A oto co znalazłam w Google o Przodkach Ustrzyckich:)
1.Ustrzyki-Nazwa miasta oznacza miejsce zbiegu potoków (ukr. ustrik). rzeki Strwiążek i Jasieńka. Drugi człon nazwy funkcjonuje od XVII w. dla odróżnienia od Ustrzyk Górnych. Pierwsza wzmianka o Ustrzykach pochodzi z 1502 r. Ustrzyki Dolne powstały jako wieś na terenie królewszczyzn ziemi przemyskiej. Wcześniej, bo około połowy XV w., lokowano sąsiedni Jasień. W 1497 r. król Jan Olbracht puścił Jasień w dzierżawę Iwoni Janczowiczowi herbu Przestrzał rodem z Siedmiogrodu za zasługi położone w czasie wojny bukowińskiej. W 1509 r. Iwonia lokował wieś Ustrzyki, wtedy zwaną Ustryk. W 1509 r. konazostwo tutejsze otrzymał Iwonia Unihowski herbu Przestrzał protoplasta Rodu Ustrzyckich. Jego wnuk Paweł nosił już nazwisko Ustrzycki.
W roku 1667 Sejm za zasługi i fundację kościoła w Jasieniu zezwolił Maciejowi Stanisławowi Ustrzyckiemu na zamianę Ustrzyk Dolnych za Ustrzyki Górne. Tutejszy majątek w rękach Ustrzyckich pozostał do poł. XVIIIw., później własność Mniszchów, w XIX w. Piaseckich i Laskowskich, w XX w. Nanowskich.
W roku 1723 w wyniku starań Klemensa Ustrzyckiego (1660-1720) Ustrzyki Dolne uzyskały prawa miejsckie. Franciszka - córka hr. Tarnowskiego- wyszła za mąż za Klemensa Ustrzyckiego, kasztelana sanockiego w 1688 r. w Łękach.
Ród Ustrzyckich pozostał na tym terenie aż do zaborów; wywodziło się z niego wielu mężów piastujących urzędy w województwie ruskim, a zwłaszcza w ziemi przemyskiej. Ustrzyki leżały przy rozwidleniu ważnych traktów handlowych wiodących do Krosna, Sambora i na Węgry, nic więc dziwnego, że rozwinął się tu handel. Mieszkańcy osady sprzedawali między innymi wino sprowadzane z Jaślisk. Szeroko znane były również tutejsze targi na bydło. Prawdopodobnie w XVI w. na stromej skarpie nad Strwiążem stanął dwór Ustrzyckich otoczony wałami ziemnymi.
W 1664 r. podstarości przemyski Stanisław Ustrzycki założył w Jasieniu parafię łacińską, do której należały Ustrzyki aż do początku XX w. Około 1727 r. dzięki staraniom Ustrzyckich wieś uzyskała prawa miejskie. Rynek i parcele pod zabudowę miejską wytyczono przy trakcie Krosno - Sambor, na zachód od dworu. Można przypuszczać, że założenie miasta było zasługą Bazylego Ustrzyckiego, który kolejno piastował stanowiska stolnika żydaczowskiego, stolnika przemyskiego, wreszcie kasztelana przemyskiego. Zmarł w 1752 r., pozostawiając jedynie córkę Apolonię. W piętnastoletniej dziewczynie zakochał się podkomorzy wielki koronny, książę Kazimierz Poniatowski, brat późniejszego króla. Ślub odbył się w Warszawie, a w trzy lata później urodził się "nieznany książę Poniatowski" - Stanisław, znany czytelnikom Mariana Brandysa. W 1769 r. przybył ze swoim oddziałem do Ustrzyk jeden z przywódców konfederacji barskiej, Kazimierz Pułaski. W latach 1769-70 w okolicach Ustrzyk konfederaci prowadzili walki z oddziałami rosyjskimi gen. Drewicza.
Ożywienie życia gospodarczego spowodowało oddanie w 1872 r. do użytku linii kolejowej łączącej Ustrzyki z Przemyślem i Sanokiem oraz rozwój przemysłu naftowego. W 1900 r. powstała pierwsza rafineria. W latach 1909-11 zbudowano neogotycki kościół, przy którym utworzono parafię rzymskokatolicką. Wcześniej miasto należało do parafii w sąsiednim Jasieniu, natomiast parafialna cerkiew greckokatolicka i bożnica żydowska istniały w Ustrzykach od dawna. W listopadzie 1918 r. na krótko opanowały miasto oddziały ukraińskie, wkrótce jednak zostały wyparte przez Polaków. W 1921 r. miasto liczyło 360 domów i 3230 mieszkańców (906 grek., 556 rzym., 1768 mojż.). W okresie międzywojennym rozwijał się nadal przemysł naftowy. Powstało kilka zakładów obsługujących kopalnictwo naftowe.
Ustrzycki Jędrzej Wincenty syn Mikołaja kasztelana przemyskiego zm 1710
Ustrzycki Sebastyan ur. 1739 matematyk i tłumacz zm 1783
Ustrzycki Felix prof. Teologii dogmatycznej i moralnej ur 1788 zm 1834
. Ustrzycki Hieronim, ur. 15.7.1787 w Przemyślu, wstąpił w 1807 do w. pol., skier. 12.6. 1807 do L. P.W. jako ppor., przybył do L. P.W. 1.7.1807 i służył jako ppor. w 5. komp. 1. bat. 2. p. Po reorg. L.N. 7.11.1808 przydz. do bat. zakł. w Sedanie, dokąd odszedł 4.3.1809. Był w wyprawie do Holandii, w Antwerpii mian. 16.9.1809 por. prowiz., nie zatw. W styczniu 1810 przybył z p. marsz. do L.N. w Hiszpanii. Służył w 1. p. jako ppor. à la suite. Ranny 12.11.1810 pod Fuente Santa. Odesł. do Sedanu 8.3.1811 z powodu złego zachowania. Przenies. na pensję 6.11.1811.