Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Matkowscy h SAS, Biliński Ukraina Turki
28.12.2016 19:23
Szanowny Panie Janie!
Zobaczyłam dziś Pana wpis z 26.11.2016. Mam biogram inżyniera górniczego Jana Sas Matkowskiego, oraz kilka zdjęć zbiorowych, na których on jest.
Jan San Matkowski „Ksenk”
Urodził się w 1891 roku w Drohobyczu. W latach 1906-1909 uczęszczał do Gimnazjum oo. Jezuitów w Chyrowie. Maturę zdał z odznaczeniem w 1909 roku. Odbył studia górnicze w Leoben, które ukończył ze stopniem chlubnie uzdolnionego. W czasie I wojny służył jako inżynier przy saperach głównie w Komaromie na Węgrzech. „Pisał dziś do mnie Ksenk, który gdzieś koło Wieliczki prowadzi roboty fortyfikacyjne ”. „Ksenk pisał dzisiaj, że jego kompania budowała pierwszy most na Dunajcu (ten sławny). Ma chłop przynajmniej przy tej sposobności praktykę techniczną ”. W czasie służby w armii c.k. z pewnością przyjeżdżał do rodziny do Drohobycza. Roman Plenkiewicz, który wrócił z zarządem koncernu „Karpaty” do Borysławia, wspomina o nim dwa razy w swojej korespondencji. To bardzo szczere uwagi, choć czynione przez człowieka, który wiązał nadziei z działaniami państw centalnych. Był narodowcem. „Był tutak Ksenk w randze podporucznika, ale na 10 kroków aż zanosi cywilem . Był tutaj na 21-dniowy urlop Ksenk i powiadam Ci jakeśmy się szpetnie zapili, że aż pomyśleć „fe ”.
W listopadzie 1918 r. Ksenk musiał znaleźć się w Krakowie i zostać wcielony do VI Batalionu Saperów Wojska Polskiego stacjonującego w forcie cytadelowym 2 położonym wokół Kopca Kościuszki. 18 marca utworzone trzy kompanie już jako V Batalion Saperów odeszły na front ukraiński do obrony Lwowa . „Ksenk” najprawdopodobniej znalazł się w tym oddziale.
Uczestniczył w wojnie polsko – sowieckiej jako oficer XXI górskiego batalionu saperów sformowanego 03.03 – 18.04.1920 w Białej. Porucznik Matkowski wszedł do tego batalionu jako dowódca 1. Kompanii 5. Batalionu saperów (1/V sap) . W 1934 roku pracował w fabryce w Chorzowie (?). W latach 1932 - 1935 roku znajduje się na liście członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego jako referendarz Urzędu Górniczego w Drohobyczu .
W latach 1936-1938 był naczelnikiem Okregowego Urzędu Górniczego w Drohobyczu, po odejściu inż. A. Markiewicza, również leobeńczyka . Prawdopodobnie od 01 stycznia 1939 roku objął stanowisko vice-prezesa Wyższego Urzędu Górniczego we Lwowie. 28.01.1939 roku na Walnym Zebraniu Związku Oficerów Rezerwistów pożegnano jako długoletniego prezesa w związku z wyjazdem z Drohobycza .Był członkiem Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego, w 1935 członkiem zarządu . Był członkiem zarządu Koła Polskiego Białego Krzyża w Drohobyczu . W 1937 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski . W 1938 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Był członkiem zwyczajnym ZBCh.
W czasie II wojny uczestniczył w walkach o niepodległość, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Zmarł 15.03.1963 roku we Wroclawiu. (TP 1963, nr 14, s. 7)
Główne źródło: „Chyrowiacy. Słownik biograficzny wychowanków Zakładu Naukowo-Wychowawczego oo. Jezuitów w Chyrowie1886-1939”, oprac. L. Grzebień, J. Kochanowicz, J. Niemiec, Kraków 2000, s. 348.
Czy to ktoś z Pana rodziny? Czy zna Pan tę osobę? Może ma Pan jakieś zdjęcia? Jestem amtorką, ale na podstawie materiałów zachowanych w mojej rodzinie pisze książkę o inżynierach "leobeńczykach" - przyjaciołach mojego dziadka Stefana Łukasiewicza. Pozdrawiam!
Magda Bernacka 667-949-191
Zobaczyłam dziś Pana wpis z 26.11.2016. Mam biogram inżyniera górniczego Jana Sas Matkowskiego, oraz kilka zdjęć zbiorowych, na których on jest.
Jan San Matkowski „Ksenk”
Urodził się w 1891 roku w Drohobyczu. W latach 1906-1909 uczęszczał do Gimnazjum oo. Jezuitów w Chyrowie. Maturę zdał z odznaczeniem w 1909 roku. Odbył studia górnicze w Leoben, które ukończył ze stopniem chlubnie uzdolnionego. W czasie I wojny służył jako inżynier przy saperach głównie w Komaromie na Węgrzech. „Pisał dziś do mnie Ksenk, który gdzieś koło Wieliczki prowadzi roboty fortyfikacyjne ”. „Ksenk pisał dzisiaj, że jego kompania budowała pierwszy most na Dunajcu (ten sławny). Ma chłop przynajmniej przy tej sposobności praktykę techniczną ”. W czasie służby w armii c.k. z pewnością przyjeżdżał do rodziny do Drohobycza. Roman Plenkiewicz, który wrócił z zarządem koncernu „Karpaty” do Borysławia, wspomina o nim dwa razy w swojej korespondencji. To bardzo szczere uwagi, choć czynione przez człowieka, który wiązał nadziei z działaniami państw centalnych. Był narodowcem. „Był tutak Ksenk w randze podporucznika, ale na 10 kroków aż zanosi cywilem . Był tutaj na 21-dniowy urlop Ksenk i powiadam Ci jakeśmy się szpetnie zapili, że aż pomyśleć „fe ”.
W listopadzie 1918 r. Ksenk musiał znaleźć się w Krakowie i zostać wcielony do VI Batalionu Saperów Wojska Polskiego stacjonującego w forcie cytadelowym 2 położonym wokół Kopca Kościuszki. 18 marca utworzone trzy kompanie już jako V Batalion Saperów odeszły na front ukraiński do obrony Lwowa . „Ksenk” najprawdopodobniej znalazł się w tym oddziale.
Uczestniczył w wojnie polsko – sowieckiej jako oficer XXI górskiego batalionu saperów sformowanego 03.03 – 18.04.1920 w Białej. Porucznik Matkowski wszedł do tego batalionu jako dowódca 1. Kompanii 5. Batalionu saperów (1/V sap) . W 1934 roku pracował w fabryce w Chorzowie (?). W latach 1932 - 1935 roku znajduje się na liście członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego jako referendarz Urzędu Górniczego w Drohobyczu .
W latach 1936-1938 był naczelnikiem Okregowego Urzędu Górniczego w Drohobyczu, po odejściu inż. A. Markiewicza, również leobeńczyka . Prawdopodobnie od 01 stycznia 1939 roku objął stanowisko vice-prezesa Wyższego Urzędu Górniczego we Lwowie. 28.01.1939 roku na Walnym Zebraniu Związku Oficerów Rezerwistów pożegnano jako długoletniego prezesa w związku z wyjazdem z Drohobycza .Był członkiem Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego, w 1935 członkiem zarządu . Był członkiem zarządu Koła Polskiego Białego Krzyża w Drohobyczu . W 1937 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski . W 1938 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Był członkiem zwyczajnym ZBCh.
W czasie II wojny uczestniczył w walkach o niepodległość, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Zmarł 15.03.1963 roku we Wroclawiu. (TP 1963, nr 14, s. 7)
Główne źródło: „Chyrowiacy. Słownik biograficzny wychowanków Zakładu Naukowo-Wychowawczego oo. Jezuitów w Chyrowie1886-1939”, oprac. L. Grzebień, J. Kochanowicz, J. Niemiec, Kraków 2000, s. 348.
Czy to ktoś z Pana rodziny? Czy zna Pan tę osobę? Może ma Pan jakieś zdjęcia? Jestem amtorką, ale na podstawie materiałów zachowanych w mojej rodzinie pisze książkę o inżynierach "leobeńczykach" - przyjaciołach mojego dziadka Stefana Łukasiewicza. Pozdrawiam!
Magda Bernacka 667-949-191