Polanowo, pow. gnieźnieński

Polanowo, wieś pow. gnieźnieński, na zachodniom wybrzeżu jeziora Powidzkiego, o 2 kim. na południe od Powidza, par. i poczta w Powidzu, st. dr. żel. o 20 kim. w Trzemesznie, 9 dm,, 81 mk. katol. Znajduje tu się torf, ruda żelazna, glina, margiel biały i siny, czasami i kawałki bursztynu. P. było własnością kapituły gnieźnieńskiej, nadaną w 1284 r. przez Przemysława II i potwierdzoną przywilejem króla Kazimierza z r. 1357. W 1286 r. pozwala Jakub, arcyb. gnieźnieński, sołtysowi Sokolnik osadzać P. na prawie niemieckiem. W 1356 r., przy rozgraniczaniu Marcewa z P. wspominają dokumenta o młynie, stojącym na odpływie jeziora Powidzkiego. Wymienione w dyplomatach wielkopolskich Polaninowo (Kod, Wielkop., 485 i 545), które Przemysław II, potwierdzając przywilej stryja swego, nadaje w 1279 r. milesowi Stefanowi, a w 1284 r. Bogusławowi, kaszt, ujskiemu, podkom. poznańskiemu, jest to prawdopodobnie Podanin z pod Chodzieżą, lub tejże nazwy nie istniejąca już osada z pod Kostrzyna i Poznania.
[SGKP]