Tomaszewicz

Witam !!!

Tomaszewicz - 1483 od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

opracowanie etymologii nazwisk - Ewa Szczodruch
główne źródła:

a/ Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
b/ Kazimierz Rymut, 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
c/ Zofia Kaleta, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odmiejscowe nazwy osobowe”, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1997
d/ Aleksandra Cieślikowa ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Odapelatywne nazwy osobowe’, Wydawnictwo Naukowe DWN, PAN, Instytut Języka Polskiego, Kraków 2000
e/ Maria Malec ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1995
f/ Zygmunt Klimek, ‘Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego’, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Kraków 1997

Etymologię nazwiska podałem- proszę przeczytać np.
POCHODZENIE NAZWISK, GENEALOGIA NAZWISK
http://www.ornatowski.com/sname.htm

oraz

http://genealog.mrog.org/odsylacze_imnaz.html

Pozdrawiam !!!!

Nic dodać, nic ująć. Ja tylko od siebie dorzucę, że odrzeczownikowe pochodzenie nazwisk jest dość powszechne w języku polskim, ale nie tylko w polskim. Chyba nawet bardziej popularne jest ono w wielu jęz. wschodnio-słowiańskich: rosyjskim, ukraińskim, białoruskim, bułgarskim i in. Tam pojawia się najczęsciej jako tzw. „otczestwo”, obowiązkowo wymieniane w danych osobowych: np.: Władimir Władimirowicz Putin, Michaił Siergiejewicz Gorbaczow, Leonid Iljicz Breżniew. Oznacza to, że: Siergiejewicz, jest synem Siergieja; Władimirowicz, synem Władimira; Iwanowicz, synem Iwana… Można nawet uogólnić, że „otczestwo” towarzyszy obszarom wpływów prawosławaia.
W Polsce oczywiście „otczestwa” nie ma, ale żródłosłów tej konstrukcji jest podobny, a jednocześnie szerszy. Nazwiska takie u nas tworzono wyłącznie dla męskich reprezentantów progenitury i mogą wywodzić się od imienia ojca (Adamowicz, syn Adama; Aleksandrowicz, syn Aleksandra;…), od wykonywanego zawodu (Bednarkiewicz; Fornalewicz; Kowalewicz; …), od pozycji społecznej (panicz, królewicz, kniaziewicz).

Wiele nazwisk w ten sposób tworzonych, które uważamy dziś za typowo polskie, ma wschodnią etymologię. Np. gen. Karol Kniaziewicz, Henryk Sienkiewicz, Melchior Wańkowicz i in. O Kniaziewiczu już wspomniałem, Sienkiewicz pochodzi od imienia Siemion, Siemko (Sienko), Wańkowicz od Iwana (Wani).
I rzecz ciekawa, w guberniach Królestwa Polskiego społeczeństwo było bardziej odporne na wpływy polityki rusyfikacyjnej zaborcy w każdej formie, zaś im bliżej wschodniej granicy b. Rzeczypospolitej, tym odporność była mniejsza. Np. służba Polaków z dalekich Kresów w armii carskiej lub w administracji państwowej, w tamtejszych kręgach społeczeństwa była uważana za zjawisko normalne, a nawet zaszczyt. W Królestwie Polskim odwrotnie, do bojkotu towarzyskiego włącznie. A mimo to zrusyfikowani Polacy byli czasem tak zdeterminowani, że na tym obszarze do ofijalnego brzmienia nazwiska dodawali „otczestwo”, lub godzili się, by w ten sposób ich tytułowano, choć nawet nie zawsze łączyło się to z przejściem na wiarę prawosławną, np. gen. Kalikst Kacprowicz Witkowski, prezydent Warszawy i niesławnej pamięci Feliks Edmundowicz Dzierżyński.

Warto o tym wszystkim pamiętać, nosząc nazwisko o polskiej etymologii – Tomaszewicz.