Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Benedykt Polak (ok.1200- ok.1280)
2.01.2012 18:54
Benedykt Polak - mnich, franciszkanin żyjący w XIIIw. Nie wiemy jak nazywał się na prawdę, nawet imię Benedykt możliwe że jest imieniem zakonnym. Wiadomo jednak że pochodził z Polski, prawd. z Wrocławia lub Wielkopolski. Być może jego imię związane jest ze świętym Benedyktem - polskim pustelnikiem z XI wieku, którego kult znany był m.in. Oławie.
Wiadomo że do klasztoru wstąpił w 1236, a następnie towarzyszył legatowi papieskiemu Janowi da Piano del Carpine w podróży do chana mongolskiego. Wybór franciszkanina padł nieprzypadkowo, gdyż w owym czasie polskie klasztory franciszkańskie prowadziły wielką akcję misyjną na wschodzie (czego dowodzi np. niezwykła wielkość niedawno odkrytego krakowskiego refektarza). Nic więc nie potwierdza, że był jakoś wybitnie wykształcony (język ruski znał być może z racji swoich korzeni rodzinnych, a łacina była językiem powszechnym w klasztorach). W trakcie podróży posiadł umiejętność władania kolejnymi językami - w tym mongolskim.
Podróż rozpoczęła się w 1245 i trwała dwa lata i mierzyła ok. 15.000 kilometrów - co na ówczesne warunki podróżowania konno było nie lada wyczynem. Jednak nie była to jedyna wyprawa podjęta w owym czasie, gdyż papież wysłał takie wyprawy 4. Oficjalnie miały one na celu nakłonienie do wspólnej walki z Islamem jednak chodziło tu bardziej o poznanie zwyczajów i sposobów walki groźnych plemion ze wschodu, których najazd miał miejsce 4 lata wcześniej. Z tego też powodu wyprawa Jana i Benedykta była wyposażona chętnie przez Bolesława Wstydliwego i Konrada Mazowieckiego i może dzięki temu dotarli oni najdalej. Po powrocie Benedykt wielokrotnie opowiadał o swojej podróży, (również papieżowi Innocentemu IV), ale też w licznych klasztorach i na dworach co było zapewne również częścią planu papieskiego. Opowiadania te zostały spisane przez innego mnicha C. z Brzegu (nieznane imię). Mnich ten początkowo towarzyszył w podróży, jednak z powodu braku zezwolenia od chana musiał opuścić najważniejszy odcinek trasy na wschód od Wołgi. Benedykt sam zresztą również opisał swoją podróż w dziele De Itinere Fratrum Minorum ad Tartaros w której oprócz życia na stepach opisał np. wojnę chana Kubijała z Chinami. Wyprawa miła niewątpliwie ważny wpływ na umiejętności obronne i lepszą znajomość działań zarówno tatarskich jak i mongolskich.
Po podróży Benedykt został gwardianem klasztoru w Krakowie (lub Inowrocławiu) o czym wiemy, gdyż występował w procesie beatyfikacyjnym św. Stanisława.
Wiadomo że do klasztoru wstąpił w 1236, a następnie towarzyszył legatowi papieskiemu Janowi da Piano del Carpine w podróży do chana mongolskiego. Wybór franciszkanina padł nieprzypadkowo, gdyż w owym czasie polskie klasztory franciszkańskie prowadziły wielką akcję misyjną na wschodzie (czego dowodzi np. niezwykła wielkość niedawno odkrytego krakowskiego refektarza). Nic więc nie potwierdza, że był jakoś wybitnie wykształcony (język ruski znał być może z racji swoich korzeni rodzinnych, a łacina była językiem powszechnym w klasztorach). W trakcie podróży posiadł umiejętność władania kolejnymi językami - w tym mongolskim.
Podróż rozpoczęła się w 1245 i trwała dwa lata i mierzyła ok. 15.000 kilometrów - co na ówczesne warunki podróżowania konno było nie lada wyczynem. Jednak nie była to jedyna wyprawa podjęta w owym czasie, gdyż papież wysłał takie wyprawy 4. Oficjalnie miały one na celu nakłonienie do wspólnej walki z Islamem jednak chodziło tu bardziej o poznanie zwyczajów i sposobów walki groźnych plemion ze wschodu, których najazd miał miejsce 4 lata wcześniej. Z tego też powodu wyprawa Jana i Benedykta była wyposażona chętnie przez Bolesława Wstydliwego i Konrada Mazowieckiego i może dzięki temu dotarli oni najdalej. Po powrocie Benedykt wielokrotnie opowiadał o swojej podróży, (również papieżowi Innocentemu IV), ale też w licznych klasztorach i na dworach co było zapewne również częścią planu papieskiego. Opowiadania te zostały spisane przez innego mnicha C. z Brzegu (nieznane imię). Mnich ten początkowo towarzyszył w podróży, jednak z powodu braku zezwolenia od chana musiał opuścić najważniejszy odcinek trasy na wschód od Wołgi. Benedykt sam zresztą również opisał swoją podróż w dziele De Itinere Fratrum Minorum ad Tartaros w której oprócz życia na stepach opisał np. wojnę chana Kubijała z Chinami. Wyprawa miła niewątpliwie ważny wpływ na umiejętności obronne i lepszą znajomość działań zarówno tatarskich jak i mongolskich.
Po podróży Benedykt został gwardianem klasztoru w Krakowie (lub Inowrocławiu) o czym wiemy, gdyż występował w procesie beatyfikacyjnym św. Stanisława.
Bibliografia
Encyklopedia Wiem
Encyklopedia PWN
Wędzki A. hasło "Benedykt" w: SSS
Kajdański E., Długi cień wielkiego muru. Jak Polacy odkrywali Chiny, Warszawa 2005
Artykuł "Benedykt Polak na pustyni Gobi" w: Rzeczpospolita
Strzelczyk J. (red), Spotkanie dwóch światów: Stolica Apostolska a świat mongolski w połowie XIII wieku: relacje powstałe w związku z misją Jana di Piano Carpiniego do Mongołów, Poznań 1993.