LISOWIECCY z Morochowa

http://www.przodkowie.com/niesiecki/l/l ... 5.php?lit=
http://www.sejm-wielki.pl/b/14.474.14

Antoni Lisowiecki (ok. 1840 - ?), właściciel Morochowa, Zawadki Morochowskiej i Mokrego w pow. Sanok. Synem jego i Heleny z Zubrzyckich był Marian (ok. 1875 - ?), dr (może nauk rolniczych?), postać której biografią można byłoby obdzielić kilka osób. Właściciel majątku rolnego w Chłopicach, w pow. jarosławskim, społecznik i działacz gospodarczy. Pierwsze o nim wiadomości, jakie zdobyłem pochodzą z 1902 r. Wiadomo, że wtedy był przewodniczącym komitetu parafialnego we wsi Chłopice i przewodniczącym rad szkolnych szkół 1-klasowcych w Chłopicach i w Kidołowicach. Członek (z wyboru) do Komisji Podatkowej w Jarosławiu, określającej wymiaru podatków osobistego i dochodowego, detaksator Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Jarosławiu, któremu prezesował Edward Micewski. W tym czasie był też wiceprezesem Zarządu Powiatowego w Jarosławiu Towarzystwa Kółek Rolniczych, któremu przewodniczy Jerzy książę Czartoryski Jako, że z samej pracy społecznej żyć się nie da, młody dr Marian Lisowiecki przed 1906 r. unowocześnił w Chłopicach mleczarnię dworską i założył hodowlę zarodową bydła krwi pełnej i półkrwi oldenburskiej. W tym czasie podejmuje też pracę w oddziale filii lwowskiej w Jarosławiu Banku Austriacko-Węgierskiego w Wiedniu. Jeszcze przed 1906 r. rozszerza swą działalność na teren Lwowa. Zostaje wybrany członkiem Towarzystwa Gospodarki (ul. Karola Ludwika 1), istniejącego od 1845 r. i wydającego swój organ urzędowy – czasopismo „Rolnik”. Przed 1913 r. podejmuje działalność biznesową na dużą skalę. Zostaje prezesem Galicyjskiej Spółki Zbytu Bydła i Trzody Chlewnej, która udziela kredytu na opas bydła, prowadzi skup cieląt, zajmuje się transportem mięsa, organizuje skup skór surowych i odpadów mięsnych. Spółka dysponuje własnym taborem kolejowym składającym się z 30 wagonów chłodni i 50 do przewozu bydła.
Tę owocną działalność przerywa wojna. We wrześniu 1914 r. Marian Lisowiecki poszerza szeregi uchodźców galicyjskich i przenosi się do Wiednia.
Cdn.

W 1917 r. nasz bohater jest już w Krakowie. W zniszczczonym działaniami wojennymi kraju podejmuje pracę w Komisji do Obrotu Bydłem i Mięsem przy Centrali Gospodarczej Odbudowy Galicji. (ul. Czysta 16), zostaje członkiem Wojennej Centrali Handlowej. Jest to okres gdy nawiązuje kontakty z ważnymi w kręgach gospodarczych przedstawicielami przemysłu i handlu: dr Juliuszem Leo, Janem Kantym Steczkowskim, Romanem hr. Scipio del Campo, Mikołajem hr. Reyem i in., które miały wkrótce zaowocować.
W r. 1920 jest współzałożycielem we Lwowie Spółki Akc. „Nafta”, obejmującej dyrekcję górniczą w Borysławiu i rafinerię w Drohobyczu. Celem firmy jest wydobycie i przerób olejów skalnych. Już na początku firma zatrudniała 1000 robotników, a wsród Rady Nadzorczej są Paweł ks. Sapieha – prezes, zaś pośród członków: Stanisław hr Mycielski, dr Emil Panas, dr Marian Lisowiecki i in. W roku 1921 nasz bohater zostaje członkiem Rady Nadzorczej Polskiego Towarzystwa Handlowego Sp. Akc. w Krakowie (Sławkowska 1), której celem było prowadzenie handlu oraz zakładanie firm przemysłowych. Następny rok przynosi nowe propozycje. Lisowiecki zostaje prezesem filii w Jaśle Banku Rolnego ze Lwowa. Filia zatrudnia 120 pracowników i ma perspektywę rozwojową; w organizacji są bowiem oddziały w Sokalu i Stanisławowie. Nie zrywa jednak kontaktu z Chłopicami. Jest nadal właścicielem 411 hektarowego majątku ziemskiego i młyna, ale wszystko to prowadzą plenipotenci, on sam ma na to coraz mniej czasu. Około 1922 r. książę Witold Czartoryski proponuje mu pracę w Sp. Akc. Hodowli Nasion Selekcyjnych „Granum” z dyrekcją w Warszawie przy ul. Moniuszki 6. Celem spółki jest selekcja buraka cukrowego i pastewnego, zbóż i traw, eksport i handel nasionami. Lisowiecki zostaje członkiem Rady Nadzorczej obok prof. Bronisława Janowskiego, Stanisława hr. Czackiego i Zdzisława ks. Lubomirskiego. Tymczasem w 1926 r. filia jarosławska banku ze Lwowa, po kupieniu cukrowni w Przeworsku, usamodzielnia się jako Bank Rolny w Jarosławiu, którego prezesem zostaje dr Marian Lisowiecki, zastępcą Jerzy Rafal ks. Lubomirski a członkami Zygmunt hr Zamoyski, Witold ks. Czartoryski i in.
cdn.

Jakby mało było obowiązków, około 1930 r. Lisowiecki zostaje członkiem Rady Nadzorczej Akcyjnego Banku Hipotecznego we Lwowie, czyniąc zadość propozycji Stanisława hr. Mycielskiego – prezydenta banku. W tym czasie pojawia się nowa propozycja współpracy ze strony Sp. Akc. Przemysłu Naftowego i Gazu z siedzibą we Lwowie (pl. Smolki 5). Działająca od 1920 r. dawna „Nafta” posiada teraz kilka kopalń ropy, wytwórnię gazoliny w Schodnicy, rafinerię we Lwowie-Zniesieniu oraz majątki rolne w Jamielnicy i Buchowie. W skład zarządu wchodzą dawni znajomi: hr. Mycielski, dr Henryk Askenazy, Fritz Ehrefest, Gustaw Goldman i in., więc trudno odmówić propozycji zostania członkiem zarządu.
Coraz głośniejsze złowrogie pomruki słychać u sąsiadów. Świat się raptem zawala we wrześniu 1939 r. Lisowiecki wraca do Chłopic i pozostaje w swym majątku do 1941 r., co dzieje się z nim dalej, nic mi nie wiadomo. Może ktoś uzupełni tę pasjonującą biografię.

Pozdrawiam

Copyright © by andrzej_b2

Kopiowanie i przetwarzanie tekstu w jakiejkolwiek formie tylko za zgodą Autora.

Herby rycerstwa polskiego

Lisowiecki herbu Strzemię

Ci mieli akurat Lisa w herbie.

Przepraszam ,ma Pan oczywiście rację,prostuję swoją pomyłkę:

Herbowni :

Herb najbardziej rozpowszechniony na ziemi krakowskiej, na Mazowszu, Śląsku, a po unii horodelskiej - na Litwie. Lisem posługiwało się 269 nazwisk

L

Latecki, Letecki, Lipicki, Lis, Lisański, Lisiański, Lisicki, Lisiecki, Lisowiecki, Listwan, Lisowski, Lissowski, Liszczykowie, Liśkiewicz

Legenda herbu

W roku 1058 Kazimierz Odnowiciel w pościgu za pustoszącymi kraj Litwinami i Jadźwingami doszedł pod Sochaczew. Wysłany na zwiad z garstką żołnierzy rycerz z rodu Lisów natrafił nad rzeką na silny oddział nieprzyjaciół. Nie mogąc atakować, przemyślnie wystrzelił wysoko zapaloną strzałę, wzywając posiłki. Pomoc wkrótce nadeszła i wziętych w dwa ognie nieprzyjaciół pokonano bez trudu. Wdzięczny Kazimierz Odnowiciel nadał dzielnemu rycerzowi herb ze strzałą w tarczy, jego dawny znak – lis - został umieszczono w klejnocie.

Pamiętnik Maryi z Macudzińskich
Jasło 24 Lipca 1894 r

Cytat

,,Zaś Joannę, która miała bydź bardzo urodziwą; poioł w małżeństwo Kasper Lisowiecki, właściciel Niegłowic (?) i Morochowa (?).
Mieli oni kilkoro dzieci z których dwóch synów chodziło do szkół w Rzeszowie, tam jeden z nich zachorował na dyfteryę.
Ojciec mój jako jeszcze bardzo młody, był na ten czas w domu, prosili go więc Lisowieccy aby poiechał do Rzeszowa odwiedzić ich synów, gdy Ojciec mój przyiechał do Rzeszowa, już starszy z nich nie żył. Nie wiem jakiem sposobem, ale dosyć że Ojciec zabrał nieżyjącego , przywiózł do swojego domu, do Gorzyc i na parafialnem cmętarzu w Łężynach pochofał. Tymczasem i drugi chłopak pozostały w Rzeszowie żyć przestał.
Wujenka Lisowiecka miała tak desperować za zmarłemi dziećmi, że później kiedy jeszcze kilkoro ich przybyło, Ona już zdrowie straciła, i sił do wychowania dzieci zabrakło, to poprzednie zgryzoty organizm nadwątliły i niebawem życie zakończyła. Lisowiecki także pożegnał się ze swiatem, w niedługiem więc czasie dzieci te zostały zupełnemi sierotami!
Wacław najstarszy z nich w osiemnastu (?) latach odznaczał się taką statecznością i powagą, że został opiekunem uznanem sądownie młodszego swego rodzeństwa,,

Zawadka Morochowska – nieistniejąca od 1946 roku wieś, położona w Polsce w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Zagórz, graniczy z Morochowem.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1567, lokowana jako jedna z ostatnich na prawie wołoskim. Do 1772 ziemia sanocka, woj. ruskie. Do 1914 starostwo powiatowe w Sanoku, gmina Bukowsko. Na starych mapach widnieje również jako Zawadka Bukowska (1878).
W roku 1785 wiejskie ziemie obejmowały 5,78 km² i zamieszkiwało ją 160 grekokatolików i 8 Żydów.
Pod koniec XIX wieku było tu 37 numerów domów i 202 mieszkańców, 109 mężczyzn i 96 kobiet . we wsi znajdowało się 45 gospodarstw, ze wspomnień byłych mieszkańców wynika natomiast, że w 1939 r. gospodarstw było już 49. Do I wojny światowej znajdował się w niej dwór, należący prawdopodobnie do właściciela wsi Morochów, Antoniego Lisowieckiego.

Przeglądając Roczniki Wojskowe z pocz. XIX w. można znaleźć tam Józefa i Bendykta Lisowieckich. Tego pierwszego dostrzegam w Roczniku z 1819 r., w najwcześniejszym do którego miałem dostęp. Józef był lekarzem w 2. Dywizji Ułanów, ale nie używał stopni wojskowych. Benedykt jako ppor., później por. służył w szpitalu w 2 komp. Weteranów Korpusu Inwalidów. Nie mogłem się dowiedzieć jakie więzy rodzinne łączyły obydwu i kim byli dla Antoniego (1840 - ?) z Morochowa? Wszystko wskazuje, że Józef był starszy od Benedykta, a będąc w 1819 r. lekarzem mógł urodzić się co najmniej około 1790 r.
Ale to na razie wszystko, czego się dowiedziałem o, być może, antenatach Antoniego i jego syna Mariana.

W Jaśle też byli Lisowieccy, Byli właścicielami m.inn Niegłowic. Na cmentarzu w Jaśle znaduje się kaplica rodowa rodu Lisowieckich, nad wejsciem jest bardzo podobne godło z głową rycerza.
http://www.jaslo.pttk.pl/galeria_zabytk ... eckich.jpg