Kamieński / Kamiński h. Ślepowron

Kamieńscy vel Kamińscy herbu Ślepowron
Napisał Robert
czwartek, 03 sierpień 2006
Kamieńscy vel Kamińscy herbu Ślepowron

Doszli do znacznych godności na Podlasiu, Litwie i Podolu

Adam Boniecki w „Herbarzu Polskim” szeroko rozpisuje się o Kamieńskich herbu Ślepowron podając, że ich gniazdem rodowym były dobra na Podlasiu zwane Kamionką (dziś Kamianką), dzielone zwyczajowo na Kamiankę Lacką, Czabaje, Mypki, Wańki i Nicki.

W najstarszych zachowanych księgach sądowych ziemskich, drohickich z 2 poł. XV w. przedstawiciele Kamieńskich pojawiają się wielokrotnie. Stąd znamy imiona i funkcje publiczne niektórych z nich. W l. 1474 – 1475 zostali wpisani do dokumentów: Maciej Kamieński syn Piotra i Paweł Kamieński z bratem Jakubem. Nieco później sprawy w sądach mieli również Stanisław Kamieński syn Macieja, Andrzej z Kamianki, Bartosz syn Mikołaja i Mateusz Kamieńscy.

Energiczna i zapobiegliwa rodzina
Wśród zapisków piętnastowiecznych znajdujemy sporo ciekawostek i nieznanych dotąd szerzej informacji. W 1476 r. Andrzej Kosowski herbu Ciołek z Kosowa zapisał pewną sumę pieniędzy dla swego zięcia Stanisława Kamieńskiego, syna Mikołaja. Zapewne Kosowski w ten sposób wywiązał się z obowiązku zapewnienia posagu swojej córce. W tym samym roku żona Mikołaja Kamieńskiego toczyła proces z Jakubem Kamieńskim, zaś w 1477 r. Maciej Kamieński, syn Piotra wraz z braćmi Janem, Jakubem i Pawłem miał sprawę przeciwko Mikołajowi Kamieńskiemu z Kamianki. Wówczas to bracia Florian i Jakub Kamieńscy podzielili też pomiędzy siebie, należące do ich ojca części na Kamiance.

W 1481 r. wymienia się w dokumentach jako wójta Duplewic (obecnie Platerów) niejakiego Mikołaja Kamieńskiego, z kolei w 1488 r. wspomniany zostaje jako wójt łosicki Maciej Kamieński z bratem Janem. Oprócz tych zapisków badaczowi dziejów podlaskich rodzin szlacheckich Tomaszowi Jaszczołtowi udało się ustalić, że przed 1477 r. Stanisław Kamieński z Kamianki Lackiej nabył od Pawła Dłuskiego część dóbr Długie nad Bugiem. Powstała tu następnie wieś Długie Kamieńskie, a od owego Stanisława poszła kolejna gałąź rodu Kamieńskich herbu Ślepowron. W 1492 r. Jan Kamieński zwany Kozieł z Kamianki był wójtem wiskim, a w 1524 r. ten sam lub inny Jan Kamieński osiągnął godność podkomorzego drohickiego. W 1546 r. jako dziedzica Kamianki odnotowano Jana Kamieńskiego, syna Leonarda.

Podczas popisu pospolitego ruszenia w 1567 r. z Podlasia tj. Kamianki Lackiej, Czabajów, Mypków, Wańków i Długich przybyło do odległych Radoszkowic na Białorusi aż 25 współwłaścicieli tych rozległych dóbr. Wśród przedstawicieli rodu Kamieńskich w spisie odnajdujemy np. Pawła i Bartosza synów Andrzeja, Więcława syna Adama oraz innych. Spora część dawnego majątku Kamieńskich w Kamiance znajdowała się już wówczas w rękach innych rodzin szlacheckich z Podlasia, które weszły w części w jego posiadanie poprzez ożenki i na drodze kupna ziemi. Do takich rodzin należeli wtedy Kaliccy, Trębiccy, Wirowscy i Papowie.

W XVII w. Kamieńscy piastowali różnorakie funkcje, urzędy i godności oraz aktywnie uczestniczyli w sejmikach i sejmach I Rzeczpospolitej. W 1626 r. Wojciech Kamieński był poborcą ziemi mielnickiej i pisarzem grodzkim drohickim. Podczas obioru Jana Kazimierza jego kandydaturę poparli również Jan i Walenty Kamieńscy z województwa podlaskiego. Z ziemi drohickiej za królem Michałem Korybutem Wiśniowieckim głosowali zaś Stanisław, Maciej i Adam Kamieńscy.

Na Podlasiu, Litwie i Podolu
Zapewne jeszcze w stuleciu szesnastym część z Kamieńskich przeniosła się z Podlasia na Litwę do ziemi mścisławskiej, bowiem już w 1604 r. Aleksander Kamieński tytułowany był w dokumentach jako pisarz ziemski mścisławski, a później sędzia. Ów Aleksander miał czterech synów: Jana, Andrzeja, Teodora i Krzysztofa. Ten ostatni został w 1644 r. podczaszym mścisławskim. Linię litewską Kamieńskich reprezentował również Włodzimierz Kamieński, chorąży mścisławski, mąż Zofii z Sapiehów, zmarły przed 1607 r. Z tego związku przyszedł na świat późniejszy podczaszy (1641), a w 1643 r. kasztelan mścisławski. Wnukiem Włodzimierza, a synem Jana był noszący imię po swoim dziadku Włodzimierz Dadźbóg Kamieński, w 1668 r. podkomorzy i starosta żukowski.

Pozostali na Podlasiu Kamieńscy też wyróżniali się aktywnością polityczną i gospodarczą. Jan i Karol Kamieńscy, synowie Łukasza i Katarzyny z Hornowskich procesowali się w 1730 r. z Romerami. Kazimierz Kamieński, cześnik drohicki z Kamianki nabył w 1764 r. Jampolczyk na Podolu, nie wyzbywając się przy tym dóbr na Podlasiu. Jego synami byli: Wincenty Kamieński, wojski trembowelski w 1791 r. i Tadeusz. Wdowa po podkomorzym inflanckim Tomaszu Kamieńskim z synami Kazimierzem i Leonem procesowała się w 1731 r. o majątek Trzebin. Ci ostatni Kamieńscy reprezentowani przez Kazmierza Michała, dziedzica na Predelu i Trzebinie zapisała się też czarnymi zgłoskami w historii Rzeczpospolitej Szlacheckiej. W 1740 r. sędzia grodzki łucki, a zarazem poseł wołyński w porozumieniu z jedną z frakcji politycznej zerwał obrady sejmu walnego wykrzykując na sali obrad słynne „Veto!”. Mimo to został w 1765 r. podkomorzym wendeńskim.

Jan Kamieński, dziedzic Kamianki Lackiej był w 1709 r. stolnikiem owruckim i w 1726 r. pułkownikiem wojsk koronnych. Znowu Mikołaj Stanisław Kamieński pełnił w 1699 r. godność stolnika drohickiego, a w 1700 r. burgrabiego krzemienieckiego.

Za wolność waszą i naszą
Ciekawą postacią spośród przedstawicieli rodu Kamieńskich wydaje się być Mikołaj Kamieński (1799-1873), syn Andrzeja, który był pułkownikiem wojsk polskich w czasie Kongresówki i za męstwo w czasie walk z Rosjanami został odznaczony Virtuti Militari. Mikołaj żonaty był z Adaminą Potocką i po upadku powstania styczniowego wyemigrował do Włoch i osiadł na Sardynii, gdzie rychło został wysokiej rangi oficerem w tamtejszej armii. W ślady ojca poszedł syn Mieczysław, który zginął śmiercią żołnierza w czasie bitwy pod Magentą w 1859 r.

Wujem pułkownika Mikołaja Kamieńskiego, a bratem rodzonym jego ojca Andrzeja był generał wojsk polskich, kawaler Legii Honorowej, odznaczony krzyżem Virtuti Militari – Henryk Kamieński, który zginął w bitwie pod Ostrołęką w 1831 r. Pozostawił po sobie syna również Henryka (1812-1865), także późniejszego oficera wojska polskiego. Dla odmiany ta gałąź Kamieńskich nie udała się na obczyznę pozostając w kraju, gdzie posiadała rozległy majątek Ruda w województwie lubelskim.

W 1804 r. nieliczni tylko spośród potomków Kamieńskich herbu Ślepowron z Podlasia potrafiło sprostać surowym wymaganiom zaborców i udowodniło pochodzenie swoje szlacheckie. W spisach uprzywilejowanych obywateli znaleźli się m.in. Walenty Kamieński, syn Franciszka, wnuk Pawła, dziedzic z Kamianki Lackiej. Hilary Kamieński, syn Józefa, wnuk Antoniego, prawnuk Macieja, który w 1756 r. odsprzedał kilku swoich poddanych z Kamianki Olędzkim. Andrzej Kamieński, syn Tomasza, wnuk Stanisława, który pochodził z tej linii rodu, która nabyła od Strusów w 1767 r. część wsi Niemirki w parafii Jabłonna Lacka.

Oprócz dawnego gniazda Kamianki Kamieńskich w okolicy spotykamy na przełomie XVIII i XIX w. jako współwłaścicieli dóbr Przesmyki Przyłęgi, Zawady Rzewuski i Grzymki.

Współcześnie w Polsce jest ponad 1,5 tys. osób posługujących się nazwiskiem rodowym Kamieński, z czego na terytorium dawnego województwa siedleckiego zamieszkuje ich zaledwie kilkudziesięciu. Część dawnych Kamieńskich zamieniła się w Kamińskich, o czym należy pamiętać próbując objąć badaniami cały ten podlaski ród o szlacheckich korzeniach.

DARIUSZ KOSIERADZKI (Życie Sokołowa 25 XI 2005)

Dane uzupełniające:

Najstarsze zachowane zapisy:

1474 r. Maciej Kamieński, Mikołaj Lepieński, Mikołaj Kaliski i Stanisław
1474 r. Szepioto, Maciej Kamieński, Jakub Nieciecki
1474 r. Paweł Kamieński z bratem Jakubem
1475 r. Bernard Dysz, Paweł Kamieński
1476 r. Wańko z Kamienki
1476 r. Andrzej (Ciołek) z Kossowa zapisał sumę swemu zięciowi Stanisławowi synowi Mikołaja Kamieńskiego
1480 r. Wawrzyniec Wańko z Kamianki
1476 r. Małgorzata żona Mikołaja Kamieńskiego pozwała Jakuba Kamieńskiego
1476 r. Testes Mikołaja Kamieńskiego:
1. Paweł
2. Mikołaj z Kalisk
3. Jakub Nasiłowski
4. Wojciech Nasiłowski
5. Andrzej Nasiłowski
6. Mikołaj Witański
1477 r. Maciej Kamieński syn Piotra z braćmi Janem, Jakubem, Pawłem i Myczkowa przeciwko Mikołajowi z Kamianki
1477 r. Florian i Jakub bracia Kamieńscy trzy części na Kamiance
1476 r. Maciej Kamieński z synem Stanisławem
1479 r. Andrzej z Kamianki
1479 r. Małgorzata żona Mikołajaz synami Macieja Kamieńskiego
1479 r. Klemens z Długiego (nad Bugiem), Mikołaj Kamieński
1481 r. Maciej Kamieński, Pluta, Rafał Przesmycki, Boruta de Kaliski
1481 r. Paweł Kamieński, Dzierżek Karski,
1481 r. Maciej Kamieński z bratem janem
1481 r. Mikołaj Kamieński wójt z Duplewic (obecna nazwa Dąbrowa)
1482 r. Bartosz syn Mikołaja Kamieńskiego
1482 r. "Matiam" Kamieński "advocatum de Losycze (Łosice), Maciej Kamieński wójt łosicki z bratem Janem
1482 r. Stanisław kamieński de Długie
1480 r. wójt i "consules" drohiczyński Kamieński i "Pyday"
1484 r. Jakub Kamieński
1477 r. Paweł Dłudki de Długie (nad Bugiem) sprzedał część Długich Stanisławowi Kamieńskiemu z Kamianki Lackiej. na tych gruntach powstała wieś Długie Kamieńskie, a od Stanisława Kamieńskiego de Długie poszła kolejna gałąź Kamieńskich herbu Ślepowron

W. Semkowicz "Wywody szlachectwa...":

4 stycznia 1557 r. wymienieni Jan Kamieński "camerarius ziemski drohicki i Andrzej brat dziedzic de Kamianka

Przysięga na wierność Koronie po przyłączeniu województwa podlaskiego do Polski Drohiczyn 1569 r.:

Kamianka Ruska:

Bartosz Kamieński syn Jana
Stanisław syn Baltazara
Sebastian syn Stanisława
Walenty syn Irzyka
Jan Śledziowicz
Bartosz syn Jerzego
Walenty Dąbrowny
Malcher syn Stanisława
Wojciech syn Mikołaja
Andrzej syn Piotra
Jakub syn Piotra
Jakub syn Jana
Andrzej Śledzik
dziedzicowie z Kamianki Ruskiej

Popis pospolitego ruszenia Radoszkowice (Litwa) 1567 r.:

Kamianka Lacka:

Jan Długi - koń, rohatyna
Wawrzyniec Długi stawił konia przez Marcina Kalickiego a sam służy w poczcie pana "Glubowicza"
Trębicki syn Błażeja - koń, miecz, rohatyna
Wawrzyniec Roguski z bratem - koń, miecz
Szymon z Długich stawił drugiego konia
Andrzej wysłał syna Malchera - koń, rohatyna
Stanisław syn Michała (Misiewicz?) - koń, oszczep
Ezof syn Andrzeja - koń, rohatyna
Paweł syn Andrzeja - koń, rohatyna
Bartosz syn Andrzeja - pieszo, kord, siekiera
"Wenclaw" wysłał syna Adama - koń, rohatyna

Kamianka Czabaje:

Andrzej - koń
Stanisław syn "Wenclawa" od żony - koń, miecz
Joachim? - koń, kord, siekiera
Jan syn Wojciecha - koń, siekiera

Kamianka Mypki:

Jan syn Jerzego - klacz, miecz
Matys syn Jerzego - klacz, miecz
Piotr syn Jakuba ??? Zygmunt Wirowski - klacz, rohatyna
Maciej syn Piotra Papa - koń
Zygmunt Wirowski - koń, rohatyna

Wieś Kamianka Wańki:

Matys syn Jana - klacz
Adam syn Jana - klacz

Długie Wola Kamieńska:

Jan syn Szymona Kamieński - koń

Fragmenty z książki „Sokołów Podlaski. Dzieje miasta i okolic” pod red. G. Ryżewskiego, Sokołów Podlaski 2006, z rozdziału „Osadnictwo lewobrzeżnej części ziemi drohickiej w XV i na pocz. XVI w. – okolice Sokołowa, Węgrowa i Mord. T. Jaszczołt:

„…Na północ od Przesmyk powstała grupa wsi o wspólnej nazwie Kamianka (Lacka, Czabaje, Nicki, Wańki), położona nad rzeką o tej samej nazwie (dzisiaj Kołodziejka). Były to wsie zamieszkane przez szlachtę równie licznie rozrodzoną jak Przesmyccy, co pozwala sądzic, że osiadła ona tu już na pocz. XV w. Początkowo była to tylko jedna wieś (Kamianka Lacka?). W ciągu XV w. przez podziały wyodrębniły się następne. Pierwszą informację o Kamiance znajdujemy w źródłach z 1438 r.. Wówczas Jan zwany Samica zrezygnował dwie części Kamianki, swoją i należącą do Jakuba, oraz częśc w Kaliskach będącą własnością Szczepana, Piotrowi synowi Borzyma. Świadkiem transakcji był min. Mikołaj z Kamianki. Z późniejszych źródeł wynika, że Mikołaj i Piotr byli bracmi. Zatem za najstarszego przodka tej rodziny należy uważac Borzyma, który miał życ na pocz. XV w. Piotra syna Borzyma nie spotykamy więcej w źródłach jako żyjącego. Natomiast w 2 poł. XV w. spotykamy kilku jego synów: Mikołaja, Macieja, Jana, Pawła, Jakuba i córkę Małgorzatę… Mikołaj zwany Niczko (od łac. Nicolaus) występował w l. 1469-1495. W 1481 r. został poświadczony jako wójt w Duplewicach (dziś Dąbrowa) należących do Leonarda Grotowica z Tokar. Na jego cześc powstała wieś Kamianka Nicki (Niczki). Maciej syn Piotra…był wójtem w Łosicach (obecnie miasto). Miał syna Stanisława wymienionego w l. 1475 – 1479 i córkę Jadwigę, żonę Stanisława z Głuchowa (1477-1480). Jan syn Piotra w 1464 r. razem z synem Borutą kupił wieś Hrunice koło Drohiczyna. I chyba od niego poszli późniejsi Hruniccy herbu Ślepowron. Jan wspomniany był jeszcze w 1482 r. natomiast jego syn Boruta był znany w l. 1464-1483… Mikołaj z Kamianki, brat Piotra syn Borzyma występował w sądzie drohickim jeszcze w l. 1458-1476, procesował się ze swoimi bratankami. Po śmierci Mikołaja jego sprawy wiodła dalej wdowa po nim Małgorzata, wymieniona w 1479 r. Mikołaj miał dwóch synów: Bartłomieja znanego od 1474 r., który w 1482 r. zapisał oprawę swej żonie Zuzannie, i Stanisława, który ożenił się z Katarzyną córką Andrzeja Kossowskiego, sędziego ziemskiego drohickiego. Chyba za pieniądze uzyskane od teścia jako posag, kupił ok. 1477 r. od Pawła z Długich, częśc wsi Długie nad Bugiem (dzisiaj Długie kamieńskie). Dał tym samym początek nowej linii Kamieńskich… Wawrzyniec zwany Wańko, syn Macieja z Czapli, który posiadał częśc Kamianki, zwaną później od jego imienia Kamianka Wańki. W 1476 r. dokonał się w sądzie drohickim podział części Kamianki pomiędzy Mikołajem (Niczkiem) i Wawrzyńcem zwanym Wańko… Kamieńscy z parafii Przesmyki należeli do najczęstszych bywalców sądy drohickiego… Herbarze podają, że Kamieńscy pieczętowali się herbem Ślepowron. Z pewnością jednak byli również używający innych herbów. W 1528 r. wystawili do popisu wojskowego 4 konie…”


Ostatnia aktualizacja ( poniedziałek, 16 marzec 2009 )

http://www.zsokolowa.com/index.php?opti ... &Itemid=46

Genealogia Kamińskich
[szukaj_blok]Kamiński