Kupiszki, pow. wiłkomierski

Kupiszki, mko rząd. w pow. wiłkomierskim, nad rz. Kupą i Ławeną. Ma 143 dm., 3200 mk., ożywiony handel lnem i zbożem, j R. 1876 przez pożar zniszczone. Paraf, kościół katol. śś. Aniołów, 1791 wzniesiony z drzewa przez mieszkańców, a według Enc. Orgelb. fundowany 1616 przez Zygmunta III. R. 1636 Władysław IV fundusz jego powiększył. Parafia katol. dekan. uciańskiego: dusz 10752. Filie w Szymańcach, Aloizowie i Poławeńku; kaplica w Krejweniach. Jest w K. st. poczt., 1 w. odl. od st. dr. żel. Sławianiszki, o 172'/4 od Kowna, o 107 3/4 w. od Wiłkomierza. Jest też urząd gminny i policyjny. W okolicy grunt bardzo żyzny, czarnoziem. Pod miastem szańce zwane „tatarskiemi." Niegrodowe starostwo kupiskie w wojew. wileńskiem, pow. wiłkomierskim, składało się z miasta K. z obszernemi dobrami, przyległemi do rz. Ławeny. W wieku XVIII posiadali je Tyzenhauzowie, a w r. 1771 Czartoryski, kanclerz w. w. ks. litew., opłacając z niego kwarty złp. 7090, a hyberny złp. 3084. Na sejmie warszawskim z r. 1773—1775, stany rzpltej wyznaczyły oddzielną komisyą z trzech urzędników dla ostatecznego oznaczenia granic tego ststwa; uchwałą zaś sejmową z r. 1780 zabezpieczono Eleonorze ks. Czartoryskiej, kanclerzynie litewskiej, dożywocie z dochodów ststwa kupiskiego i pieniańskiego, tak za życie Adama ks. Czartoryskiego i małżonki jego Elżbiety z Flemingów, jak i w przypadku przeżycia onych.
[SGKP]