Tytus Dalewski, syn Dominika i Dominiki z Narkiewiczów; ur. w Kunkułce (gub. wileńskiej, pow. Mdzkiego) 1841. W r. 1863, po wybuchu powstania, jeździł do Petersburga dla porozumienia się co do udziału młodzieży tamtejszej w ruchu zbrojnym i w ogóle odtąd miał pośredniczyć między Wydziałem zarządzającym prowincjami Litwy w Wilnie, a Petersburgiem. Wraz z Łopacińskim i Kalinowskim umówili się z towarzyszami, iż każdy z nich, w razie aresztowania, ma przed Komisją zeznać, że był dyktatorem-uzurpatorem i zmuszał do udziału w organizacji wszystkich przez środki terrorystyczne, że szlachty nie używał, bo jej nienawidzi i gardzi nią (na postanowienie to wpłynęło pragnienie osłonięcia szlachty i ocalenia stanu posiadania w rękach polskich ziemi). Tytus Dalewski przemieszkiwał za cudzym paszportem, wydany wreszcie — został aresztowany i, jako sekretarz Rządu powstańczego rozstrzelany w Wilnie na Łukiszkach 30 grudnia 1863 roku.
Bibliografia
Gieysztor J., Pamiętniki...
Ta strona wymaga zapisu cookies do prawidłowego działania. Aby móc je zapisać na tym urządzeniu, wymagana jest Państwa zgoda. Jeśli nie wyrażą Państwo zgody - wtedy żaden plik cookie nie zostanie zapisany, ale funkcjonalność strony będzie ograniczona, m. in. nie będzie można się zarejestrować, zalogować, pisać komentarzy, nie będzie dostępu do materiałów dostępnych tylko dla zalogowanych. Ponadto informacja ta będzie pojawiać się na każdej stronie, gdyż zapisanie braku zgody na cookies wymagałoby zapisania braku tej zgody w cookies, a na to nie mamy zgody. Szczegóły na stronie Polityka prywatności. Decyzję tę można w przyszłości zmienić na stronie Polityki prywatności.