W okolicach Birczy istniało kilka hut szkła (niem: Glashutte) z racji na doskonałe piaski. "Hesperus oder Belehrung und Unterhaltung für die Bewohner des österreichischen Staats von Christian Carl Andre" - na rok 1818 wymienia iż istnieją tam 4 huty: Suffczyna, Łodzinka Górna i Jawornik Ruski (dwie). Warzelnia soli potasowych (niem: Potaschenfiederei) na rzecz tych hut znajdowała się w miejsc. Rozpucie na gruntach prywatnych. J. Porembalski w pamiętniku wspomina że szkło z tych hut było znane w całej Polsce, a jego dziadek Jerzy wyrabiał szkło zielone - medyczne.
Własność wsi
Jawornik Ruski (par. Dylągowa) 1780 Franciszek Dunin-Wąsowicz 1785 Antoni Giżycki (mąż Rozalii Dunin-Wąsowicz) 1787 Wincenty Dunin-Wąsowicz 1801 Walenty Ostrowski (część) 1804 Ludwik Dunin-Wąsowicz 1800 Józef Jaruzelski 1805 Piotr Kłodawski 1806, 1833, 1838 Kazimierz Gozdowicz 1828 1831 Kleofas Dulęba (zięć Gozdowicza)
Łodzinka Górna (par. Bircza)
1780, 1801 Walenty Ostrowski (posiada też część w Jaworniku Ruskim) 1804 Józef Ostrowski 1831, 1843 Feliks Nowosielecki
Suffczyna (par. Bircza) 1823 Wojciech Dębiński 1832 Kazimierz Dębiński 1853 Wojciech Dębiński
Rozpucie 1804, 1853 Stanisław Humnicki 1864 Władysław Humnicki
W hucie oprócz zwykłych pracowników byli zatrudnieni wyżsi specjaliści na posadzie szklarza (vitrarius). Wśród osób wymienianych w księgach metrykalnych: - Franciszek Mossbauer (później także w hucie szkła w m. Majdan pod Stanisławowem