Koniawa, pow. lidzki

Koniawa, wieś, pow. lidzki, niegdyś miasteczko, dziś zaledwie kilkanaście domów liczy (r. 1863 wieś, K. miała 258 mk., a folw. K. 23 mk.), leży o 49 w. od Lidy, o 23 w. od Ejszyszek, w 5 okr. adm. Folwark, o 4 w. od wsi oddalony, stanowił dawniej wraz ze znacznemi przyległościami starostwo; dziś pomieszcza się tu zarząd gminny i szkółka włościańska; grunta folwarczne rozdzielone między włościan, którzy zbudowali dwie wsie: Słuczaj i Bogate. Do gm. koniawskiej należy 79 wsi i osad zamieszkałych przez 5328 włościan, którzy mają w nadziało 20202 dzies. ziemi; z tych ornej 1400, dzies., łąki 5000 dzies. i nieużytków 1202 dz, Grunt po większej części piaszczysty, rzadko czarnoziem, główne produkta: żyto, owies i kartofle; pszenicy prawie nie sieją, jęczmienia bardzo mało. Włościanie wszyscy mówią językiem litewskim i są katolikami. Niegrodowe starostwo koniawskie, w województwie wileńskiem, powiecie lidzkim, r. 1771 było w posiadaniu Michała Brzostowskiego, podskarbiego wici. ks. litewskiego, który z niego opłacał kwarty złp. 987 gr. 25, a hyberny złp. 800. Na sejmie warszawskim z r. 1773—75 stany Rzpltej nadały toż starostwo Konstantemu Brzostowskiemu, synowi poprzedniego, w|501etnie posiadanie emfiteutyczne wraz ze starostwami: puńskiem, dawgoskiem i orańskiem,na tenże przeciąg czasu i tychże samych warunkach w konstytucyi wyrażonych.
[SGKP]