Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Łuczkiewicz Henryk (1826-1891)
28.11.2017 12:17
Henryk Łuczkiewicz, ur. 5.8.1826 Perespa, pow. Tartaków [1], zm. 6.4.1891 Warszawa[2][5], syn Józefa, mandatariusza w Perespie [4]
profesor patologii, Historii Medycyny i Encyklopedii nauk lek. w Uniwersytecie Warszawskim [3],
doktor Medycyny i Chirurgii [2]
profesor Szkoły Głównej Warszawskiej [2]
członek Towarzystwa Naukowego w Krakowie [2]
członek Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie i Wilnie [2]
Nakreolog [5]
Znów przychodzi nam zaznaczyć z żalem stratę sędziwego lekarza i profesora, który w 65 roku życia rozstał się z tym światem.
Ś. p. Henryk Łuczkiwicz, urodzony 1826 r. w Gralicyi, wykształcenie lekarskie pobierał w Wiedniu, Pradze i Krakowie, gdzie uzyskał dyplom D-ra Medycyny w r. 1852, zaś D-ra Chirurgii w r. 1855. W tym właśnie okresie czasu był adjunktem kliniki terapeutycznej Dietl'a.
Przeniósłszy się do Królestwa w 1860 wykładał w Akademii medyko-chirurgicznej, jako docent prywatny, patologiję i terapiję szczegółową. Od r.u 1862 prowadził wykład historyi medycyny i propedeutyki lekarskiej, jako adjunkt; w tym stopniu przeszedł do Szkoły Głównej, gdzie od r. 1864 w charakterze profesora nadzwyczajnego objął katedrę patologii ogólnej, na której pozostawał przez czas pewien i w Uniwersytecie.
Zmarły pozostawił po sobie w piśmiennictwie lekarskiem artykuły rozmaitej treści, drukowane przeważnie w Tygodniku lekarskim, w Pamiętniku Towarzystwa Lekarskiego i w Gazecie Lekarskiej. Z większych dzieł wymienimy: Choroby serca, część Chorób układu nerwowego, Propedeutykę lekarską, wydane w Biblijotece Umiejętności lekarskich i t. d.. Dużo czasu poświęcał popularyzowaniu medycyny w prasie nielekarskiej, oraz przekładom, jako znany lingwista (między innemi Celsa „O lecznictwie ksiąg ośmioro“; Hipokratesa Aforyzmy, Haser'a Historyja medycyny i t. d.). Posiadał dar słowa, a przy tem gruntowną znajomość języka polskiego, tak, że wszystkie Jego utwory literackie służyć mogą za wzór stylu.
W r. 1862 ś. p. Prof. Łuczkiewicz redagował Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego warszawskiego, zaś od r. 1866 rozpoczął wydawnictwo Gazety Lekarskiej przy udziale kilkunastu profesorów Szkoły Głównej, prowadząc je do r. 1869, a następnie po śmierci Prof. Girsztowta od r. 1877 do końca 1880. W ostatnich czasach prowadził dział lekarski w wydawanej obecnie wielkiej Encyklopedyi ilustrowanej, oraz przyjmował czynny udział w Redakcyi Zdrowia i wydawnictwach tego pisma. Należał w swoim czasie do czynnych organizatorów W ystawy hygienicznej. Jako człowiek odznaczał się zmarły prawością charakteru, koleżeństwem wśród lekarzy i zostawił w szerokich kołach szczery żal po sobie.
Cześć Jego pamięci!
profesor patologii, Historii Medycyny i Encyklopedii nauk lek. w Uniwersytecie Warszawskim [3],
doktor Medycyny i Chirurgii [2]
profesor Szkoły Głównej Warszawskiej [2]
członek Towarzystwa Naukowego w Krakowie [2]
członek Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie i Wilnie [2]
Nakreolog [5]
Znów przychodzi nam zaznaczyć z żalem stratę sędziwego lekarza i profesora, który w 65 roku życia rozstał się z tym światem.
Ś. p. Henryk Łuczkiwicz, urodzony 1826 r. w Gralicyi, wykształcenie lekarskie pobierał w Wiedniu, Pradze i Krakowie, gdzie uzyskał dyplom D-ra Medycyny w r. 1852, zaś D-ra Chirurgii w r. 1855. W tym właśnie okresie czasu był adjunktem kliniki terapeutycznej Dietl'a.
Przeniósłszy się do Królestwa w 1860 wykładał w Akademii medyko-chirurgicznej, jako docent prywatny, patologiję i terapiję szczegółową. Od r.u 1862 prowadził wykład historyi medycyny i propedeutyki lekarskiej, jako adjunkt; w tym stopniu przeszedł do Szkoły Głównej, gdzie od r. 1864 w charakterze profesora nadzwyczajnego objął katedrę patologii ogólnej, na której pozostawał przez czas pewien i w Uniwersytecie.
Zmarły pozostawił po sobie w piśmiennictwie lekarskiem artykuły rozmaitej treści, drukowane przeważnie w Tygodniku lekarskim, w Pamiętniku Towarzystwa Lekarskiego i w Gazecie Lekarskiej. Z większych dzieł wymienimy: Choroby serca, część Chorób układu nerwowego, Propedeutykę lekarską, wydane w Biblijotece Umiejętności lekarskich i t. d.. Dużo czasu poświęcał popularyzowaniu medycyny w prasie nielekarskiej, oraz przekładom, jako znany lingwista (między innemi Celsa „O lecznictwie ksiąg ośmioro“; Hipokratesa Aforyzmy, Haser'a Historyja medycyny i t. d.). Posiadał dar słowa, a przy tem gruntowną znajomość języka polskiego, tak, że wszystkie Jego utwory literackie służyć mogą za wzór stylu.
W r. 1862 ś. p. Prof. Łuczkiewicz redagował Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego warszawskiego, zaś od r. 1866 rozpoczął wydawnictwo Gazety Lekarskiej przy udziale kilkunastu profesorów Szkoły Głównej, prowadząc je do r. 1869, a następnie po śmierci Prof. Girsztowta od r. 1877 do końca 1880. W ostatnich czasach prowadził dział lekarski w wydawanej obecnie wielkiej Encyklopedyi ilustrowanej, oraz przyjmował czynny udział w Redakcyi Zdrowia i wydawnictwach tego pisma. Należał w swoim czasie do czynnych organizatorów W ystawy hygienicznej. Jako człowiek odznaczał się zmarły prawością charakteru, koleżeństwem wśród lekarzy i zostawił w szerokich kołach szczery żal po sobie.
Cześć Jego pamięci!
Bibliografia
[1] Dziennik Poznański 1891 nr 81
[3] Dwie księgi Hipokratesa (tłum. H. Łuczkiewicz), Warszawa 1890
[2] Aforyzmy i rokowania (AΦΟΡΙΣΜΟΙ ϰαι ΠΡΟΝΩΣΤΙΚΟΝ) oraz przysięga (OPKOΣ) wykonywana przez lekarzy-kapłanów Eskulapa (tłum. H. Łuczkiewicz), Warszawa 1864
[4] par. za CDIAL, patrz Baza oficjalistów GP
[5] Nekrolog w: "Gazeta Lekarska" 11.4.1891