Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bieniakonie - parafia p.w. Św. Jana Chrzciciela
26.04.2013 09:02
Bieniakonie (Беняконі) – parafia p.w. Św. Jana Chrzciciela
(miasto nad rzeką Solezą, odległe „43 wiorsty od Lidy” – rej. Woronowski)
Wstęp
Pierwsze pisemne wspomnienie o Bieniakoniach dotyczy 1529 r. Była to miejscowość w lidzkim powiecie.
W diecezji wileńskiej – 1634-1660 r.
1634-1640 – diecezja wileńska
1634 – fundacja parafii, i budowa drewnianej świątyni finansowanej przez Jana Czaplińskiego, nadanie folwarku Chododkiszki i wsi Pereganie.
1640-1660 – diecezja wileńska (do „Potopu”)
1653 – podymne z plebani wynosi 6 złp. (naliczany od 4 domów).
1655 – zniszczenia w czasie wojen moskiewskich
Ok. 1660 – odbudowa
W diecezji wileńskiej – 1660-1795 r.
1660-1675 – diecezja wileńska
1669 – parafia w dekanacie raduńskim (synod Sapiehy)
1673 – podatek „podymne” pobierany z 3 domów.
x1674-1675 – ks. LIPNICKI
1676-1677x – ks. GORYSZEWSKI
1680-1700 – diecezja wileńska
1690 – podatek od plebanii z 3 domów; do parafii należały miejscowości: Bieniakowszczyzna, Bolciszki, Łopie, Czyżowskie, Saginiszki, Gojciniszki, Kulowszczyzna,
Ok. 1700 – ks. Bartłomiej HRYNCEWICZ (p)
1705-1740 – diecezja wileńska
Ok. 1708 – zniszczenia przez epidemie i zarazy powstałe po wojnach północnych powodują zrujnowania ekonomiczne i ludnościowe.
1743-1744 – ks. Franciszek SCHABIKOWSKI (p)
1744 – parafia w dekanacie raduńskim. Na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Podworyszki, Gocieniszki, Zabłocie, Lenczyszki, Korzeniewcy, Remiezow, Czekance, Bilance, Bile, Litwica, Kwaty, Hince, Zabiegi, Zygi, Kiemiele, Bolciniki, Lybarty, Zawielidary, Jundzieliszki, Jurgance, Butrymance, Gierwiszki, Koniuchi, Pasole, Brazelce, Kuzy małe, Kuzy wielkie, Podegucie, Ławce, Warnikiele, Lepie, Łuszyszki, Bielużyszki, Klimiany, Strzelce, Rościany, Stare Rakliszki, Curance, Konwaliszki, Miasiony, Kiżby, Rezy, Jonance, Stawidance.
1750-1770 – diecezja wileńska
Parafia w dekanacie raduńskim.
x1771-1772 – ks. Antoni POMORSKI
1781 – parafia w dekanacie raduńskim, liczy 2.977 kat. , w szkole parafialnej 2 uczniów.
1790-1791 – ks. Michał DŁUSSKI (p) ,
Współpracowali: 1790-1791 – ks. Michał Majer (c) , 1790-1791 – ks. Grzegorz Rymka OCD (w)
1792-1795 – diecezja wileńska i inflancka
1794 – w wyniku zaborów, parafia razem z całym dekanatem raduńskim, wchodzi w skład prawosławnej Rosji
1795 – diecezja wileńska zostaje przemianowana na inflancką, jako samowolne działanie prawosławnej administracji Rosji
W diecezji wileńskiej – 1795-1863 r.
1797-1812x – ks. Wincenty MIKUCKI (p, dz.)
Współpracowali: 1798-1812 – ks. Grzegorz Rodziewicz (w) , 1802-1807 – ks. Michał Majer (w) , prawdopodobnie funkcje plebańskie wobec parafii pełnił (może odnośnie majątku plebanii) nadal ks. M. DŁUSSKI
1797 – w parafialnym szpitalu mieszka 12 ubogich.
1796 – w tym roku udzielono 51 ślubów.
1810 – przebudowa kościoła.
1812-1816 – diecezja wileńska
1812 – zniszczenia w czasie wojen napoleońskich
x1817-1827 – ks. Justyn NISKOWSKI (c, dz.)
Wspomagał: 1818 – ks. Jerzy Zukowski (w)
1816 – parafia Bieniakonie w powiecie lidzkim
1821 – (2.II)ślub hr. Puttkamera i Marianny Ewy Wereszczakówny („przyjaciółki” A. Mickiewicza).
1830-1856 – ks. Kazimierz KULBACKI (p, dz.) ,
Współpracowali: 1830-1831 – ks. Antoni Kitkiewicz (w) , 1832 – ks. Benedykt Gościewicz (w) , 1835-1838 - o. Nestor Jędrzykowski SchP (w), 1848-1849 – ks. Ignacy Tracewski (w), 1855-1856 – ks. Jan Chodakiewicz (w), ok. 1857-1859 – ks. Romuald Skibiński (w)
Parafia w dekanacie raduńskim, gdzie w 1827 roku udzielono 46 ślubów.
Po 1831 r. represje popowstaniowe
1842 – zabranie na skarb państwa majątku kościelnego.
1848 – na terenie parafii filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki OCD).
1853 - na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Bieniakońce, Warnakiele, Łowce, Degutka, Podegucie, Kontrymowszczyzna, Sokoleńszczyzna, Mikontany, Michaliszki, Kulkiszki, Swiły, Gojcieniszki, Zabłoć, Podweryszki, Stare Bieniakonie, Bazyle, Kmitowszczyzna, Bolcieniki, Zygi, Kiemiele, Bohusławy, Wojsznie, Zelwidory, Wołkiszki, Lubarty, Wielkie-Kuże, Małe-Kuże, Butrymańce (+ filialny kościół), Posole, Stare –Rakliszki, Kowalki, Kalitańce, Rudnia, Gerwiszki, Koniuchy, Strzelce, Jurgance, Rasciuny, Posolcz, Brażele, Wizgirdy, Remizowo, Bile, Biluńce, Litwica, Micholcze, Zabiegi, Kowance, Birzynie, Swiniec, Podwarańce, Posolcze, Poczobuty.
1856-1859 – w diecezji wileńskiej
1856 – na terenie parafii istnieje filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki ).
1859-1862 – ks. Karol SOBOLEWSKI (p, dz.)
1860 – parafia liczy: (M = 1.694, K =1.812 ), kapłanów 3
1863 – ks. Konstanty ŁÓDZ (p),
Współpracowali: 1863 - ks. Józef Sienkiewicz (w).
W diecezji wileńskiej – 1863-1905 r.
1863-1870 – ks. Karol SOBOLEWSKI (p, dz.),
Współpracowali: 1863-1867 – ks. Paweł Suchocki (w).
1863 – pochowanie przy kościele Mari z Wereszczaków Putkamerowej
1863 - parafia liczy 3.801 kat.
1867 – parafia liczy 3.837 kat.
1870 - parafia liczy 4.040 kat.
1871-1872 – ks. Mojżesz JUSIEWICZ (p, dz.),
Współpracowali: 1871-1872 - o. Antoni Dylkiewicz OFM (w),
1872 - parafia liczy 4.120 kat., fila Butrymance (1863-1872 - ks. Urban Klepacki).
1872-1889 – ks. Józef SIENKIEWICZ (a) ,
1875 - parafia liczy 3.676 kat.
1877 – parafia liczy 4.531 kat. ; filia Butyrmańce (1877 – ks. Urban Klepacki).
1880 – mieszka tu ok. 63 osób.
1881 - parafia liczy 4.808 kat.
1884 - parafia liczy 4.842 kat.
1889 – parafia liczy 5.367 kat., filia Butyrmańce (1889 – ks. Michał Rutkowski).
1890-1893– ks. Leopold CZECHOWSKI (p, dz.),
Współpracowali: 1894-1895 – ks. Wincenty Stefanowicz (w)
1892 – parafia w dekanacie raduńskim, liczy 4.860 kat; filia Butymańce (1892 - ks. Feliks Jaksztas).
1894-1897 – ks. Jan STEMPORZECKI
1897 – mieszka tu 149 osób.
1897-1905 – ks. Tadeusz ZAHORSKI (p, dz.)
1900 – początek budowy obecnej murowanej świątyni, przez proboszcza ks. Tadeusza Zahorskiego i parafian.
1902 – poświęcenie kościoła , budynek z cegły „podłużny, renesansowy” z 2 wieżami.
W diecezji wileńskiej – 1905-1925 r.
1905-1907 – ks. Jan JANKIEWICZ (p),
Wspomagali: 1905-1907 – ks. Tadeusz Zahorski (?)
1905 – parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.828 kat., fila Butrymańce (1902-1905 – ks. Jan Żemejć).
1905 – miejscowość liczy 203 mieszkańców.
1906 – parafia liczy 4.788 kat. ,
1907 – parafia liczy 4.788 kat.
1909-1911 – ks. Medardus UZUMECKI (p)
1909 – parafia liczy 4.860 kat.
1910 – parafia liczy 4.880 kat.
1912 – ks. Antoni SŁABSZYCKI (p)
1912 – parafia liczy 4.890 kat.
1912-1921 – ks. Jan STRAGAS (p),
Współpracowali: 1916 – vacat (w), 1918-1919 – ks. Stanisław Chodyka (w)
1914-1915 – parafia liczy 4.013 kat.
W czasie I wojny stacjonowały tu wojska niemieckie
1918 – na terenie parafii brak kaplicy, zamknięta została przez prawosławnych społeczność luterańska przy kaplicy Gojcieniszki.
1919 – zajęcie miasteczka przez bolszewików; w kwietniu 1919 r. odebrana przez polaków zdążających do zajęcia Wilna
1920 – parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.013 kat.
1921 – (06.06) wizytacja biskupia
1921 – miasteczko liczy 162 osoby
1924 – zm. ks. Bronisław Iwaszkiewicz
x1924-1925 – ks. Nikodem KOZŁOWSKI (p)
1925 – parafia liczy 5.500 kat.
W archidiecezji wileńskiej – 1925-1951 r.
1925-1937 – ks. Józef DUBIETIS (p),
Współpracowali: 1928-1929 – ks. Aleksander Bebke (w), 1929-1930 – ks. Jan Zmitrowicz (w, pref.), 1930-1934 – ks. Stanisław Sieluk (pref), 1933-1934 – vacat (w) , 1934 – ks. Jan Trochim (pref.), 1935-1936 – ks. Antoni Mańturzyk (pref.), 1936-1937x - ks. Apolinary Zubelewicz (w),
1928 – parafia dekanalna Bieniakonie, liczy: 5.500 kat. ,
1929 - parafia liczy: 5.500 kat. ;
1931 - parafia liczy: 5.745 kat. ;
1933 - parafia liczy: 5.977 kat. ;
1934 - parafia liczy: 6.097 kat. ;
1936 – (17.V) wizytacja biskupa, abp R. Jałbrzykowski bierzmował 466 osób; w kościele 3 ołtarze (główny: św. Jana Chrzciciela, boczne: NMP i św. Jerzego) kaplicy dojazdowych brak w parafii. Z notatki biskupiej wynika: „Kościół w trakcie odnawiania (...) Dom plebanijny i zabudowania gospodarcze potrzebują remontu. Ogrodzenie cmentarza należy poprawić”.
1936 - parafia liczy: 6.008 kat. ;
1937 - parafia liczy: 6.128 kat. ;
1937 - parafia liczy: 6.570 kat.
1937-1951 – ks. Dominik GAJLUSZ (p, dz.),
Współpracowali: x1937-1939 - ks. Apolinary Zubielewicz (w), 1940-1941 – ks. Michał Aronowicz (w),
1938 - parafia dekanalna (dekanat bieniakonie) liczy 6.250 kat. ,
1939 – parafia liczy 6.570 kat.
1940 – wywózki ludności polskiej w głąb ZSRR
1944 – (9.IV) wyzwolenie miasta przez AK
1945 – liczne ekspatriacje katolików polskiego pochodzenia do PRL
1951 – (08.06) aresztowanie proboszcza i (skazanie na 25 lat lagrów) pozostawienie parafii bez kapłana.
W archidiecezji wileńskiej („czas prześladowań”) – 1951-1989 r.
1951-1955 - Vacat
1953 – w Irkucku zmarł ks. Dominik Galjusz.
1955-1961 – w archidiecezji wileńskiej
1955-1961 – dojeżdżał raz w miesiącu ks. Apolinary ZUBIELEWICZ (z Konwaliszek).
1961-1967 - Vacat
po 1961 - zamknięcie świątyni, plebania przejęta przez Dom Dziecka, później razem z kościołem oddana na Szpital psychiatryczny.
Po 1967 – zniszczenie wnętrza świątyni przez umieszczenie tu składu opałowego.
1967-1988 – w archidiecezji wileńskiej
1970 – kościół zamknięty, miejscowość liczy 1.726 osób (502 domy).
1987 – starania o otwarcie świątyni
1988-1989 – w archidiecezji wileńskiej
1988 – (10.12) zwrot kościoła, remont staraniem parafian i (21.12.1988) poświęcenie świątyni przez proboszcza z Konwaliszek ks. Henryka JABŁOŃSKIEGO
Czas odrodzenia religijnego – 1989-1991 r.
1989-1991 – w diecezji mińskiej
1989-1991 – ks. Marian KOPEĆ SAC (p)
1989 – remont dachu i wieży; duszpasterstwo powierzone XX Pallotynom
W diecezji grodzieńskiej – 1991-2013 r.
1991-1993 – ks. Józef LISIAK (SAC)
Wspomagał: 1992-1994 - ks. Jacek Jakubczyk SAC (w)
1991 – miejscowość liczy 1.512 mieszkańców (545 domów).
1994-1998 – ks. Wojciech SUTKOWSKI (SAC)
Wspomagali: 1994-1998 - ks. Marian Witek SAC, 1987(XI-XII) – ks. Paweł Goliński (w)
1989 – z pracy duszpasterskiej odchodzą XX. Palotyni
1998-2000 – ks. Paweł GOLIŃSKI (p)
2000 – parafia w dekanacie raduńskim
2000-2012 – ks. Stanisław ŁABAN (p)
2004 – miejscowość liczy 1.319 mieszkańców (515 domów).
proszę o dalsze uzupełnienia - autor
(miasto nad rzeką Solezą, odległe „43 wiorsty od Lidy” – rej. Woronowski)
Wstęp
Pierwsze pisemne wspomnienie o Bieniakoniach dotyczy 1529 r. Była to miejscowość w lidzkim powiecie.
W diecezji wileńskiej – 1634-1660 r.
1634-1640 – diecezja wileńska
1634 – fundacja parafii, i budowa drewnianej świątyni finansowanej przez Jana Czaplińskiego, nadanie folwarku Chododkiszki i wsi Pereganie.
1640-1660 – diecezja wileńska (do „Potopu”)
1653 – podymne z plebani wynosi 6 złp. (naliczany od 4 domów).
1655 – zniszczenia w czasie wojen moskiewskich
Ok. 1660 – odbudowa
W diecezji wileńskiej – 1660-1795 r.
1660-1675 – diecezja wileńska
1669 – parafia w dekanacie raduńskim (synod Sapiehy)
1673 – podatek „podymne” pobierany z 3 domów.
x1674-1675 – ks. LIPNICKI
1676-1677x – ks. GORYSZEWSKI
1680-1700 – diecezja wileńska
1690 – podatek od plebanii z 3 domów; do parafii należały miejscowości: Bieniakowszczyzna, Bolciszki, Łopie, Czyżowskie, Saginiszki, Gojciniszki, Kulowszczyzna,
Ok. 1700 – ks. Bartłomiej HRYNCEWICZ (p)
1705-1740 – diecezja wileńska
Ok. 1708 – zniszczenia przez epidemie i zarazy powstałe po wojnach północnych powodują zrujnowania ekonomiczne i ludnościowe.
1743-1744 – ks. Franciszek SCHABIKOWSKI (p)
1744 – parafia w dekanacie raduńskim. Na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Podworyszki, Gocieniszki, Zabłocie, Lenczyszki, Korzeniewcy, Remiezow, Czekance, Bilance, Bile, Litwica, Kwaty, Hince, Zabiegi, Zygi, Kiemiele, Bolciniki, Lybarty, Zawielidary, Jundzieliszki, Jurgance, Butrymance, Gierwiszki, Koniuchi, Pasole, Brazelce, Kuzy małe, Kuzy wielkie, Podegucie, Ławce, Warnikiele, Lepie, Łuszyszki, Bielużyszki, Klimiany, Strzelce, Rościany, Stare Rakliszki, Curance, Konwaliszki, Miasiony, Kiżby, Rezy, Jonance, Stawidance.
1750-1770 – diecezja wileńska
Parafia w dekanacie raduńskim.
x1771-1772 – ks. Antoni POMORSKI
1781 – parafia w dekanacie raduńskim, liczy 2.977 kat. , w szkole parafialnej 2 uczniów.
1790-1791 – ks. Michał DŁUSSKI (p) ,
Współpracowali: 1790-1791 – ks. Michał Majer (c) , 1790-1791 – ks. Grzegorz Rymka OCD (w)
1792-1795 – diecezja wileńska i inflancka
1794 – w wyniku zaborów, parafia razem z całym dekanatem raduńskim, wchodzi w skład prawosławnej Rosji
1795 – diecezja wileńska zostaje przemianowana na inflancką, jako samowolne działanie prawosławnej administracji Rosji
W diecezji wileńskiej – 1795-1863 r.
1797-1812x – ks. Wincenty MIKUCKI (p, dz.)
Współpracowali: 1798-1812 – ks. Grzegorz Rodziewicz (w) , 1802-1807 – ks. Michał Majer (w) , prawdopodobnie funkcje plebańskie wobec parafii pełnił (może odnośnie majątku plebanii) nadal ks. M. DŁUSSKI
1797 – w parafialnym szpitalu mieszka 12 ubogich.
1796 – w tym roku udzielono 51 ślubów.
1810 – przebudowa kościoła.
1812-1816 – diecezja wileńska
1812 – zniszczenia w czasie wojen napoleońskich
x1817-1827 – ks. Justyn NISKOWSKI (c, dz.)
Wspomagał: 1818 – ks. Jerzy Zukowski (w)
1816 – parafia Bieniakonie w powiecie lidzkim
1821 – (2.II)ślub hr. Puttkamera i Marianny Ewy Wereszczakówny („przyjaciółki” A. Mickiewicza).
1830-1856 – ks. Kazimierz KULBACKI (p, dz.) ,
Współpracowali: 1830-1831 – ks. Antoni Kitkiewicz (w) , 1832 – ks. Benedykt Gościewicz (w) , 1835-1838 - o. Nestor Jędrzykowski SchP (w), 1848-1849 – ks. Ignacy Tracewski (w), 1855-1856 – ks. Jan Chodakiewicz (w), ok. 1857-1859 – ks. Romuald Skibiński (w)
Parafia w dekanacie raduńskim, gdzie w 1827 roku udzielono 46 ślubów.
Po 1831 r. represje popowstaniowe
1842 – zabranie na skarb państwa majątku kościelnego.
1848 – na terenie parafii filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki OCD).
1853 - na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Bieniakońce, Warnakiele, Łowce, Degutka, Podegucie, Kontrymowszczyzna, Sokoleńszczyzna, Mikontany, Michaliszki, Kulkiszki, Swiły, Gojcieniszki, Zabłoć, Podweryszki, Stare Bieniakonie, Bazyle, Kmitowszczyzna, Bolcieniki, Zygi, Kiemiele, Bohusławy, Wojsznie, Zelwidory, Wołkiszki, Lubarty, Wielkie-Kuże, Małe-Kuże, Butrymańce (+ filialny kościół), Posole, Stare –Rakliszki, Kowalki, Kalitańce, Rudnia, Gerwiszki, Koniuchy, Strzelce, Jurgance, Rasciuny, Posolcz, Brażele, Wizgirdy, Remizowo, Bile, Biluńce, Litwica, Micholcze, Zabiegi, Kowance, Birzynie, Swiniec, Podwarańce, Posolcze, Poczobuty.
1856-1859 – w diecezji wileńskiej
1856 – na terenie parafii istnieje filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki ).
1859-1862 – ks. Karol SOBOLEWSKI (p, dz.)
1860 – parafia liczy: (M = 1.694, K =1.812 ), kapłanów 3
1863 – ks. Konstanty ŁÓDZ (p),
Współpracowali: 1863 - ks. Józef Sienkiewicz (w).
W diecezji wileńskiej – 1863-1905 r.
1863-1870 – ks. Karol SOBOLEWSKI (p, dz.),
Współpracowali: 1863-1867 – ks. Paweł Suchocki (w).
1863 – pochowanie przy kościele Mari z Wereszczaków Putkamerowej
1863 - parafia liczy 3.801 kat.
1867 – parafia liczy 3.837 kat.
1870 - parafia liczy 4.040 kat.
1871-1872 – ks. Mojżesz JUSIEWICZ (p, dz.),
Współpracowali: 1871-1872 - o. Antoni Dylkiewicz OFM (w),
1872 - parafia liczy 4.120 kat., fila Butrymance (1863-1872 - ks. Urban Klepacki).
1872-1889 – ks. Józef SIENKIEWICZ (a) ,
1875 - parafia liczy 3.676 kat.
1877 – parafia liczy 4.531 kat. ; filia Butyrmańce (1877 – ks. Urban Klepacki).
1880 – mieszka tu ok. 63 osób.
1881 - parafia liczy 4.808 kat.
1884 - parafia liczy 4.842 kat.
1889 – parafia liczy 5.367 kat., filia Butyrmańce (1889 – ks. Michał Rutkowski).
1890-1893– ks. Leopold CZECHOWSKI (p, dz.),
Współpracowali: 1894-1895 – ks. Wincenty Stefanowicz (w)
1892 – parafia w dekanacie raduńskim, liczy 4.860 kat; filia Butymańce (1892 - ks. Feliks Jaksztas).
1894-1897 – ks. Jan STEMPORZECKI
1897 – mieszka tu 149 osób.
1897-1905 – ks. Tadeusz ZAHORSKI (p, dz.)
1900 – początek budowy obecnej murowanej świątyni, przez proboszcza ks. Tadeusza Zahorskiego i parafian.
1902 – poświęcenie kościoła , budynek z cegły „podłużny, renesansowy” z 2 wieżami.
W diecezji wileńskiej – 1905-1925 r.
1905-1907 – ks. Jan JANKIEWICZ (p),
Wspomagali: 1905-1907 – ks. Tadeusz Zahorski (?)
1905 – parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.828 kat., fila Butrymańce (1902-1905 – ks. Jan Żemejć).
1905 – miejscowość liczy 203 mieszkańców.
1906 – parafia liczy 4.788 kat. ,
1907 – parafia liczy 4.788 kat.
1909-1911 – ks. Medardus UZUMECKI (p)
1909 – parafia liczy 4.860 kat.
1910 – parafia liczy 4.880 kat.
1912 – ks. Antoni SŁABSZYCKI (p)
1912 – parafia liczy 4.890 kat.
1912-1921 – ks. Jan STRAGAS (p),
Współpracowali: 1916 – vacat (w), 1918-1919 – ks. Stanisław Chodyka (w)
1914-1915 – parafia liczy 4.013 kat.
W czasie I wojny stacjonowały tu wojska niemieckie
1918 – na terenie parafii brak kaplicy, zamknięta została przez prawosławnych społeczność luterańska przy kaplicy Gojcieniszki.
1919 – zajęcie miasteczka przez bolszewików; w kwietniu 1919 r. odebrana przez polaków zdążających do zajęcia Wilna
1920 – parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.013 kat.
1921 – (06.06) wizytacja biskupia
1921 – miasteczko liczy 162 osoby
1924 – zm. ks. Bronisław Iwaszkiewicz
x1924-1925 – ks. Nikodem KOZŁOWSKI (p)
1925 – parafia liczy 5.500 kat.
W archidiecezji wileńskiej – 1925-1951 r.
1925-1937 – ks. Józef DUBIETIS (p),
Współpracowali: 1928-1929 – ks. Aleksander Bebke (w), 1929-1930 – ks. Jan Zmitrowicz (w, pref.), 1930-1934 – ks. Stanisław Sieluk (pref), 1933-1934 – vacat (w) , 1934 – ks. Jan Trochim (pref.), 1935-1936 – ks. Antoni Mańturzyk (pref.), 1936-1937x - ks. Apolinary Zubelewicz (w),
1928 – parafia dekanalna Bieniakonie, liczy: 5.500 kat. ,
1929 - parafia liczy: 5.500 kat. ;
1931 - parafia liczy: 5.745 kat. ;
1933 - parafia liczy: 5.977 kat. ;
1934 - parafia liczy: 6.097 kat. ;
1936 – (17.V) wizytacja biskupa, abp R. Jałbrzykowski bierzmował 466 osób; w kościele 3 ołtarze (główny: św. Jana Chrzciciela, boczne: NMP i św. Jerzego) kaplicy dojazdowych brak w parafii. Z notatki biskupiej wynika: „Kościół w trakcie odnawiania (...) Dom plebanijny i zabudowania gospodarcze potrzebują remontu. Ogrodzenie cmentarza należy poprawić”.
1936 - parafia liczy: 6.008 kat. ;
1937 - parafia liczy: 6.128 kat. ;
1937 - parafia liczy: 6.570 kat.
1937-1951 – ks. Dominik GAJLUSZ (p, dz.),
Współpracowali: x1937-1939 - ks. Apolinary Zubielewicz (w), 1940-1941 – ks. Michał Aronowicz (w),
1938 - parafia dekanalna (dekanat bieniakonie) liczy 6.250 kat. ,
1939 – parafia liczy 6.570 kat.
1940 – wywózki ludności polskiej w głąb ZSRR
1944 – (9.IV) wyzwolenie miasta przez AK
1945 – liczne ekspatriacje katolików polskiego pochodzenia do PRL
1951 – (08.06) aresztowanie proboszcza i (skazanie na 25 lat lagrów) pozostawienie parafii bez kapłana.
W archidiecezji wileńskiej („czas prześladowań”) – 1951-1989 r.
1951-1955 - Vacat
1953 – w Irkucku zmarł ks. Dominik Galjusz.
1955-1961 – w archidiecezji wileńskiej
1955-1961 – dojeżdżał raz w miesiącu ks. Apolinary ZUBIELEWICZ (z Konwaliszek).
1961-1967 - Vacat
po 1961 - zamknięcie świątyni, plebania przejęta przez Dom Dziecka, później razem z kościołem oddana na Szpital psychiatryczny.
Po 1967 – zniszczenie wnętrza świątyni przez umieszczenie tu składu opałowego.
1967-1988 – w archidiecezji wileńskiej
1970 – kościół zamknięty, miejscowość liczy 1.726 osób (502 domy).
1987 – starania o otwarcie świątyni
1988-1989 – w archidiecezji wileńskiej
1988 – (10.12) zwrot kościoła, remont staraniem parafian i (21.12.1988) poświęcenie świątyni przez proboszcza z Konwaliszek ks. Henryka JABŁOŃSKIEGO
Czas odrodzenia religijnego – 1989-1991 r.
1989-1991 – w diecezji mińskiej
1989-1991 – ks. Marian KOPEĆ SAC (p)
1989 – remont dachu i wieży; duszpasterstwo powierzone XX Pallotynom
W diecezji grodzieńskiej – 1991-2013 r.
1991-1993 – ks. Józef LISIAK (SAC)
Wspomagał: 1992-1994 - ks. Jacek Jakubczyk SAC (w)
1991 – miejscowość liczy 1.512 mieszkańców (545 domów).
1994-1998 – ks. Wojciech SUTKOWSKI (SAC)
Wspomagali: 1994-1998 - ks. Marian Witek SAC, 1987(XI-XII) – ks. Paweł Goliński (w)
1989 – z pracy duszpasterskiej odchodzą XX. Palotyni
1998-2000 – ks. Paweł GOLIŃSKI (p)
2000 – parafia w dekanacie raduńskim
2000-2012 – ks. Stanisław ŁABAN (p)
2004 – miejscowość liczy 1.319 mieszkańców (515 domów).
proszę o dalsze uzupełnienia - autor
Odpowiedzi (1)
26.11.2023 09:45
Bieniakonie (Беняконі) – parafia p.w. Św. Jana Chrzciciela
(miasto nad rzeką Solezą, odległe „43 wiorsty od Lidy” – SłG ) [rej. Woronowski]
Wstęp
Pierwsze wspomnienie o Bieniakoniach dotyczy 1529 r., była to miejscowość w powiecie lidzkim. Natomiast fundacja kościoła to pocz. XVII w.
Paragraf 1: w diecezji wileńskiej 1634-1925 r.
W diecezji wileńskiej – 1634-1660 r.
• 1634-1640 – diecezja wileńska
W 1634 r. miała miejsce fundacja parafii Bieniakonie, i rozpoczęto budowa drewnianej świątyni finansowanej przez Jana Czaplińskiego, jak też przydzielone zostały nadanie na utrzymanie plebana pobierane folwarku Chododkiszki i wsi Pereganie.
• 1640-1660 – diecezja wileńska (do „Potopu”)
W 1653 r. podymne z plebani wynosi 6 złp. (naliczany od 4 domów). Ok. 1655 r. jak na całej Litwie maja tu miejsce zniszczenia w czasie wojen moskiewskich, po ich zakończeniu ok. 1660 r. następuje odbudowa gospodarcza i demograficzna parafii.
W diecezji wileńskiej – 1660-1795 r.
• 1660-1673 – diecezja wileńska
W 1669 r. to parafia w dekanacie raduńskim (synod Sapiehy)
• x1674-1675 – proboszcz ks. LIPNICKI
W 1673 r. podatek „podymne” pobierany z 3 domów.
• 1676-1677x – proboszcz ks. GORYSZEWSKI
Parafia Bieniakonie
• 1680-1700 – diecezja wileńska
W 1690 r. podatek od plebanii pobierany jako podymne nadal z 3 domów; do parafii należały miejscowości: Bieniakowszczyzna, Bolciszki, Łopie, Czyżowskie, Saginiszki, Gojciniszki, Ku-lowszczyzna.
• ok. 1700 – proboszcz ks. Bartłomiej HRYNCEWICZ
Parafia Bieniakonie.
• 1705-1715 – diecezja wileńska
Ok. 1708 r zniszczenia przez epidemie i zarazy powstałe po wojnach północnych powodują zruj-nowania ekonomiczne i ludnościowe.
• 1716-1717 – proboszcz ks. Dominik KONOPKA
W 1717 r. jest to parafia w dekanacie raduńskim.
• 1720-1740 – diecezja wileńska
W 1738 r. mamy do czynienia z zamordowaniem, na terenie parafii przez kozaków, podróżujące-go ze Słonima zakonnika dominikańskiego – o. Piotra Narkiewicz OP
• 1743-1744 – proboszcz ks. Franciszek SCHABIKOWSKI
W 1744 r. jest to parafia w dekanacie raduńskim. Na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Podworyszki, Gocieniszki, Zabłocie, Lenczyszki, Korzeniewcy, Remiezow, Czekan-ce, Bilance, Bile, Litwica, Kwaty, Hince, Zabiegi, Zygi, Kiemiele, Bolciniki, Lybarty, Zawielidary, Jundzieliszki, Jurgance, Butrymance, Gierwiszki, Koniuchi, Pasole, Brazelce, Kuzy małe, Kuzy wielkie, Podegucie, Ławce, Warnikiele, Lepie, Łuszyszki, Bielużyszki, Klimiany, Strzelce, Ro-ściany, Stare Rakliszki, Curance, Konwaliszki, Miasiony, Kiżby, Rezy, Jonance, Stawidance.
• 1745-1770 – diecezja wileńska
Parafia w dekanacie raduńskim.
• x1771-1772 – proboszcz ks. Antoni POMORSKI
Parafia Bieniakonie
• 1773-1790 – diecezja wileńska
W 1781 r. to parafia w dekanacie raduńskim, liczy 2.977 kat. , w szkole parafialnej uczy się 1777 r. = 9 szlacheckich dzieci i 21 włościańskich, 1781 r. = 2 szlacheckich, 1782 r. = 1 uczeń.
• x1790-1791 – proboszcz ks. Michał DŁUSSKI
Współpracowali: 1790-1791 – ks. Michał Majer (c) , 1790-1791 – ks. Grzegorz Rymka OCD (w)
• 1792-1795 – diecezja wileńska i inflancka
W 1794 r. w wyniku zaborów, parafia razem z całym dekanatem raduńskim, wchodzi w skład prawosławnej Rosji. W 1795 r. diecezja wileńska zostaje przemianowana na inflancką, jako sa-mowolne działanie prawosławnej administracji Rosji
W diecezji wileńskiej – 1795-1863 r.
• 1797-1812x – proboszcz ks. Wincenty MIKUCKI
Współpracowali: 1798-1812 – ks. Grzegorz Rodziewicz (w) , 1802-1807 – ks. Michał Majer (w) , prawdopodobnie funkcje plebańskie wobec parafii pełnił nadal ks. archidiakon Michał DŁUSSKI
W 1797 r. w parafialnym szpitalu mieszka 12 ubogich. W 1796 roku udzielono 51 ślu-bów. Od 1810 r. przebudowa kościoła. W 1812 r. zniszczenia w czasie wojen napoleońskich
• x1817-1827 – proboszcz ks. Justyn NISKOWSKI (c, dz.)
Wspomagał: 1817-1818 – ks. Jerzy Żukowski (w) , 1821-1822 – ks. Wincenty Skibiński (w) , 1827-1828 – ks. Adelbert Wiewiórski (w) . W 1816 r. to parafia Bieniakonie w powiecie lidz-kim . W 1821 r. (2.II) miał miejsce ślub hr. Puttkamera i Marianny Ewy Wereszczakówny („przyjaciółki” A. Mickiewicza).
• 1830-1856 – proboszcz ks. Kazimierz KULBACKI (dz.) ,
Współpracowali: 1830-1831 – ks. Antoni Kitkiewicz (w) , 1831-1833 – ks. Benedykt Goście-wicz (w) , 1835-1838 - o. Nestor Jędrzykowski SchP (w),
1848-1849 – ks. Ignacy Tracewski (w), 1855-1856 – ks. Jan Chodakiewicz (w), 1858-1859x – ks. Romuald Skibiński (w) . Jest to parafia w dekanacie raduńskim, w 1827 r. udzielono 46 ślubów. Po 1831 r. represje popowstaniowe, natomiast w 1842 r. miało miejsce zabranie na skarb państwa majątku kościelnego. W 1848 r. na terenie parafii filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki OCD).
W 1853 r. na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Bieniakońce, Warna-kiele, Łowce, Degutka, Podegucie, Kontrymowszczyzna, Sokoleńszczyzna, Mikontany, Micha-liszki, Kulkiszki, Swiły, Gojcieniszki, Zabłoć, Podweryszki, Stare Bieniakonie, Bazyle, Kmi-towszczyzna, Bolcieniki, Zygi, Kiemiele, Bohusławy, Wojsznie, Zelwidory, Wołkiszki, Lubarty, Wielkie-Kuże, Małe-Kuże, Butrymańce (+ filialny kościół), Posole, Stare –Rakliszki, Kowalki, Kalitańce, Rudnia, Gerwiszki, Koniuchy, Strzelce, Jurgance, Rasciuny, Posolcz, Brażele, Wi-zgirdy, Remizowo, Bile, Biluńce, Litwica, Micholcze, Zabiegi, Kowance, Birzynie, Swiniec, Pod-warańce, Posolcze, Poczobuty.
W 1856 r. na terenie parafii istnieje filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki ).
• 1859-1863 – proboszcz ks. Karol SOBOLEWSKI (dz.)
W 1860 r. parafia liczy: (M = 1.694, K =1.812 ), kapłanów 3, 1859-1860 - ks. Karol Sobolewski (p), x1859-1860 - ks. Romuald Skibiński (w) , 1862-1863x – ks. Paweł Suchocki (w) , 1862-1863x - ks. Urban Klepacki (f. Butrymańce) . W 1863 r. parafia liczy 3.872 kat.
• 1863 – proboszcz ks. Konstanty ŁÓDZ
Współpracowali: 1862-1863 - ks. Józef Sienkiewicz (w). W 1863 r. aresztowani ks. Łódzia.
W diecezji wileńskiej – 1863-1905 r.
• 1863-1870 – proboszcz ks. Karol SOBOLEWSKI (dz.)
Współpracowali: x1863-1867 – ks. Paweł Suchocki (w), 1863-1870x - ks. Urban Klepacki .
W 1863 r. miało miejsce pochowanie przy kościele Mari z Wereszczaków Putkamerowej (oso-by związanej z życiem poety A. Mickiewicza). W 1863 r. parafia liczy 3.801 kat. , w 1867 r. parafia liczy 3.837 kat. , w 1870 r. parafia liczy 4.040 kat.
• 1871-1872 – proboszcz ks. Mojżesz JUSIEWICZ (dz.)
Współpracowali: 1871-1872 - o. Antoni Dylkiewicz OFM (w),
W 1872 r. ta parafia liczy 4.120 kat., fila Butrymance (x1870-1872 - ks. Urban Klepacki).
• 1872-1889 – proboszcz ks. Józef SIENKIEWICZ
W 1875 r. parafia liczy 3.676 kat. W 1877 r. ta parafia liczy 4.531 kat. ; filia Butyrmańce (1877 – ks. Urban Klepacki). W 1880 r. w samych Bieniakoniach mieszka ok. 63 osób. W 1881 r. parafia liczy 4.808 kat. , w 1884 r. parafia liczy 4.842 kat. , w 1889 r. parafia liczy 5.367 kat., filia Butyrmańce (1889 – ks. Michał Rutkowski).
• 1890-1893– proboszcz ks. Leopold CZECHOWSKI (dz.)
Współpracowali: 1894-1895 – ks. Wincenty Stefanowicz (w) W 1892 r. parafia w dekanacie raduńskim, liczy 4.860 kat; filia Butymańce (1892 - ks. Feliks Jaksztas).
• 1893-1897 – proboszcz ks. Jan STEMPORZECKI
W 1897 r. w Bieniakoniach mieszka tu 149 osób.
• 1897-1905 – proboszcz ks. Tadeusz ZAGÓRSKI (dz.)
Od 1900 r. początek budowy murowanej świątyni, przez proboszcza ks. Tadeusza Zahorskiego (v. Zagórskiego) i parafian. W 1902 r. poświęcenie kościoła , budynek z cegły „podłużny, rene-sansowy” z 2 wieżami.
W diecezji wileńskiej – 1905-1925 r.
• 1905-1907 – proboszcz ks. Jan JANKIEWICZ
W 1905 r. to parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.828 kat., fila Butrymańce (1902-1905 – ks. Jan Żemejć). W 1905 r. miejscowość Bieniakonie liczy 203 mieszkańców. Natomiast liczebność parafii w kolejnych katalogach podawana jest bez większych zmian, i tak w 1906 r. parafia liczy 4.788 kat. , w 1907 r. parafia liczy 4.788 kat.
• 1909-1911 – proboszcz ks. Medardus UZUMECKI
W 1909 r. parafia liczy 4.860 kat. , w 1910 r. parafia liczy 4.880 kat.
• 1912 – proboszcz ks. Antoni SŁABSZYCKI
W 1912 r. parafia liczy 4.890 kat.
• 1912-1921 – proboszcz ks. Jan STRAGAS
Współpracowali: 1916 – vacat (w), 1918-1919 – ks. Stanisław Chodyka (w)
W okresie 1914-1915 r. parafia liczy 4.013 kat. W czasie I wojny (w okresie 1915-1917 r.) stacjonowały tu wojska niemieckie. W 1918 r. na terenie parafii brak kaplicy, zamknięta została przez prawosławnych społeczność luterańska przy kaplicy Gojcieniszki.
W 1919 r. zajęcie miasteczka przez bolszewików; w kwietniu 1919 r. odebrana przez polaków zdążających do zajęcia Wilna. W 1920 r. to parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.013 kat.
Co do samej miejscowości, to w 1921 r. miasteczko liczy 162 osoby. W 1921 r. (6.VI) miała miejsce wizytacja biskupia . W 1924 r. zm. ks. Bronisław Iwaszkiewicz
• x1924-1925 – proboszcz ks. Nikodem KOZŁOWSKI
W 1925 r. ta parafia liczy 5.500 kat.
Paragraf 2: w archidiecezji wileńskiej 1925-1989 r.
W archidiecezji wileńskiej – 1925-1951 r.
• 1925-1937 – proboszcz ks. Józef DUBIETIS
Współpracowali: 1928-1929 – ks. Aleksander Bebke (w), 1929-1930 – ks. Jan Zmitrowicz (w, pref.), 1930-1934 – ks. Stanisław Sieluk (pref), 1933-1934 – vacat (w) , 1934 – ks. Jan Trochim (pref.), 1935-1936 – ks. Antoni Mańturzyk (pref.), 1936-1937x - ks. Apolinary Zubelewicz (w),
W 1926 r. to parafia dekanalna Bieniakonie, liczy: 5.500 kat, podobnie w 1928 r. = 5.500 kat. , w 1929 r. parafia liczy: 5.500 kat. ;
W 1931 r. parafia liczy: 5.745 kat. ; parafia obejmowała swoim obszarem: miasteczko Bie-niakonie, wsie: Bieniakońce, Biliżyle, Bdzyk, Bogusławy, Bieniakonie Stacja, Doświd, Bielnice, Brażebce I i II, Bieniakonie Młyn, Gajcieniszki, Chreptowicze, I i II, Kulkiszki, Kontrymowszczy-zna, Kowańce, Koniuchy, Kmitowszczyzna, Kiemiele, Lubaty, Litwice, Łowce, Mikontany, Mi-kolcze, Pudegucie, Podwaliszki, Posolez -Wielka, Śmiły, Wojnakisie, Wojesznie, Wiegirdy, Za-biegi, Zabłocie, Zelwidory, zaścianki: Ambrozyszki, Alanowo (Helenowo), Bazyl, Brazelce, De-gutka (v. Miedziany), Dolona,Kamienna, Lubarty, Łuszczykowszczyzna, Regonowice, Rawko-niedź, Soleza, Aleksandrówka, Pomurowanka, Tataryszki, Zatoki, folwarki: Bierzynie, Bieniako-nie -Stare, Bogusław, Degutki, Gorszczyzna, Gryndziszki, Kiejatuniszki, Pogiry, Potolcz -Kazimierzowo, Rymszyszki, Remitowo, Troki, Komieliszki, Posołcz, Józefowo, majątki: Podwe-ryszki.
W 1933 r. parafia liczy: 5.977 kat. ; w 1934 r. parafia liczy: 6.097 kat. ;
W 1936 r. (17.V) wizytacja biskupa, abp R. Jałbrzykowski bierzmował 466 osób; w kościele 3 ołtarze (główny: św. Jana Chrzciciela, boczne: NMP i św. Jerzego) kaplicy dojazdowych brak w parafii. Z notatki biskupiej wynika: „Kościół w trakcie odnawiania (...) Dom plebanijny i zabudo-wania gospodarcze potrzebują remontu. Ogrodzenie cmentarza należy poprawić”.
W 1936 r. parafia liczy: 6.008 kat. ; w 1937 r. parafia liczy: 6.128 kat. ; w 1937 r. parafia liczy: 6.570 kat.
• 1937-1951 – proboszcz ks. Dominik GAJLUSZ (dz.)
Wspomagali: x1937-1939 - ks. Apolinary Zubielewicz (w), 1940-1941 – ks. Michał Aronowicz (w),
W 1938 r. parafia dekanalna (dekanat bieniakonie) liczy 6.250 kat. , w 1939 r. parafia liczy 6.570 kat. Od IX.1939 r. czas represji sowieckich, min. W 1940 r. wywózki ludności polskiej w głąb ZSRR. Od VI.1941 r. czas represji niemieckich. W 1944 r. (9.IV) wyzwolenie miasta przez AK
Od VII.1944 r. powrót władzy komunistycznej, co prowadzi już w pocz. 1945 r. do licznych ekspatriacje katolików polskiego pochodzenia do PRL, w 1945 r. parafia liczy 6.500 kat.
W 1951 r. (08.06) ma miejsce aresztowanie proboszcza i (skazanie na 25 lat lagrów) pozosta-wienie parafii bez kapłana.
W archidiecezji wileńskiej – 1951-1989 r.
• 1951-1955 - Vacat
W 1953 r. w Irkucku zmarł ks. Dominik Galjusz.
• 1955-1961 – w archidiecezji wileńskiej
W latach 1955-1961 r. dojeżdżał do tego kościoła z posługa duszpasterską (raz w miesiącu) ks. Apolinary ZUBIELEWICZ (z Konwaliszek).
• 1961-1967 - Vacat
Po 1961 r. nastąpiło zamknięcie świątyni przez władze sowieckie, plebania zostaje przejęta przez Dom Dziecka, później razem z kościołem oddana na Szpital psychiatryczny.
Po 1967 r. zniszczenie wnętrza świątyni przez umieszczenie tu składu opałowego.
• 1967-1988 – w archidiecezji wileńskiej
W 1970 r. kościół zamknięty, miejscowość liczy 1.726 osób (502 domy). Dopiero w 1987 r. mogły być podjęte starania o otwarcie świątyni
• 1988-1989 – w archidiecezji wileńskiej
W 1988 r. (10.12) zwrot kościoła, remont staraniem parafian i (21.12.1988) poświęcenie świątyni przez proboszcza z Konwaliszek ks. Henryka JABŁOŃSKIEGO , później również on posługiwał w tym kościele.
Paragraf 3: w diecezji mińskiej i grodzieńskiej - 1989-2022 r.
W diecezji mińskiej – 1989-1991 r.
• 1989-1991 – proboszcz ks. Marian KOPEĆ (SAC)
Od 1989 r. prowadzony jest remont dachu i wieży; duszpasterstwo powierzone XX Pallotynom
W diecezji grodzieńskiej – 1991-2022 r.
• 1991-1993 – proboszcz ks. Józef LISIAK (SAC)
Wspomagał: 1992-1994 - ks. Jacek Jakubczyk SAC (w)
W 1991 r. miejscowość liczy 1.512 mieszkańców (545 domów).
W XI.1994 r. zmarł nagle ks. Jacek Jakubczyk SAC, w drugim roku kapłaństwa, wspomniany jako „rozmodlony, spokojny, bardzo uprzejmy”, po uroczystościach pogrzebowych ciało zawie-ziono do Kielc, gdzie się urodził..
• 1994-1998 – proboszcz ks. Wojciech SUTKOWSKI (SAC)
Wspomagali: 1994-1998 - ks. Marian Witek SAC , 1987(XI-XII) – ks. Paweł Goliński (w)
W 1989 r. z pracy duszpasterskiej odchodzą XX. Palotyni
• 1998-2000 – proboszcz ks. Paweł GOLIŃSKI
W 2000 r. to parafia w dekanacie raduńskim
• 2000-2021 – proboszcz ks. Stanisław ŁABAN
W 2004 r. miejscowość liczy 1.319 mieszkańców (515 domów). W 2021 r. proboszcz został ka-nonikiem grodzieńskim.
(miasto nad rzeką Solezą, odległe „43 wiorsty od Lidy” – SłG ) [rej. Woronowski]
Wstęp
Pierwsze wspomnienie o Bieniakoniach dotyczy 1529 r., była to miejscowość w powiecie lidzkim. Natomiast fundacja kościoła to pocz. XVII w.
Paragraf 1: w diecezji wileńskiej 1634-1925 r.
W diecezji wileńskiej – 1634-1660 r.
• 1634-1640 – diecezja wileńska
W 1634 r. miała miejsce fundacja parafii Bieniakonie, i rozpoczęto budowa drewnianej świątyni finansowanej przez Jana Czaplińskiego, jak też przydzielone zostały nadanie na utrzymanie plebana pobierane folwarku Chododkiszki i wsi Pereganie.
• 1640-1660 – diecezja wileńska (do „Potopu”)
W 1653 r. podymne z plebani wynosi 6 złp. (naliczany od 4 domów). Ok. 1655 r. jak na całej Litwie maja tu miejsce zniszczenia w czasie wojen moskiewskich, po ich zakończeniu ok. 1660 r. następuje odbudowa gospodarcza i demograficzna parafii.
W diecezji wileńskiej – 1660-1795 r.
• 1660-1673 – diecezja wileńska
W 1669 r. to parafia w dekanacie raduńskim (synod Sapiehy)
• x1674-1675 – proboszcz ks. LIPNICKI
W 1673 r. podatek „podymne” pobierany z 3 domów.
• 1676-1677x – proboszcz ks. GORYSZEWSKI
Parafia Bieniakonie
• 1680-1700 – diecezja wileńska
W 1690 r. podatek od plebanii pobierany jako podymne nadal z 3 domów; do parafii należały miejscowości: Bieniakowszczyzna, Bolciszki, Łopie, Czyżowskie, Saginiszki, Gojciniszki, Ku-lowszczyzna.
• ok. 1700 – proboszcz ks. Bartłomiej HRYNCEWICZ
Parafia Bieniakonie.
• 1705-1715 – diecezja wileńska
Ok. 1708 r zniszczenia przez epidemie i zarazy powstałe po wojnach północnych powodują zruj-nowania ekonomiczne i ludnościowe.
• 1716-1717 – proboszcz ks. Dominik KONOPKA
W 1717 r. jest to parafia w dekanacie raduńskim.
• 1720-1740 – diecezja wileńska
W 1738 r. mamy do czynienia z zamordowaniem, na terenie parafii przez kozaków, podróżujące-go ze Słonima zakonnika dominikańskiego – o. Piotra Narkiewicz OP
• 1743-1744 – proboszcz ks. Franciszek SCHABIKOWSKI
W 1744 r. jest to parafia w dekanacie raduńskim. Na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Podworyszki, Gocieniszki, Zabłocie, Lenczyszki, Korzeniewcy, Remiezow, Czekan-ce, Bilance, Bile, Litwica, Kwaty, Hince, Zabiegi, Zygi, Kiemiele, Bolciniki, Lybarty, Zawielidary, Jundzieliszki, Jurgance, Butrymance, Gierwiszki, Koniuchi, Pasole, Brazelce, Kuzy małe, Kuzy wielkie, Podegucie, Ławce, Warnikiele, Lepie, Łuszyszki, Bielużyszki, Klimiany, Strzelce, Ro-ściany, Stare Rakliszki, Curance, Konwaliszki, Miasiony, Kiżby, Rezy, Jonance, Stawidance.
• 1745-1770 – diecezja wileńska
Parafia w dekanacie raduńskim.
• x1771-1772 – proboszcz ks. Antoni POMORSKI
Parafia Bieniakonie
• 1773-1790 – diecezja wileńska
W 1781 r. to parafia w dekanacie raduńskim, liczy 2.977 kat. , w szkole parafialnej uczy się 1777 r. = 9 szlacheckich dzieci i 21 włościańskich, 1781 r. = 2 szlacheckich, 1782 r. = 1 uczeń.
• x1790-1791 – proboszcz ks. Michał DŁUSSKI
Współpracowali: 1790-1791 – ks. Michał Majer (c) , 1790-1791 – ks. Grzegorz Rymka OCD (w)
• 1792-1795 – diecezja wileńska i inflancka
W 1794 r. w wyniku zaborów, parafia razem z całym dekanatem raduńskim, wchodzi w skład prawosławnej Rosji. W 1795 r. diecezja wileńska zostaje przemianowana na inflancką, jako sa-mowolne działanie prawosławnej administracji Rosji
W diecezji wileńskiej – 1795-1863 r.
• 1797-1812x – proboszcz ks. Wincenty MIKUCKI
Współpracowali: 1798-1812 – ks. Grzegorz Rodziewicz (w) , 1802-1807 – ks. Michał Majer (w) , prawdopodobnie funkcje plebańskie wobec parafii pełnił nadal ks. archidiakon Michał DŁUSSKI
W 1797 r. w parafialnym szpitalu mieszka 12 ubogich. W 1796 roku udzielono 51 ślu-bów. Od 1810 r. przebudowa kościoła. W 1812 r. zniszczenia w czasie wojen napoleońskich
• x1817-1827 – proboszcz ks. Justyn NISKOWSKI (c, dz.)
Wspomagał: 1817-1818 – ks. Jerzy Żukowski (w) , 1821-1822 – ks. Wincenty Skibiński (w) , 1827-1828 – ks. Adelbert Wiewiórski (w) . W 1816 r. to parafia Bieniakonie w powiecie lidz-kim . W 1821 r. (2.II) miał miejsce ślub hr. Puttkamera i Marianny Ewy Wereszczakówny („przyjaciółki” A. Mickiewicza).
• 1830-1856 – proboszcz ks. Kazimierz KULBACKI (dz.) ,
Współpracowali: 1830-1831 – ks. Antoni Kitkiewicz (w) , 1831-1833 – ks. Benedykt Goście-wicz (w) , 1835-1838 - o. Nestor Jędrzykowski SchP (w),
1848-1849 – ks. Ignacy Tracewski (w), 1855-1856 – ks. Jan Chodakiewicz (w), 1858-1859x – ks. Romuald Skibiński (w) . Jest to parafia w dekanacie raduńskim, w 1827 r. udzielono 46 ślubów. Po 1831 r. represje popowstaniowe, natomiast w 1842 r. miało miejsce zabranie na skarb państwa majątku kościelnego. W 1848 r. na terenie parafii filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki OCD).
W 1853 r. na terenie parafii znajdowały się miejscowości: Bieniakonie, Bieniakońce, Warna-kiele, Łowce, Degutka, Podegucie, Kontrymowszczyzna, Sokoleńszczyzna, Mikontany, Micha-liszki, Kulkiszki, Swiły, Gojcieniszki, Zabłoć, Podweryszki, Stare Bieniakonie, Bazyle, Kmi-towszczyzna, Bolcieniki, Zygi, Kiemiele, Bohusławy, Wojsznie, Zelwidory, Wołkiszki, Lubarty, Wielkie-Kuże, Małe-Kuże, Butrymańce (+ filialny kościół), Posole, Stare –Rakliszki, Kowalki, Kalitańce, Rudnia, Gerwiszki, Koniuchy, Strzelce, Jurgance, Rasciuny, Posolcz, Brażele, Wi-zgirdy, Remizowo, Bile, Biluńce, Litwica, Micholcze, Zabiegi, Kowance, Birzynie, Swiniec, Pod-warańce, Posolcze, Poczobuty.
W 1856 r. na terenie parafii istnieje filia Butrymańce (1848-1877 – ks. Urban Klepacki ).
• 1859-1863 – proboszcz ks. Karol SOBOLEWSKI (dz.)
W 1860 r. parafia liczy: (M = 1.694, K =1.812 ), kapłanów 3, 1859-1860 - ks. Karol Sobolewski (p), x1859-1860 - ks. Romuald Skibiński (w) , 1862-1863x – ks. Paweł Suchocki (w) , 1862-1863x - ks. Urban Klepacki (f. Butrymańce) . W 1863 r. parafia liczy 3.872 kat.
• 1863 – proboszcz ks. Konstanty ŁÓDZ
Współpracowali: 1862-1863 - ks. Józef Sienkiewicz (w). W 1863 r. aresztowani ks. Łódzia.
W diecezji wileńskiej – 1863-1905 r.
• 1863-1870 – proboszcz ks. Karol SOBOLEWSKI (dz.)
Współpracowali: x1863-1867 – ks. Paweł Suchocki (w), 1863-1870x - ks. Urban Klepacki .
W 1863 r. miało miejsce pochowanie przy kościele Mari z Wereszczaków Putkamerowej (oso-by związanej z życiem poety A. Mickiewicza). W 1863 r. parafia liczy 3.801 kat. , w 1867 r. parafia liczy 3.837 kat. , w 1870 r. parafia liczy 4.040 kat.
• 1871-1872 – proboszcz ks. Mojżesz JUSIEWICZ (dz.)
Współpracowali: 1871-1872 - o. Antoni Dylkiewicz OFM (w),
W 1872 r. ta parafia liczy 4.120 kat., fila Butrymance (x1870-1872 - ks. Urban Klepacki).
• 1872-1889 – proboszcz ks. Józef SIENKIEWICZ
W 1875 r. parafia liczy 3.676 kat. W 1877 r. ta parafia liczy 4.531 kat. ; filia Butyrmańce (1877 – ks. Urban Klepacki). W 1880 r. w samych Bieniakoniach mieszka ok. 63 osób. W 1881 r. parafia liczy 4.808 kat. , w 1884 r. parafia liczy 4.842 kat. , w 1889 r. parafia liczy 5.367 kat., filia Butyrmańce (1889 – ks. Michał Rutkowski).
• 1890-1893– proboszcz ks. Leopold CZECHOWSKI (dz.)
Współpracowali: 1894-1895 – ks. Wincenty Stefanowicz (w) W 1892 r. parafia w dekanacie raduńskim, liczy 4.860 kat; filia Butymańce (1892 - ks. Feliks Jaksztas).
• 1893-1897 – proboszcz ks. Jan STEMPORZECKI
W 1897 r. w Bieniakoniach mieszka tu 149 osób.
• 1897-1905 – proboszcz ks. Tadeusz ZAGÓRSKI (dz.)
Od 1900 r. początek budowy murowanej świątyni, przez proboszcza ks. Tadeusza Zahorskiego (v. Zagórskiego) i parafian. W 1902 r. poświęcenie kościoła , budynek z cegły „podłużny, rene-sansowy” z 2 wieżami.
W diecezji wileńskiej – 1905-1925 r.
• 1905-1907 – proboszcz ks. Jan JANKIEWICZ
W 1905 r. to parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.828 kat., fila Butrymańce (1902-1905 – ks. Jan Żemejć). W 1905 r. miejscowość Bieniakonie liczy 203 mieszkańców. Natomiast liczebność parafii w kolejnych katalogach podawana jest bez większych zmian, i tak w 1906 r. parafia liczy 4.788 kat. , w 1907 r. parafia liczy 4.788 kat.
• 1909-1911 – proboszcz ks. Medardus UZUMECKI
W 1909 r. parafia liczy 4.860 kat. , w 1910 r. parafia liczy 4.880 kat.
• 1912 – proboszcz ks. Antoni SŁABSZYCKI
W 1912 r. parafia liczy 4.890 kat.
• 1912-1921 – proboszcz ks. Jan STRAGAS
Współpracowali: 1916 – vacat (w), 1918-1919 – ks. Stanisław Chodyka (w)
W okresie 1914-1915 r. parafia liczy 4.013 kat. W czasie I wojny (w okresie 1915-1917 r.) stacjonowały tu wojska niemieckie. W 1918 r. na terenie parafii brak kaplicy, zamknięta została przez prawosławnych społeczność luterańska przy kaplicy Gojcieniszki.
W 1919 r. zajęcie miasteczka przez bolszewików; w kwietniu 1919 r. odebrana przez polaków zdążających do zajęcia Wilna. W 1920 r. to parafia Bieniakonie w dekanacie raduńskim, liczy 4.013 kat.
Co do samej miejscowości, to w 1921 r. miasteczko liczy 162 osoby. W 1921 r. (6.VI) miała miejsce wizytacja biskupia . W 1924 r. zm. ks. Bronisław Iwaszkiewicz
• x1924-1925 – proboszcz ks. Nikodem KOZŁOWSKI
W 1925 r. ta parafia liczy 5.500 kat.
Paragraf 2: w archidiecezji wileńskiej 1925-1989 r.
W archidiecezji wileńskiej – 1925-1951 r.
• 1925-1937 – proboszcz ks. Józef DUBIETIS
Współpracowali: 1928-1929 – ks. Aleksander Bebke (w), 1929-1930 – ks. Jan Zmitrowicz (w, pref.), 1930-1934 – ks. Stanisław Sieluk (pref), 1933-1934 – vacat (w) , 1934 – ks. Jan Trochim (pref.), 1935-1936 – ks. Antoni Mańturzyk (pref.), 1936-1937x - ks. Apolinary Zubelewicz (w),
W 1926 r. to parafia dekanalna Bieniakonie, liczy: 5.500 kat, podobnie w 1928 r. = 5.500 kat. , w 1929 r. parafia liczy: 5.500 kat. ;
W 1931 r. parafia liczy: 5.745 kat. ; parafia obejmowała swoim obszarem: miasteczko Bie-niakonie, wsie: Bieniakońce, Biliżyle, Bdzyk, Bogusławy, Bieniakonie Stacja, Doświd, Bielnice, Brażebce I i II, Bieniakonie Młyn, Gajcieniszki, Chreptowicze, I i II, Kulkiszki, Kontrymowszczy-zna, Kowańce, Koniuchy, Kmitowszczyzna, Kiemiele, Lubaty, Litwice, Łowce, Mikontany, Mi-kolcze, Pudegucie, Podwaliszki, Posolez -Wielka, Śmiły, Wojnakisie, Wojesznie, Wiegirdy, Za-biegi, Zabłocie, Zelwidory, zaścianki: Ambrozyszki, Alanowo (Helenowo), Bazyl, Brazelce, De-gutka (v. Miedziany), Dolona,Kamienna, Lubarty, Łuszczykowszczyzna, Regonowice, Rawko-niedź, Soleza, Aleksandrówka, Pomurowanka, Tataryszki, Zatoki, folwarki: Bierzynie, Bieniako-nie -Stare, Bogusław, Degutki, Gorszczyzna, Gryndziszki, Kiejatuniszki, Pogiry, Potolcz -Kazimierzowo, Rymszyszki, Remitowo, Troki, Komieliszki, Posołcz, Józefowo, majątki: Podwe-ryszki.
W 1933 r. parafia liczy: 5.977 kat. ; w 1934 r. parafia liczy: 6.097 kat. ;
W 1936 r. (17.V) wizytacja biskupa, abp R. Jałbrzykowski bierzmował 466 osób; w kościele 3 ołtarze (główny: św. Jana Chrzciciela, boczne: NMP i św. Jerzego) kaplicy dojazdowych brak w parafii. Z notatki biskupiej wynika: „Kościół w trakcie odnawiania (...) Dom plebanijny i zabudo-wania gospodarcze potrzebują remontu. Ogrodzenie cmentarza należy poprawić”.
W 1936 r. parafia liczy: 6.008 kat. ; w 1937 r. parafia liczy: 6.128 kat. ; w 1937 r. parafia liczy: 6.570 kat.
• 1937-1951 – proboszcz ks. Dominik GAJLUSZ (dz.)
Wspomagali: x1937-1939 - ks. Apolinary Zubielewicz (w), 1940-1941 – ks. Michał Aronowicz (w),
W 1938 r. parafia dekanalna (dekanat bieniakonie) liczy 6.250 kat. , w 1939 r. parafia liczy 6.570 kat. Od IX.1939 r. czas represji sowieckich, min. W 1940 r. wywózki ludności polskiej w głąb ZSRR. Od VI.1941 r. czas represji niemieckich. W 1944 r. (9.IV) wyzwolenie miasta przez AK
Od VII.1944 r. powrót władzy komunistycznej, co prowadzi już w pocz. 1945 r. do licznych ekspatriacje katolików polskiego pochodzenia do PRL, w 1945 r. parafia liczy 6.500 kat.
W 1951 r. (08.06) ma miejsce aresztowanie proboszcza i (skazanie na 25 lat lagrów) pozosta-wienie parafii bez kapłana.
W archidiecezji wileńskiej – 1951-1989 r.
• 1951-1955 - Vacat
W 1953 r. w Irkucku zmarł ks. Dominik Galjusz.
• 1955-1961 – w archidiecezji wileńskiej
W latach 1955-1961 r. dojeżdżał do tego kościoła z posługa duszpasterską (raz w miesiącu) ks. Apolinary ZUBIELEWICZ (z Konwaliszek).
• 1961-1967 - Vacat
Po 1961 r. nastąpiło zamknięcie świątyni przez władze sowieckie, plebania zostaje przejęta przez Dom Dziecka, później razem z kościołem oddana na Szpital psychiatryczny.
Po 1967 r. zniszczenie wnętrza świątyni przez umieszczenie tu składu opałowego.
• 1967-1988 – w archidiecezji wileńskiej
W 1970 r. kościół zamknięty, miejscowość liczy 1.726 osób (502 domy). Dopiero w 1987 r. mogły być podjęte starania o otwarcie świątyni
• 1988-1989 – w archidiecezji wileńskiej
W 1988 r. (10.12) zwrot kościoła, remont staraniem parafian i (21.12.1988) poświęcenie świątyni przez proboszcza z Konwaliszek ks. Henryka JABŁOŃSKIEGO , później również on posługiwał w tym kościele.
Paragraf 3: w diecezji mińskiej i grodzieńskiej - 1989-2022 r.
W diecezji mińskiej – 1989-1991 r.
• 1989-1991 – proboszcz ks. Marian KOPEĆ (SAC)
Od 1989 r. prowadzony jest remont dachu i wieży; duszpasterstwo powierzone XX Pallotynom
W diecezji grodzieńskiej – 1991-2022 r.
• 1991-1993 – proboszcz ks. Józef LISIAK (SAC)
Wspomagał: 1992-1994 - ks. Jacek Jakubczyk SAC (w)
W 1991 r. miejscowość liczy 1.512 mieszkańców (545 domów).
W XI.1994 r. zmarł nagle ks. Jacek Jakubczyk SAC, w drugim roku kapłaństwa, wspomniany jako „rozmodlony, spokojny, bardzo uprzejmy”, po uroczystościach pogrzebowych ciało zawie-ziono do Kielc, gdzie się urodził..
• 1994-1998 – proboszcz ks. Wojciech SUTKOWSKI (SAC)
Wspomagali: 1994-1998 - ks. Marian Witek SAC , 1987(XI-XII) – ks. Paweł Goliński (w)
W 1989 r. z pracy duszpasterskiej odchodzą XX. Palotyni
• 1998-2000 – proboszcz ks. Paweł GOLIŃSKI
W 2000 r. to parafia w dekanacie raduńskim
• 2000-2021 – proboszcz ks. Stanisław ŁABAN
W 2004 r. miejscowość liczy 1.319 mieszkańców (515 domów). W 2021 r. proboszcz został ka-nonikiem grodzieńskim.