Pohonicze, pow. samborski

Pohonicze al. Pohonicz, dawna nazwa miasta Sambora, W bibliotece gr.-kat. kapituły w Przemyślu, znajduje się pod syg. B. 2 oryginalny pergaminowy dokument z d. 21 stycznia 1422 r., w którym Staszko z Dawidowa, ssta samborski, rozgranicza dobra „Striłkowce" (prawdopodobnie dzisiejsze Strzyłki w powiecie staromiejskim) od dóbr władyctwa przemyskiego. Dokument ton pisany po rusku, a przy końcu czytamy: „A. pysana hramota u Pohonyczych" i t. d. (A. G. Z., t. VII, str. 63 do 65). W Arch. Metr. Lit. Na 142 znajduje się dokument z r. 1438, z którego wynika, że Władysław Jagiełło zaciągnął 1000 grzywien pożyczki u Piotra Odrowąża ze Sprowy, ssty samborskiego, i zabezpieczył tę sumę na „Starym Samborze (dzisiejsze Staremiasto), Nowym Samborze i Pohoniczu". Nazwy tej używano jeszcze w r. 1447 (Liske, Akta grodź, i ziems., t. XI, Na 2399).