Warszawska Książka Telefoniczna z 1939/40, sporządzona jeszcze przed utworzeniem Getta odnotowuje stosunkowo dużą populację Brajtmanów, którzy głównie zajmowali się handlem, ale nie tylko, i tak:
Ch. G. Brajtman przy ul. Miodowej 25, prowadził salon fryzjerski; Nysel przy Złotej 51, owocarnię zaś mydlarnie – Dawid, przy ul. Ziemowita 40 i Jankiel, przy Nieświeskiej 27.
Pejsach zam. przy Targowej 50/52 był sprzedawcą naczyń kuchennych; Szlama zam. przy Zamenhoffa 35, malarzem pokojowym; Michał zam. przy Żelaznej 89 – muzykiem.
Już po utworzeniu Getta, obydwie Książki Telefoniczne Generalnej Guberni na rok 1940 i na rok 1941 wymieniają tylko jednego osobnika o tym nazwisku, niejakiego M. Brajtmana – pielęgniarza, zam. pod adresem ul. Lubeckiego 3. Podziw budzi odwaga, czy też daleko idąca nierozwaga owego człowieka, który ujawniając publiczne swe dane osobowe sam na siebie wydał wyrok. Znane bowiem były już wtedy i realizowane przez Niemców ich zbrodnicze plany.