Podciemno, pow. lwowski

Podciemno al. Podciemne, rus. Pidtemne, wieś pow. lwowski, 20 kim. na płd. Lwowa, 17 kim. na płd.-zach. od sądu pow. w Winnikach. Na płd leżą Nowosiółki, na zach. Rakowiec, na płn.-zach. Kuhajów, na płn.-wsch. Milatycze, na wsch. Siedliska, na płd.-wsch. Łopuszna (pow. bóbrecki). Wś leży w dorzeczu Dniestru, za pośrednictwem pot. Żubrzy. Wchodzi on tu z Kuhajowa a płynie przez płn.-zach. narożnik wsi do Rakowca. W obrębie wsi zasila go od lewego brzegu struga, powstająca na płd.-wsch., w lesie Podciemniańskim a płynąca środkiem obszaru, i druga struga z lesistej części obszaru, płynąca na zach. aż do ujścia. Zabudowania wiejskie leżą na płn.-zach. nad Żubrzą (292 mt.). Na wsch. od nich leży las Tołszczowski (343 mt.), a na płd. od niego Wapniarka (341 mt.). Płd. część obszaru zajmuje las Podciemniański, wznieś. 386 rat. w środkowej swej części. W płn.-zach. jego stronie wznosi się na samej granicy Rakowca „Smereczna" do 376 mt. Własn. więk. (Alfreda hr. Potockiego) ma roli or. 16, łąk i ogr. 76, past. 5, lasu 3292; wł. mn. roli or. 270, łąk i ogr. 71, past. 121, lasu 38 mr. W r. 1880 było w gm. 68 dm„ 370 mk., a na obsz. dwor. 3 dm., 23 mk.; 135 rz.–kat., 211 gr.-kat., 17 izrael., 30 innych wyznań; 141 naród, polskiej, 212 rusk., 40 niem. Par. rz.-kat. w Rakowcu, gr.-kat. w Tołszczowie. We wsi jest cerkiew p. w. Uśpienia N. M. P. W 1603 r. rozgraniczają Stanisław Włodek z Hermanowa, woj. bełski, Stanisław Żółkiewski, kaszt, lwowski, hetm. polny, Jan Zapolski, podkomorzy ziemi lwowskiej, i inni komisarze królewscy, dobra królewskie Krasów i Porszna, dzierżawy Jerzego z Wielkich Kuńczyc Mniszcha, woj. sandomierskiego, od dóbr Młynówce, Podciemne i Manasterz Mikołaja Narajowskiego, miecznika ziemi lwow., tudzież Staregosioła i Łopuszny, wsi księcia na Ostroga (Arch. Bernard, we Lwowie, T., t. 99, str. 1299 do 1318). Wś P. z częścią miasteczka Rakowiec (Młynówce), własność jezuitów na mocy donacyi Elżbiety z Leśniowskich Humnickiej z r. 1623, przyłączono w r. 1774 do administracyi rządowej (Czemeryński, O dobrach koronnych, str. 157).
[SGKP]