Jan Henryk Bokum vel Bokun ab Alten, herbu Paprzyca (zm. ok. 1685), wywodził się z niemieckiej szlachty nadreńskiej. W poł. XVII w. założył na Litwie polską linię rodu. Brał udział w wojnie polsko-szwedzkiej jako dowódca rajtarii i dragonii królewskiej. W 1660 r. kilkakrotnie odznaczył się , walcząc na czele dragonii w dywizji hetmana Stanisława Potockiego. W 1671 został generałem, podstolim i cześnikiem litewskim, należał do bliskiego otoczenia Jana Kazimierza i Jana III Sobieskiego. Przede wszystkim uchodził za doskonałego żołnierza. W małżeństwie z Konstancją Teklą Branicką miał dość liczną progeniturę, wśród której: Jana Kazimierza – biskupa przemyskiego i Franciszka – pułkownika wojsk koronnych Augusta II. Nie mniej sławne były jego córki, np. Urszula, żona Jerzego Dominika Lubomirskiego – księżna cieszyńska, metresa Augusta II i Konstancja, żona Hieronima Lubomirskiego, hetmana wielkiego koronnego.
(na podstawie: PSB, tom II, Kraków 1935)