Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Szłapa
9.05.2012 21:59
Witam poszukuje etymologi nazwiska Szłapa. Chciałbym znaleść jak nawięcej informacji o przodkach. Dziękuje za pomoc.
Odpowiedzi (2)
10.05.2012 12:03
Witam !!!
Etymologia nazwiska ,,Szlapa,, ,,Szłapa,, - w grupie nazwisk pochodzących od szłapa - ochronne nakrycie głowy - lub szłapać, słapać - chodzić, deptać
Opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:
a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
c/ Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997
d/ Aleksandra Cieślikowa ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe’, Wydawnictwo Naukowe DWN, PAN, Instytut Języka Polskiego, Kraków 2000
e/ Maria Malec ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1995
f/ Zygmunt Klimek, ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1997
Szłap’ – duży krok koński; stąd szłapakiem, człapakiem zwano stępaka, idącego dość prędko dużym krokiem. Haur w XVII wieku powiada: „lekkim zrywaniem możesz konia do szłapi, do pląsania, do hasania aplikować”. I człowieka piechura, piechotnika zwano człapakiem.
Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska
Etymologia nazwiska ,,Szlapa,, ,,Szłapa,, - w grupie nazwisk pochodzących od szłapa - ochronne nakrycie głowy - lub szłapać, słapać - chodzić, deptać
Opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:
a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
c/ Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997
d/ Aleksandra Cieślikowa ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe’, Wydawnictwo Naukowe DWN, PAN, Instytut Języka Polskiego, Kraków 2000
e/ Maria Malec ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1995
f/ Zygmunt Klimek, ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1997
Szłap’ – duży krok koński; stąd szłapakiem, człapakiem zwano stępaka, idącego dość prędko dużym krokiem. Haur w XVII wieku powiada: „lekkim zrywaniem możesz konia do szłapi, do pląsania, do hasania aplikować”. I człowieka piechura, piechotnika zwano człapakiem.
Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska
5.08.2015 23:15
Witam. Moja prapraprababka Honorata Szłapa wyszła za mąż za Floriana Kułakowskiego h.Kościesza, mego 3xpradziadka
Jeśli ktoś zainteresowany, proszę zerknąć na moją stronę internetową dotyczącą mej Rodziny i Rodzin ze mną spokrewnionych.
Pozdrawiam Roman Bronisław Kułakowski.
http://kulakowscy-kosciesza.pl/
Jeśli ktoś zainteresowany, proszę zerknąć na moją stronę internetową dotyczącą mej Rodziny i Rodzin ze mną spokrewnionych.
Pozdrawiam Roman Bronisław Kułakowski.
http://kulakowscy-kosciesza.pl/