Rucker

Przy prawdopodobieństwie – a nie pewności – miejsca zamieszkania Szanownych Antenatów i braku danych o czasokresie ich pobytu we Lwowie, sprawa będzie bardzo trudna!
Ze spisów mieszkańców Lwowa z pocz. XX wieku na wyrywki wypisałem kilka osób, które nosiły nazwisko „Rucker”:
Rucker Blima – właściciel składu flaszek
Rucker Aron, dr med.
Rucker Jan Jerzy, dr – przemysłowiec
Rucker Zygmunt – właściciel apteki
Rucker Henryk i in.
ale Stanisława i Stefanii nie znalazłem. Nie wykluczone, że z kimś spośród ww. osób Sz. Dziadkowie mieli więzy rodzinne. Nie do wszystkich spisów oczywiście dotarłem, bo i nie sposób. Zachęcam do własnych poszukiwań w szczególności w:
Ach. Akt Dawnych, w zesp. Arch. Skarbu Koronnego, sygn 73; tam są starsze dokumenty,
Ach. Akt Dawnych, w zesp. Ksiąg metrykalnych różnych wyznań sygn. 290, 300, 301,
Arch. Akt Nowych, w zesp. MSW sygn 724; tam są dokument z lat1918 -39,
USC m. st. Warszawy sygn. 186; tam są niektóre księgi metrykalne Lwowa.
Oto tylko przykłady niektórych dróg poszukiwań, przy tak skąpych danych wejściowych.
Cdn.

Cd.
Mimo wszystko zachęcam do poszukiwań, bowiem coraz grubszy kurz niepamięci pokrywa Polski Lwów. Odchodzi w zapomnienie Lwów Bojmów, Badenich, Dzieduszyckich, Romerów, Ruckerów, Zyblikiewiczów. Każda więc okazja do podkreślenia swej przynależności do Leopolis semper fidelis jest cenna dla pokoleń.
Jeśli chodzi o Ruckerów, to dla Lwowa pracowały trzy ich pokolenia, a więc: Zygmunt, Jan Jerzy i Zygmunt, jr.
Dwaj pierwsi działali w Radzie Miasta, przy czym dr Jan Jerzy Rucker był nawet wiceprezydentem Lwowa. Wszyscy trzej, także jako przemysłowcy, pracowali nad dobrym imieniem miasta. Zygmunt, mgr farm. w młodości kupił i prowadził Aptekę pod Srebrnym Orłem (Skarbkowska 7), a gdy dorobił się pieniędzy stał się właścicielem zrazu małej „fabryki konserw zupowych” (ul. Wybranowskiego 2), rozwiniętej już za czasów syna Jana Jerzego do dużych rozmiarów Fabryki Konserw, realizującej zamówienia państwowe. Tuż przed wybuchem wojny i w czasie okupacji sowieckiej, później ukraińskiej Lwowa prowadził ją wspólnie z synem Zygmuntem jr. Szczęśliwie uszedł przed nawałą hitlerowską i przez całą okupację ukrywał się w Krośnie, gdzie zmarł w 1945 r. tuż przed końcem wojny. Zygmuntowi jr. jeszcze w 1939 r. udało się przedostać do Rumunii i ocaleć.
Wszyscy trzej byli gorącymi zwolennikami asymilacji.
Cdn.

Cd.
Oto dwie migawki z tego miasta pełnego uroku:


Lwów. Wały Hetmańskie (1914) – Reprodukcja z Galerii Alfabet Polski


Lwów. Pomnik Jana III (1901) – Reprodukcja z Galerii Alfabet Polski

Pozdrawiam