogu zeszłych spoczywających na tym cmentarzu oo. Pijarów rozmaitemi czasy umarłych, F. N. Golańskiego prof. b. Uniw. Wileńskiego, Sieradzkiego, R. Danilewicza, Głogowskiego i w. in. od ceniących ich zasługi i cnoty, kamień ten położony” także byłego prob. Duksztańskiego Bonawentura Pietkiewicza i Józefa Krukowskiego i innych

Dukszty Stare - Dūkštas. – Miejscowość na Litwie, położona w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim.
Cmentarz Żołnierzy Polskich

Dukszty- Dūkštas – na Litwie, położone w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim.
Stary cmentarz był położony przy dawnym drewnianym kościele w poblizu pałacu Biegańskich.

Dziewałtów -Deltuva –na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wiłkomierskim. Miejscowość wymieniana w traktacie już w 1219 roku..W XVI wieku Dziewałtów był własnością książąt Wiśniowieckich, Oni wybudowali tu kościół kalwiński. W 1681 część miejscowości zakupił Ogiński Marcjan Aleksander - druga część wraz ze zborem była własnością Grużewskich do 1848 roku. W 1744 m. Dziewałtów otrzymał przywilej targów i jarmarków. Zbór istniał i funkcjonował do 1939 roku a zniszczeniu uległ po 1945 roku.. W 1752 r. został zbudowany rzymskokatolicki kościół Świętej Trójcy . Substancja kościoła przebudowana zostala gruntownie w r 1872 r.

Ejgirdzie - Eigirdžiai położone w okręgu telszańskim i w rejonie telszańskim, nad rzeką Tawsołą.
Pierwszy kościół został zbudowany w 1794 roku

Ejragoła - Ariogala, żmudz. Ariuogala) –na Litwie, położone nad brzegiem rzeki Dubissy w okręgu kowieńskim, W XIII-XIV w. był tu drewniany, silnie umocniony gród. Mieszkał w nim książę Butywid (Pukuwer) i tu urodził się jego syn, późniejszy Wielki Książę Litewski Witenes (1262–1315). Rezydował tu także Giedymin. Zamek bezskutecznie atakowali Krzyżacy, ale w czasie wyprawy w 1382 zdołali go zdobyć i zniszczyć (ślady wałów i fos).
W 1640 roku król Władysław IV nadał miejscowości przywilej targowy i organizowania jarmarku. Należała do dóbr stołowych Wielkich Książąt Litewskich, które w XVIII w. dzierżawili Białłozorowie. W XIX w. właścicielami byli Millerowie, a później Morkowie. W 1792 roku król Stanisław August Poniatowski nadał miejscowości prawa miejskie i herb.
W Ejragole- jest Kościół p.w. Św. Archanioła Michała .

Gegužinė na Litwie w okr. kowieńskim w rej. koszedarskim na lewym brzegu rzeki Wilii, przy drodze 143 Jonava - Żośle w otoczeniu lasów. Na zachód od wsi przepływa rzeka Lomená , a na wschód Laukysta (obie - dopływy Neris). Po raz pierwszy w archiwach wymienione w XV wieku. Pierwszy
drewniany kościół był tutaj już w 1507 lub 1520 r. Budowę miejscowego kościoła p.w. Zwiastowania NMP rozpoczętą w 1915 r. zakończono dopiero w r. 1932 (gdyz prace budowlane przerwała wojna) Tak kościół jak i ogrodzenie wykonane jest z ciosanego kamienia
Zawierzyłam aparatowi nie wszystkie inskrypcje są czytelne- proszę o wsparcie miejscowych osób.

Giedrojcie -Giedraičiai położone w rej. Malaty na Litwie 45 km na północ od Wilna, nad brzegiem jeziora Kiementas. Według miejscowej legendy założone przez księcia Giedrius /Giedrojcia . Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych w 1338 r., kiedy to Wielki Książe Giedymin podpisał traktat pokojowy z Krzyżakami. Przez długi czas miejscowość była posiadłością Giedraitis/ Giedrojciów.Pierwszy kościoł powstal tu podobno już w 1410 odbudowany w 1809 r przez biskupa żmudzkiego Józefa Giedroycia, Od 1777 roku była tu szkoła parafialna. Dziś szkoła nosi imię Antanasa Jaroševičiusa, malarza..W 1920 r. miasto było świadkiem walk między Litwinami a Polakami pod wodzą Lucjana Żeligowskiego. W miasteczku pomnik poświęcony ofiarom a na cmentarzu groby ofiar .

Giełwany Gelvonai (Gelwen) wymienione były w 1385. W 1642 roku. zbudowano kościół ewangelicko-reformowany. W 1686 utworzono w nim . Kościół rzymskokatolicki (spalony w 1895). Powstały tutaj klasztor franciszkanów został zamknięty w 1832 roku. W 1744 roku. 22 listopada. August III nadał Gelvonai przywilej i prawo do organizowania targów. W 1781 roku. W1782r utworzono parafię. W 1867 roku. Utworzono pierwszą szkołę podstawową. W 1897 roku Giełwany zostały w dużej części spalone ale już w tym samym roku rozpoczęto budowę kościoła p.w. Najświętszej Marii Panny . Giełwany były własnością najpierw Siesickich, Żabów i Platerów. Mieli tu także swoje majętności Kossakowscy, Horodelscy i Górscy.

Gorżdy- Gargždai , położone na prawym brzegu Miniji wspomniane w historycznych żrodłach juz w 1253 r., w zachodniej Litwie, w okręgu kłajpedzkim w rejonie kłajpedzkim, siedziba starostwa . Tu mieścił się w XV-XVI dwor Starosty Żmudzkiego. Gorżdy - posiadły prawa miejskie od 1792 r. Pierwszy kościół powstał w 1535 r .
Gorżdy zniszczone były w II WŚ

Grażyszki -Gražiškiai - na Litwie w okr. mariampolskim w rej. wyłkowyskim, położone ok. 24 km na południe od Wyłkowszek, , przy drodze Kalwaria-Wisztyniec. Wieś założona w XVI wieku, w 1746 uzyskała przywilej na organizację tragów. Grażyszki - Kościół pw św. Michała Archanioła, murowany, jednowieżowy pochodzący z 1881 r. Dzisiaj Grażyszki Gražiškiai są siedzibą starostwa Grażyszki

Gruszławki (Gruslauke)- Grūšlaukės na Litwie w rejonie kretyngańskim w okręgu kłajpedzkim 11 km od Darbėnų i 10 km od Salantų. Miejscowość znana od 1550 r Posiadała dany przez króla Augusta przywilej organizowania 3 jarmarkow rocznie Własność szlachty kolejno: Vainos, Ogiński, Masalski, Potockich(1795 - 1806 m.), Zubow (1806 - 1824 m.). Od 1824 r należały do Tyszkiewiczów. Miejscowi mieszkańcy brali udział w powstaniach w 1831 i 1863 r. Książę Ignacy Ogiński zbudował tu w 1778 r kościół który w 1945 się spalił. Kościół św.. Jana Nepomucena odbudowano w latach (1988 r - 1995 r m.). Cmentarz z drewnianą starą kaplicą ,

Gryszkabuda - Griškabūdis - na Litwie w okr. mariampolskim w rej. Szaki, położone ok. 15 km na południowy wschód od Szaków przy drodze Pilwiszki-Szaki.
Gryszkabuda wymieniana była już w latach 1697 - 1706 . W r. 1765 miała nadane prawa handlu
W latach 1742 - 1743 zbudowano pierwszą drewnianą kaplicę, a w 1796 m. zbudowano drewniany kościół p.w. Przemienia Pańskiego. Dzisiaj Gryszkabuda - Griškabūdis są siedziba starostwa .

Hanuszyszki - Onuškis w rejonie trockim, w okręgu wileńskim nad jeziorem Samawa. Byłe własności Naruszewiczów, Chodkiewiczów i Szetkiewiczów, i Otsufjewych. W Hanuszyszkach jest Kościół p.w. śś. Filipa i Jakuba, fundacji Kazimierza i Teresy Szetkiewiczów wybudowany w l. 1823-28

Igliszkany lit. Igliškėliai - miejscowość na Litwie w okręgu mariampolskim położone przy drodze Mariampol-Olita. W miejscowości nowy murowany kościół p.w. Św. Piotra Twórzmy album wspólnie

Igłówka–Igliauka – wieś na Litwie oddalona o 20 km. od Mariampola . Parafia i kościół p.w. Św. Kazimierza
Groby na miejscowym cmentarzu mimo znajomego brzmienia nazwiska są opisane po litewsku

Zapraszamy do tworzenia albumu

Iłgów- Ilguva na Litwie w okręgu mariampolskim, w rejonie szakowskim, w gminie Kruki do roku 1758 nosiiła nazwę Poniki. Od około 1620 r. Iłgow był własnością osiedlonej na Litwie rodziny Talko – Hryncewiczow. Herbu Iłgowski. ( Seniorem rodu był - Wiktor Talk Hryncewicz- Victor Talk Grincevičius- herbu Ilgauskas ) Jednym z wybitniejszych przedstawicieli rodu był Ludwik Talko - Hryncewicz, prałat Katedry Żmudzkiej, proboszcz wieloński. Wybudował tu kościół i dwór . Majętnośc przekazał Franciszkowi swojemu bratankowi. Po Franciszku odziedziczył ją jego syn Jan - szambelan króla Stanisława Augusta, a następnie jego dwaj synowie - Dominik i Julian. Ostatnim męskim dziedzicem Iłgowa z rodziny Talko - Hryncewiczów był syn Juliana - Henryk. Jego córka - Anna - została żoną Emila Młynarskiego. Młynarscy mieszkali tutaj trzy lata.

Inkuny- Inkūnai. Litwa - w rejonie oniksztyńskim w okręgu uciańskim , położona w rezerwacie krajobrazowym nad rzeką Świętą przez którą przewieszony jest most wiszący nad rzeką. W XVII wieku Inkuny były wlasnością Radziwiłłów i przynależały do Ich dworu w Svedasai. Pozniej w XIX wieku wlaścicielami tej ziemi byli Marykoni. Wokół kościoła Matki Boskiej Ostrobramskiej który zbudowano w 1942 roku wzniesione są w latach 2010 i 2011 drewniane stylizowane krzyże symbolizujące zatopione wsie. Nieopodal kościoła jest żródełko. W pobliżu kościoła w przepięknej scenerii sosnowego lasu jest posadowiony cmentarz.

Islauzo -Išlaužos, położone w okręgu kowieńskim w rejonie preńskim przy drodze Kowno - Preny - Alytus. Pierwsze wzmianki o wsi były już w 1744- kiedy to Tyszkiewicz nabył te ziemie .Od tego czasu wieś , zaczęła się rozbudowywac. W 1882. było 104 mieszkańców ,a w 1923. -179. W roku 1833 zbudowano tu kościół p. w.
Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych