Euzebiusz Czerkawski (1822 -1896), prof. Uniwersytetu Lwowskiego, pedagog i polityk. Ur. się we wsi Tuczapy, w pow. jaworowskim, jako syn Tymoteusza, proboszcza parafii greko-kat., i Marii, córki duchownego greko-kat. W latach 1838-42 ukończył wydział prawniczy Uniwersytetu we Lwowie, uzyskując tytuł dr filozofii. Krótko pracował na macierzystej uczelni a potem, jako nauczyciel gimnazjalny i inspektor okręgu szkolnego lwowskiego i Bukowiny, a w1860 otrzymał nadzór nad wszystkimi gimnazjami Zachodniej Galicji. W 1871 r. został profesorem na katedrze filozofii i pedagogiki Uniwersytetu Lwowskiego. Pracował tam do 1892 r., w którym przeszedł na emeryturę. W międzyczasie był dwukrotnie dziekanem, trzykrotnie rektorem uczelni i jako delegat Lwowa, członkiem Rady Krajowej. W latach 1866-89 był posłem z pow. czortkowskiego, potem ze Lwowa, wreszcie 1896-93 członkiem austriackiej Rady Państwa. Niestrudzenie walczył o rozwój szkolnictwa ludowego, o prawa dla jęz. Polskiego i o polonizację Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1869-1888 był członkiem komisji ds. wspólnych Monarchii Austro-Węgierskiej i wiceprezesem Koła Polskiego w Wiedniu. Zmarł we Lwowie i spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim.
Mimo pochodzenia rusińskiego czuł się Polakiem. Posiadał honorowe obywatelstwo Lwowa i innych miast Galicji.
(wg PSB, Tom IV, Kraków 1938; Nicieja St.: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie, Wrocław 1989)