Jan Klemens Gołaszewski h. Kościesza (1748 – 1820), biskup wigierski, senator Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego; ur. się na Podlasiu jako syn Franciszka i Joanny z Gołaszewskich (sc!). Nauki pobierał u Pijarów w Szczuczynie, potem u Księży Misjonarzy w Warszawie. Święcenia kapłańskie (1771), proboszcz i dziekan w Bielsku Podlaskim (1791), wikariusz generalny „in spe” nowej diecezji wigierskiej (1798). W 1804 po zmarłym bp. Michale Karpowiczu otrzymał oficjalną prekonizację na urząd. W swej diecezji przykładał wagę do pogłębiania zasad wiary wśród ludu, nie mało czasu poświęcał szerzeniu oświaty elementarnej. Od 1809 zasiadał w senacie. Wybuch wojny 1812 r. skierował go na arenę działalności politycznej. Dążył do pozyskania życzliwości nowych władz. W 1815 został członkiem Wydz. Oświaty Komisji Oświecenia i Spraw Religijnych. Diecezją swą rządził z Warszawy, zajęty praca państwową. Zmarł w Warszawie,. Jest pochowany w podziemiach kościoła Św. Krzyża.