Wołodkowie z Litwy

Hoduciszki - Adutiškio Švč. Mergelės Marijos Škaplierinės bažnyčia,
Księgi chrztów (Krikšto metrikai) 1655-1687, 1688-1699, 1725-1758, 1760-1767, 1786-1792, 1793-1798, 1798-1799,
Księgi ślubów (Santuokos metrikai) 1702-1710, 1736-1765, 1765-1791, 1793-1799,
Księgi zgonów (Mirties metrikai) 1720-1792,
Spisy parafian (Katalikų sąrašas) 1850 i 1915
http://www.kf.vu.lt/baris/Adutiskis.html

Wszystkim poszukującym, nazwisk Wołodko Wołocko, Wołodzko, Wołoszko, Wołodkiewicz
polecam szukanie wpisów w w/w parafii
W różnych latach dokumenty są tam ich dokumenty narodzin i małżeństw

Wstawiając tutaj tę archiwalną wiedzę
chcę zwrócić uwagę zainteresowanym że w tak odległych czasach
pojawia się W o ł o d k o

WIADOMOŚCI
TYCZĄCE SIĘ PRZEMYSŁU I SZTUKI
w DAWNEJ POLSCE.

K a z i ni i e r z W i e l k i
dał silną podnietę rolnictwu, przez co postawił kraj nasz na dość wysokim stopniu zamożności: a gdy z zawiązujących się z narodami obcymi stosunków mnożył się dowóz rzeczy zbytkowych , zapobiegał Kazimierz skutkom szkodliwej przewagi towarów zagranicznych nad krajowemi, zaszczepiając w narodzie przemysł i zaprowadzając kunszta. Monarcha ten obudził w narodzie ducha »racowitości i przemysłu, nadavał miastom przywileje, urządzał cechy, zaprowadzał jarmarki i składy, wspierał wzrost górnictwa, zasłaniał od napadów nieprzyjaciół, zachęcał żydów szczególniej do rzemiosł, jednak ci chwytali się lekkich i korzystnych rzemiosł, jak: kuśnierstwa, krawiectwa, pasamonnikostwa itd. do ciężkich robót się nie brali; (za Kazimierza W. bowiem było w Polsce do 10,000 rzemieślników żydowskich), otworzył wstęp do kraju cudzoziemcom, spowodował zaprowadzenie sukiennic w Wielko-Polsce, a tkactwa płóciennego w Krakowskiem i Sandomirskiem. W ogóle ze wszystkich czynów Kazimierza Wielkiego widać dążność niezachwianą do dźwignienia przemysłu w kraju przez połączenie doli ludu wiejskiego z dolą miast, od czego w rzeczy samej zawisła materialna pomyślność krajówa. bo też handel i przemysł są jedyną dźwignią miast.

Trzy wieki od r. 1332 do 1632 stanowią najświetniejszą kartę w dziejach polskiego przemysłu. Kazimierz Wielki kładzie podstawy, na których następnie rozwija się przemysł polski. Król ten wielce się przyczynił do rozwoju murarstwa^ kamieniarstwa, ciesielstwa, ślusarstwa i innych rzemiosł budowlanych; nie cierpiał on budowli drewnianych, które łatwo spaleniu ulegają, więc kazał murować. O nim to historycy powiadają, że zastawszy Polskę drewnianą, zostawił ją murowaną.
Panowanie Jagiellonów przydłużyło epokę świetno- ści i rozkrzewienia przemysłu zaszczepionego przez Kazimierza
I6
Wielkiego. Za Jag-iellonów daje się widzieć wzrost i rozkrzewienie handlu i przemysłu w Polsce. Rejestra skarbowe Jagiełły z r. I088 do 1417 wydane przez Aleksandra In*. Przezdzieckiego, przechowały nam nazwiska niektórych ówczesnych rękodzielników, n. p mincarze: Giec? Monald, Piotr Borka w r. 1395; piekarze: Dasz, Michał Niemirowicz, Miszko djak, Kiszka, Droliobisz z Kaszyną, dwaj Swatkowie, Wolodko, Bałaban, Maszko, Stanisowicz, Maszko djak, Straskowicz, Trampa, Żmudzin, Cliotek, Zeryło, Szestrys, Huba, Szetyło, Ryczek, Zedwid; haftarze: Klemens, co robił proporce, jakiś Jan i Jaśko; krawcy: Henryk, Pietrasz, Mikołaj krawiec z Lanckorony i Stanisław krawiec królowej Jadwigi; rękawiczniki: Rusin i Wacław rękawicznik królewski; tapicer: Przed woj ; szeioc króln : Russek; 7-^5ac?/ krółewscy: Kypera, Opanasz; łaziebnik: Miłvołaj z Żarnowca; ju-szkarzek Y6]e\xsQy: Z1)rożek, Arnold, Bartosz, Konrad puszkarz księcia Witolda, Swimunt Litwin; imszkarze zwykli: Iwan z Witebska, Bor^^s Litwin, Rusin z Chełmna, Chodel\. s^yn
Derzniaka, Apkuła, Algimund, Samko; łucznicy królewscy: Scibor, Bogusławski Jaśko, Jacuszicz, Ivula, Joszyc, Starczyn
Mikołaj; płatnerze : Kuncz krakowski) , Piotr (królewski), Jakusz, Mikołaj Zimnowadzki, Puszcz we Lwowie, ICunej Rusin; noźownik królewski: Wacław; stelmach królewski: Mikołaj ; szklarz królewski: Mikołaj ; kapelusznik: Paweł Wierzynek; stolarz: Szotland w Krakowie; cieśle: Krupa, Piotr Rygwa, budował w r. 1393 tamę na Wiśle w ^ Ubnicy, Szelnig- z Kalisza, Wojsław z Dzietrzychowic budował w r. 1393 kram w Ubnicy, Wojtek; kowale: Wojciech Albert w Nowem Mieście, Jakusz, Paduch, Maciej, Jakub; i mirarze: Hineza A v Krakowie majster i z Krakowa: Jan, Marcin, Stanisław i Jakusz; studniarz: Jan Glinarzowicz robił w r. 1393 studnię w Wiślicy; kopie wyrabiali: Jarand z Polski, Mikołaj Zdański, Mikołaj Ptaszkowski , Paszko, Surmacz ziemianin wielkopolski; postrzygacz sukna: Frantz w Krakowie; kotlarz: Janusz; młynarze w Krakowie: Gerlach i I^ieniasz; bednarz: Jakub; malarz: Władyka Rusin; farbiarz: Czech
na Kleparzu; złotnicy: Hanusz Heussar, Andrzej Arnold, Hamisz Sax, Claus, Kunczel, Haniisz Ilkuss, Roiła, ]\rarcin Czech Miiiisterberg-, Pacliinellos, Synaj, Jan Swinda.

- http://www.archive.org/stream/wiadomo1b ... c_djvu.txt
NAKŁADEM Dra MIKOŁAJA KAŃSKJEGO
b. adwokata w Krakowie.
1888.

Nie wszystko potrafiłam odczytać, ale ktoś mógłby się o to pkusić

W książce
Радзивилловский Несвиж
Są wzmianeczki o Wołodko- wydaje się być architektem (?)

1. Według rozkazu, wydanego 1754.04.22. można wysnuć wniosek, že Konstantyn Petranowicz wypełnia pracę jako rysownik (szkicownik?) „ Wołodko powinien plany galerii Zamku mojego w Nieświeżu do mojego powrotu nakreślić na równym/czystym papierze, bo one będą wpięte w księgę planów, a Konstantyn powinien pisać to, co mu nakazuje pan Hecki. Wołodko dać dwóch chłopców do nauki“. Możliwe, že Petranowicz znal się na projektach architektury i znał zasady perspektywy. Taka wiedza była potrzebna dla wypełnienia monumentalnych fresk???/obrazów??? Imię Konstantyna Petranowicza (bez nazwiska) jest wspomniano razem z Mikołajem Strumieckim i czterema innymi artystami, włączonymi do grupy majstrów, pracujących nad obrazami/freskami??? w kościele Rzewuskich, w Podgorcach.

„Из распоряжения князя от 22 апреля 1754 г. можно сделать вывод, что Константин Петранович выполняет работу, близкую к чертежной: "Володько должен планы галереи Замка моего Несвижского к моему возвращению нарисовать на ровной бумаге, так как они будут сплетены в книгу планов, а Константин должен то писать, что дает ему пан Геский. Тому же Володько дать двух хлопцев для науки"3.
Можно предположить, что Петранович был знаком с архитектурными проектами и знал законы перспективы. Такого рода знания были необходимы для выполнения монументальных росписей. Имя Константина Петрановича (без фамилии) упоминается вместе с Николаем Струмецким и четырьмя другими художниками, входившими в группу мастеров, расписывавших костел в Подгорцах у Ржевуcких4”.

2. Praca Księcia jako administratora miała szeroki system kontroli. Polecenia były posyłane listownie??, oprócz tego teksty listów były wpisywane także do ksiąg poleceń gospodarskich. Sprawozdania tež były składane pismiennie. Takim sposobem Rybenka kontrolował pracę artystów. Pisali wszyscy. I administrator, i duchowni i artyści. W jednym takim liście Michał Kazimierz skarżył się na administratora za rzadko pisane listy i za brak informacji o rezultatach robot. Pisarz, który zapisał polecenia Księcia, przekazał i niezadowolenie księcia „Każdego tygodnia przynoszą mi pocztę, ale nie otrzymałem ni jednego listu od WP (możliwe, že od Wołodko - O.B.) dlatego się zadziwiam jeśli moich rzemieślników diabli nie wzięli, a wielmożnemu Panu paraliż ręki nie odjął, jaka może być druga przyczyna...jeśli nie ma o czym do mnie pisac, to znaczy oni(artyści i rzemieślnicy) nic nie robią“

„.Администраторская деятельность князя предполагала разветвленную систему тщательного контроля. Приказы рассылались письменно, причем их тексты дублировались в книге хозяйственных распоряжений. Отчеты князь принимал также в письменной форме. В этом случае письма были важным средством контроля Рыбоньки за ходом художественных работ. Писали князю администраторы владений, священнослужители, а также сами художники. В одном из писем Михаил Казимир распекал нерадивого администратора за редкие письма и отсутствие информации о результатах работы. Писарь, записывающий распоряжения князя, невольно передал его недовольство в следующих гневных словах: "Пунктуально каждую неделю ходит ко мне почта, но не получил ни одного письма от Вашей Милости (вероятно, от Володько. - О. Б.), поэтому удивляюсь, если моих ремесленников черти не взяли, а Вельможному Пану паралич руку не разбил, то какая другая причина... если нечего мне писать, то это значит они (художники и ремесленники) ничего не делают"

http://lit.lib.ru/b/bazhenowa_o_d/text_0010.shtml
Opis zamku, miasta oraz folwarku Żółkiewskiego. 1750
tł. K.Kowalewska
Posiadających więcej wiedzy - prosimy o wpisy

O Wołodkach
http://www.genealogia.okiem.pl/wolodko.htm
viewforum.php?f=18

".. ".........Nie tylko starostwa ale i nižsze uržędy, ktore szlachta dostawala na dožywocie, zostawały w rękach rodziny. Tak nadzorca Minskiego zamku (gorodniczy) Marcin Wolodko wicz, będący starym już człowiekiem , prosil krola o zwolnienie go z piastowania urzędu i o możliwość przekazania tego urzędu synowi Adamowi. Wojewoda Trocki Jan Hlebowicz dal na to rekomendację, i Zygmunt Waza w 1588 r. przekazał ten uržąd Adamowi Wolodko wiczowi "до живота своего альбо до лепшого опатрения нашого" (do jego žywocia albo do lepszego opatrzenia naszego)....."

Dr. Konstantinas Avižonis
"BAJORAI Valstybiniame Lietuvos gyvenime VAZŲ laikais"
Lituanistikos Instituto Lietuvos Istorijos Skyriaus Leidinys, Kaunas, 1940 (1000egz) psl. 238

"Szlachta w państwowym žyciu Litwy podczas panowania dynastii Wazów"
Wydanie Instytutu Lituanistyki Oddziału Historii Litwy. Kowno, 1940 str. 238
/przez wojnę prawie cale wydanie zginęło, zostało tylko kilka egzemplarzy. tł. K.Kowlewska

Senatorzy i dostojnicy dawnej Polski
1)Wołodkiewicz h. Radwan
Krzysztof 1(1) w. nowogrodzki 1658 + 1670

2)Wołodkowicz h. Radwan 2 (3)
Marcin pis. Litewski 1559
-Chryzostom sekret. Król. Inst. W Lit. 1626 do 1633

3)Wołodkowicz h.Bogoryja l (.3) Filip B. un. Chełmski 1730 B.un.włodzimierski 1756, metrop. Ruski 1762-1778
Złota księga szlachty T. Żychliśki 1902 XXIV
Strona 133
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/doccontent?id=323&dirids=1
Złota księga szlachty polskiej. R. 24

Proszę zwrócić uwagę!

Wołodkowicz h.Bogoryja l (.3) Filip
B. un. Chełmski 1730 B.un.włodzimierski 1756, metrop. Ruski 1762-1778
Złota księga szlachty T. Żychliśki 1902 XXIV
Strona 133 R. 24
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/doccontent?id=323&dirids=1

Jakoś do tej pory nie wiedzialam albo przeoczylam fakt posiadania herbu Bogoryja przez Wołodkowiczów - a tu proszę !!!
w Złotej księdze szlachty polskiej tak zapisano.
********************************************************
Bogoria I: W polu czerwonym dwa żeleźce srebrne w słup, osadami ku sobie.
W klejnocie nad hełmem w koronie paw z rozpostartym ogonem.
Bogoria II: W polu zielonym dwa żeleźce srebrne od strzał, z sobą złączone.
Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.
Najwcześniejsze wzmianki:
Wizerunek pieczętny z 1326 roku, zapis z 1408 roku, w wyniku unii horodelskiej w 1413 przeniesiony na Litwę.