Kosięcin, pow. łubliniecki

Kosięcin, mylnie Goszęcin, niem. Koschentin, wieś, pow. łubliniecki, o 12 kil. na wschód od Lublińca, przy drodze do Woźnik, obejmuje także pustkowia: Święta Trójca (al. Na Piasku, Sand), Pielki, Jenkau (u Knie: Irrkau; Knie, prócz tych, wymienia: Huciska, Karlshof, Klepatzka, Lesclinitza, Lipowitz, Neuhof, Oberhof, Untorhof); 274 bud., 212 dm., 1834 mk., 176 osad, 4870 mr. ziemi, kościół filialny parafii Sodów, kaplica dworska, szkoła. Dobra K. należały niegdyś do książąt opolskich, potem do królów czeskich, aż się stały własnością panów na Kochcicach, którym je 1629 rząd cesarski zabrał za przyjęcie reformacyi. R. 1640 kupił K. z przyległościami Fryd. v. Blacha, r. 1647 od niego nabył je baron von Rauthen; za tego dziedzica miał tu często bywać król Jan III z małżonką, „która nawet (Triest, Oberschlesien, 451) rezydowała tu, gdy jej mąż pod Wiedeń ciągnął". R. 1693 odziedziczył K. po baronie R. jego zięć baron Sobek, w której to rodzinie dobra K. do 1784 r. zostawały. Długo w sekwestrze, dostały się 1819 hrabiom Hohenlohe-Ingelfingen. Rozl. dóbr około 66000 mr., w tem 50,000 mr. lasu. (K., Boronów, Droniowice, Harbułtowice, Olszyna). Wspaniały zamek z XVI w., 1829 przebudowany. Par. K. dek. lublinieckiego miała 1869 r. 2750 katol., 141 ewang., 41 izr.
[SGKP]