KLEMENTOWICZ LEON śp. ppor. ucz. Powstania Styczniowego

ppor. Leon Albert Klementowicz, Żurawice, Ur. 1840
http://genealogia.okiem.pl/powstanies/i ... ementowicz

Niewiele to, ale przynajmniej wiadomo ile miał lat.
A w ogóle, piękna postawa i godna najwyższej pochwały inicjatywa!

Porusza Pan dwa wątki, do których spróbuję się odnieść:

Bardzo dziękuję za odpowiedź. A proszę mi napisać. Czy śp. Leon podporucznikiem był podczas Powstania Styczniowego czy może ten stopień otrzymał po Powstaniu lub też nawet po I wojnie? Zmarł bowiem w 1927 r. Dziękuję za ten link. Widziałem go już wcześniej. W dolnej części jest błąd. Jest tam napisane Żurawice. Tymczasem miejscowość w której ja mieszkam a Pan Leon jest pochowany nazywa się Żurawica.

Sejm w końcu 1919 r. przyjął Ustawę o nadaniu stopni oficerskich weteranom powstań narodowych:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ustawa_o_p ... 848_i_1863
Nie mam żadnych dowodów, ale intuicja mi podpowiada, że tą ustawą został objęty i p. Klementowicz.
W czasie powstania bowiem nie było żadnych szkól podchorążych, a jedynie dowódcy „partii” posiadali stopnie oficerskie uzyskane jeszcze w armii carskiej. Oni to organizując oddziały powstańcze samozwańczo nadawali sobie awans o jeden stopień i tak najczęściej zostawało.
Linki do Roczników Oficerskich, w których jest wymieniony ppor. Klementowicz:
1. Rocznik Oficerski 1924 s. 95
http://www.genealogyindexer.org/frame/m1/111/d
2. Rocznik Oficerski 1928 , s. 864
http://www.genealogyindexer.org/frame/m3/880/d

W latach międzywojennych w Polsce niepodległej weterani byli obdarzani czcią i kultem. Mieli różne przywileje i zapewnione dożywotnio schroniska. Jako swoiste „maskotki” występowali na akademiach i spotkaniach z młodzieżą. Nawet generałowie służby czynnej ppor. weteranom mieli obowiązek pierwsi oddawać honory wojskowe. Więcej na ten temat w linku:
http://histmag.org/Weterani-powstania-s ... II-RP-6794

I czy jest w Polsce jakaś fundacja od której można by było pozyskać jakieś "drobne" na renowację mogił powstańców styczniowych?

Nie znam ani takiej fundacji ani instytucji.
W obecnej Polsce, wiadomo jak wygląda troska o żyjących jeszcze weteranów z różnych okresów naszej historii, i w ogóle o ludzi sędziwych. Podobnie też przedstawia się oficjalna troska o konserwację miejsc pamięci narodowej. Stąd pomysł sprzed lat powierzenia tego problemu trosce szkól i zakładów pracy, a więc społeczeństwu, poza miejscami kilku w roku oficjalnych galówek, np. pod: Pomnikiem Powstania Warszawskiego przy pl. Krasińskich, Pomnikiem Państwa Podziemnego przy Wiejskiej i niektórymi grobami oraz kwaterami na Powązkach Wojskowych. Tak więc tylko inicjatywa społeczna jest w stanie z lokalnych władz wycisnąć jakieś fundusze na renowację i opiekę pomników.
Posłużę się przykładem mojego starszego kolegi, który budując własne drzewo genealogiczne natrafi na ślad swego przodka kpt. Trąmpczyńskiego, dowódcy oddziału powstańczego, poległego pod Szygami w 1863 r. Swoje przeżycia ze spotkań z miejscową ludnością, która na własne barki wzięła pamięć o poległych w ich powiecie, opisał na łamach lokalnego czasopisma.
Artykuł Trąbczyńskiego (otwierać z „Explorera”)
http://www.kzh.tpzk.pl/Krasnosielcki_Ze ... r_9i10.pdf
Okazuje się, że im mniejsze środowisko, tym łatwiej o pamięć i tym łatwiej zainspirować lokalną władzę, wreszcie uzyskać wsparcie społeczne (także finansowe). O wiele trudniej jest w środowisku dużym. Autor opowiadał mi jaką drogę przebył, aby ryngraf z nazwiskiem kpt. Trąmpczyńskiego umieścić w Kwaterze Weteranów 1863 r. na Powązkach Wojskowych.
http://www.sppw1944.org/index.html?http ... ntarz.html
Należało więc:
1. Złożyć prośbę do władz m.st. Warszawy o zgodę na „ingerencję budowlaną” w istniejący obiekt, z umotywowaniem celowości.
2. Po uzyskaniu zgody, wystosować odpowiednie pismo do zarządu cmentarza.
3. Po uzyskaniu kolejnej zgody, zamówić we wskazanej pracowni projekt ryngrafu (chodzi o jednakową formę), wykonać odlew i zawiesić w miejscu wskazanym przez zarząd. Przy czym, treść niekonsultowana w fazie projektu z autorem pomysłu zawiera błąd i tak już zostało.
I co w tym najważniejsze, całe przedsięwzięcie potraktowano jako inicjatywę prywatną, w związku z tym i sfinansowane jej należało do samego zainteresowanego.

Reasumując, ponieważ jesteśmy w przededniu 150 rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego, jest okazja, by w gronie miejscowych aktywistów zgłosić do miejscowych władz inicjatywę uczczenie pamięci ppor. Klementowicza przez położenie nowej płyty na jego grobie. To może chwycić, bowiem każda władza jest łakoma na poklask. A jedynie taka okoliczność może uruchomić fundusze.